Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Αυτό που διαισθανόμασταν όλοι εδώ και καιρό, φαίνεται πως επαληθεύεται. Είμαστε μέχρι το λαιμό στα σ….ά. Δε ξέρω αν έχει δίκαιο η “Le Monde” με τον απαξιωτικό τίτλο για «tα παιδάκια που μας κυβερνούν», αλλά το σίγουρο είναι πως αυτοί που μας κυβερνούν, όχι απλώς δεν είναι σοφοί, αλλά αποδείχθηκαν σκανδαλωδώς μωροί και ανόητοι. Κοινό χαρακτηριστικό όλων και μοναδικό προσόν, είναι η απέραντη φιλοδοξία να κυβερνήσουν με κάθε μέσο και τρόπο. Ανίκανοι, όχι απλώς να εκτιμήσουν τους κινδύνους, αλλά ακόμα και την ανικανότητά τους.
Ενεργούν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε τίποτα να μην μπορεί να θεωρηθεί διαρκές, αξιόπιστο, προβλέψιμο, αξιόλογο και ικανό να στηριχτεί κάποιος πάνω του. Μεταθέτουν τον τόπο λήψης των αποφάσεων εκεί........όπου εκείνοι που επηρεάζονται από αυτές δεν μπορούν να τις δουν ως αποφάσεις, αλλά ως τυφλό πεπρωμένο. Παρουσιάζουν το παιχνίδι των δυνάμεων της αγοράς ως το μοναδικό πρότυπο ζωής.
Χρησιμοποιούν το φόβο, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα (το επόμενο στάδιο θα είναι η ωμή βία) για να μας πειθαρχήσουν και να μας πείσουν πως εμείς και μόνο εμείς οι ίδιοι είμαστε η μοναδική αιτία της αθλιότητάς μας και της πιθανής χρεοκοπίας μας. Μας έχουν πείσει, πως το πρόβλημα είναι καθαρά ελληνικό και πως όλα ξεκίνησαν από τους τεμπέληδες Ελληνες με τον υπέρογκο και σπάταλο δημόσιο τομέα (το μεγαλύτερο ψέμα αφού ο δημόσιος τομέας σε όλες τις σκανδιναβικές χώρες είναι τρεις φορές μεγαλύτερος).
Στη Σύνοδο Κορυφής της Ομάδας 77, των 133 φτωχότερων χωρών του κόσμου το Φεβρουάριο του 2000 ο πρόεδρος της συνόδου προειδοποιούσε :Είμαστε όλοι επιβάτες στο ίδιο πλοίο της παγκοσμιοποίησης, αλλά ενώ κάποιες μειοψηφίες ταξιδεύουν σε πολυτελείς καμπίνες, το 85% των επιβατών συνωστίζεται κάτω από άθλιες συνθήκες. ..Είναι ολοφάνερο, ότι αυτό το πλοίο θα συγκρουστεί κάποτε με ένα παγόβουνο όπως ο Τιτανικός». Ακριβώς δύο χρόνια αργότερα ο Γεν. Γραμματέας του ΟΗΕ, έκλεισε τις εργασίες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ με την κάτωθι δήλωση: « Ο κόσμος μοιάζει με ένα μικρό σκάφος σε ταραγμένα νερά. Αν αυτοί που το κυβερνούν αγνοήσουν τις τύχες των υπολοίπων, τότε οι οργισμένοι μπορεί να πληγώσουν πάρα πολλούς και οι άρρωστοι να μολύνουν τους πάντες».
Μπορώ να αναφέρω πολλές παρόμοιες προειδοποιήσεις από πολιτικούς αλλά και επιστήμονες, που έβλεπαν εδώ και χρόνια προς τα πού πάμε και όμως όλες αυτές αγνοήθηκαν. Αγνοήθηκαν ακόμα και στατιστικές του περιοδικού των εκατομμυριούχων “Forbes” που εδώ και χρόνια, μεσούσης της κρίσης, δημοσιεύει ραγδαία κέρδη του 10% της ανθρωπότητας και κάθε χρόνο αύξηση των δισεκατομμυριούχων. Οι τιμές στα είδη υπερπολυτελείας και στο αγαπημένο αντικείμενο επένδυσης σε σταθερές αξίες (έργα τέχνης) των υπερπλουσίων έχουν ανέβει σε τέτοια ύψη που προκαλούν ίλιγγο. (όταν βγάζεις λεφτά δίχως κόπο, μόνο με ένα κόλπο γκρόσο, δεν σε νοιάζει αν το έργο τέχνης αξίζει δέκα ή είκοσι εκατομμύρια παραπάνω).
Χθες, η Ισπανίδα υπουργός οικονομικών, μίλησε για «κρίση του συστήματος». Είναι η πρώτη φορά που κάποιος απ’ τους υπευθύνους λέει επιτέλους την αλήθεια. Μέχρι η θέση αυτή να υιοθετηθεί και από άλλους υπευθύνους, εμείς οι εργαζόμενοι θα είμαστε μόνοι. Ή θα αγωνιστούμε μαζί ή θα βουλιάξουμε μαζί. Το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που επιδιώκουν εκείνοι που μας έφεραν μέχρι εδώ και οι οποίοι είναι οι ίδιοι που κλήθηκαν να μας βγάλουν απ’ την κρίση, μπορεί να αποτυπωθεί μόνο στο παρακάτω σκίτσο.
