Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
*
(Σχολιάζοντας
δημοσίευμα που αποκάλεσε τραμπούκους διαμαρτυρόμενους απόστρατους
αξιωματικούς όταν προσπάθησαν βίαια να μπουν στο χώρο του Υπουργείου
Άμυνας διαμαρτυρόμενοι για ζητήματα του κάδου τους) Πάντως, παρόλο που
ΔΕΝ εύχομαι για κανέναν να φτάσει στα όρια των ανοχών και αντοχών του,
εν τούτοις, πολύ θάθελα νάξερα, ΠΩΣ κάποιοι θα αντιδρούσαν αν όντως
βρίσκονταν σ΄ αυτό το σημείο... Υποθέτω με όλους τους κανόνες του savoir
vivre... Δηλαδή κάπως έτσι : «παρακαλούμε πολύ, μπορείτε να μας
αναγγέλλετε στον Α ή τον Β, λέγοντας του ότι δεν μπορούμε πια να
ζήσουμε»; «Τι σας είπε; Ότι δεν μπορεί; Δεν πειράζει... Παρακαλούμε πολύ
διαβιβάστε του το αίτημα και όταν μας δεχτεί σε ακρόαση, ειδοποιείστε
μας. Σε ποια διεύθυνση; Δεν ξέρω ακριβώς, διότι δεν ξέρω αν μέχρι την
επόμενη φορά μου κατασχέσουν το σπίτι. Αλλά, ιδού ο αριθμός του κινητού
μου. Και πάλι συγγνώμη για την ενόχληση»... Κάπως έτσι......
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟ
ΚΟΣΜΟ ιστορικά, εκδηλώνονται οι κοινωνικές κινητοποιήσεις... Κάπως έτσι,
μ' αυτό τον «πολιτισμένο τρόπο» η Ανθρωπότητα πορεύτηκε προς τα
εμπρός... Μέσω ας πούμε μιας διαδικασίας διαλογικών συζητήσεων με όλες
τις επιβαλλόμενες αβρότητες, μεταξύ των εκάστοτε Εξουσιών και των
εκάστοτε Κοινωνιών...
*
(Απαντώντας σε σχετικό σχόλιο χρήστη στο λογαριασμό μου στο facebook)…
Σέβομαι την άποψή σας. Δεν ανήκω σ' εκείνους που πιστεύουν ότι ένας
λαός μπορεί να κάνει πολιτικές επιλογές -ποιους επιλέγει να τον
κυβερνήσει, με ποια κριτήρια, με ποιο πρόγραμμα κ.λπ.- χωρίς να έχει
συνέπειες για τις επιλογές του αυτές (θετικές ή αρνητικές -αρνητικές εν
προκειμένω). Δεν ανήκω σ' εκείνους που θα εκθείαζαν κάθε λαϊκή επιλογή.
Όμως, δεν μπορώ να ασπαστώ την γενίκευση του τύπου ο λαός είναι άξεστος
και φέρεται σαν αγέλη ζώων δηλαδή μάζα, όπως αναφέρετε. Υπάρχουν στιγμές
στην ιστορία του κάθε λαού, που μπορεί να υπάρξει το φαινόμενο της
"αγέλης", όμως, θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς αν το φαινόμενο αυτό
παρουσιάζεται σε ανώμαλες ή ομαλές καταστάσεις, και επομένως, ποιος
δημιουργεί αυτές τις καταστάσεις, αν όχι η όποια εξουσία. Την ίδια όμως
στιγμή, ο λαός δεν κυβερνά, κυβερνά μια κυβέρνηση, κυβερνά καλύτερα ένα
σύστημα εξουσίας. Την περίοδο αυτή, όλη η συζήτηση γίνεται ακριβώς για
τις ευθύνες που έχει αυτό το σύστημα εξουσίας για το τι έκανε και τι
κάνει. Εγώ ο ίδιος έχω γράψει σε παλιότερα άρθρα μου, ότι ο πολιτικός
χαβαλές έχει κόστος -και το πληρώνουμε εν μέρει.
*