Γράφει ο Καφενόβιος
Το ζητούμενο της «εθνικής
συνενόησης» που ευαγγελίζονται ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έκλεισε, εκπέμποντας μήνυμα
συγκυβέρνησης.
Η 10λεπτη τηλεφωνική
επικοινωνία Παπανδρέου-Σαμαρά, ήταν αρκετή για να σηματοδοτήσει το τέλος εποχής
για τη δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση και τη μετατροπή των ΑΕΙ σε
εταιρείες παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών για λίγους και εκλεκτούς.
Η
κυβέρνηση σε αγαστή συνεργασία με την αξιωματική αντιπολίτευση, τον ΛΑΟΣ και
την Ντόρα Μπακογιάννη, με υποθηκευμένη
στα όρια της αντισυνταγματικότητας την εφαρμογή του νόμου του υπουργείου Παιδείας, επιβάλλει: Σπουδές
εξπρές δύο και τριών χρόνων. Πτυχία κατακερματισμένα και ενταγμένα σ' ένα
σύστημα «ακαδημαϊκών μονάδων». Ιδρύματα πολλαπλών ταχυτήτων, υπαγομένων στους
κανόνες της.........
αγοράς και με επιλεκτική χρηματοδότηση συνδεδεμένη με όρους και
προϋποθέσεις. Συμβούλια με πρόεδρο και αρκετά μέλη εξωπανεπιστημιακούς, που εμπλέκονται στο στρατηγικό σχεδιασμό των ΑΕΙ
αλλοιώνοντας το αυτοδιοίκητο. Ιδρύματα αυστηρά για φοιτητές και καθηγητές, αφού
θα μπορεί να διώχνει αμφότερους αν δεν πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις.
Κατάργηση του ασύλου.
Είναι
από τις σπάνιες φορές που ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία (συνεπικουρούμενα από
λοιπούς πολιτικούς συγγενείς) ομονοούν σε κάτι.
Όπως
σημειώνει στην Ελευθεροτυπία ο Γιαν. Παντελέκης, «η επικοινωνιακού τύπου βαρύτητα που έδωσαν ο πρωθυπουργός και ο
αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη συμφωνία τους να καταργηθεί το άσυλο
στα Πανεπιστήμια, όταν μάλιστα δεν συμφωνούν σε εξίσου ή μεγαλύτερης σημασίας
ζητήματα, δείχνει εκ των πραγμάτων και την αξιολογική σημασία που δίνουν στα
θέματα της εκπαίδευσης. Θεωρούν, δηλαδή, πως αν όχι το βασικό, αλλά ένα εκ των
βασικότερων προβλημάτων που έχουν οδηγήσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση στη
σημερινή άθλια κατάσταση, είναι το πανεπιστημιακό άσυλο!
Προφανώς για την
κατάντια των Πανεπιστημίων δεν έχουν ευθύνες οι διαχειριστές της εξουσίας έως
τώρα, που μείωναν δραστικά τα ποσά του προϋπολογισμού για την Παιδεία. Ευθύνες
δεν έχουν οι κομματικές τους νεολαίες που έκαναν τα αλισβερίσια με φοιτητές, με
ανταλλάγματα εύκολα πτυχία. Καμία ευθύνη και στους πανεπιστημιακούς εκείνους
που με κομματικές πλάτες οδηγούσαν μεγάλα κονδύλια για έρευνες σε αλλότριες
κατευθύνσεις. Ούτε προφανώς υπάρχουν ευθύνες στους εκπαιδευτικούς που
μιμούμενοι μέρος του πολιτικού προσωπικού ακολουθούσαν λογικές νεποτισμού στις
επιλογές καθηγητών.
Οι ευθύνες για όλα τα
δεινά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επικεντρώνονται στο άσυλο, το οποίο
προστατεύει η διακίνηση ιδεών, αλλά μερικές φορές προστατεύει και τους νεαρούς
που δεν βολεύονται απ' όσα ο πολιτικός κόσμος τους παρέχει: ανεργία, ισοπέδωση,
αναξιοκρατία, παρακμή και μιζέρια...»