Ο Παμπούκης έφυγε για να επιστρέψει…

 Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος

Ο Χάρης Παμπούκης μέχρι προχθές ήταν ένας απ’ τους υπουργούς της κυβέρνησης Παπανδρέου -ο αρμόδιος για τη Ναυτιλία. Από χθες είναι κάτι πολύ περισσότερο: ένας άνθρωπος που απέδειξε ότι δεν διαπραγματεύεται την αξιοπρέπειά του για ένα πολιτικό οφίτσιο.

- «Μα καλά», θα πείτε, «ποιος βάζει στο ζύγι την αξιοπρέπειά του για ένα υπουργιλίκι»;

- «Στα σοβαρά ρωτάτε; Ξέρετε πολλούς που δεν το βάζουν, δηλαδή; Εγώ ελάχιστους».

Είναι πικρή ιστορία η πολιτική και ο Παμπούκης ήταν μαθημένος στα γλυκά…
Καθηγητής της Νομικής, πετυχημένος δικηγόρος με μεγάλο γραφείο, γαλλομαθής, σνομπ, φίλος του Παπανδρέου, αλλά και με αέρα κοσμοπολίτικης απόστασης από εκείνον. Γι αυτό και ποτέ δεν καταχωρίστηκε ως υπουργός -»κηπουρός», κατά την προσφυή περιγραφή του Φλωρίδη! Υπήρχε και πριν απ’ το υπουργιλίκι και, προφανώς, θα υπάρχει και μετά. Σε ......

αντίθεση με τους καραμπινάτους «κηπουρούς» που, μετά την υπουργική θητεία τους, θα επιστρέψουν στην κοινωνική ανυπαρξία.
Διαχειρίστηκε με σύνεση το δεκάμηνο που, ουσιαστικά, ασκούσε χρέη αναπληρωτή πρωθυπουργού, περισσότερο έχτιζε γέφυρες παρά ύψωνε τείχη, και πάντα έδειχνε έτοιμος να πάρει το καπελάκι του και να φύγει… Πολλοί τον άκουγαν να το λέει πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά πόσοι στ’ αλήθεια τον πίστεψαν;

Μιας που μίλησα για το περσινό καλοκαίρι, να θυμίσω ότι είχε προτείνει να γίνει αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών ο Βενιζέλος. Τι πέτυχε; Όχι μόνο έδωσε εικόνα ufo (!) στο πρωθυπουργικό περιβάλλον, αλλά έχασε και την ίδια του τη θέση από τους επελαύνοντες στρατηγούς του Παπανδρεϊσμού, Ραγκούση, Γερουλάνο (και Βάρτζελη, βεβαίως)!

Έχουμε νωπά στο μυαλό τα όσα ακολούθησαν. Πέρασαν μήνες με άπειρα συντροφικά μαλλιοτραβήγματα στην κυβέρνηση, που κατέστησαν τη λέξη «συντονισμός» κενό γράμμα, η οικονομία πήγαινε απ’ το κακό στο χειρότερο και οι κοινωνικές αντιδράσεις θέριευαν, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ έπαιρναν όλο και συχνότερα τα όπλα γιατί δεν μπορούσαν να πάνε καν στις εκλογικές τους περιφέρειες χωρίς τον κίνδυνο να προπηλακιστούν.

Έτσι, ο πρωθυπουργός έφτασε ένα βήμα πριν υποβάλλει την παραίτησή του στον… Σαμαρά από τηλεφώνου! Και θα το έκανε αν δεν τον σταματούσαν οι φωνές των συνεργατών του, πολλοί εκ των οποίων επανέφεραν την πρόταση Παμπούκη να οριστεί ο Βενιζέλος αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών. Το δέχτηκε και έτσι πέτυχε να ενοποιήσει το κόμμα του και να περάσει από τη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο που, με υπουργό Παπακωνσταντίνου, δεν θα περνούσε ούτε τη δευτέρα παρουσία!

Παρόλα αυτά ο Παμπούκης, εισηγητής πέρυσι της ιδέας, είδε να απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από το στενό Παπανδρεϊκό πυρήνα. Πήρε κουτσουρεμένο το χαρτοφυλάκιο της Ναυτιλίας και βρέθηκε υφιστάμενος του Χρυσοχοΐδη. Ανέλαβε με βαρειά καρδιά, αλλά από τις πρώτες μέρες κατάλαβε ότι θα ήταν διακοσμητικός αν δεν αποκτούσε αληθινή υπόσταση το υπουργείο. Το είπε στον Παπανδρέου, το είπε στους δικούς του ανθρώπους, το είπε δημόσια και ως απάντηση πήρε τον τίτλο του υπονομευτή από τον Παπουτσή και ένα μεγαλοπρεπές «όχι» στην ανασύσταση του υπουργείου από τον πρωθυπουργό -δια στόματος Μόσιαλου.

Έτσι, αποφάσισε να πάρει το καπελάκι του και να φύγει απ’ την κυβέρνηση. Άλλωστε, έχει πού να πάει, δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός.
Έφυγε και απ’ την πολιτική; Το αντίθετο: διαμόρφωσε στέρεους όρους για να επιστρέψει αύριο. Οι σχέσεις δεν χτίζονται μέσα απ’ τα μεγάλα όχι; Και το όχι αυτό του Παμπούκη ήταν σε πλήρη αντιστοιχία με το κοινό αίσθημα, που θέλει να επανασυσταθεί το υπουργείο Ναυτιλίας, αλλά κυρίως δεν θέλει υπουργούς -υπαλλήλους, που υπάρχουν μόνο χάρη στην εύνοια του αρχηγού τους.