Όταν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εξαντλεί την κοινωνική ευαισθησία του, χαιδεύοντας τα αυτιά των αγανακτισμένων…

Γράφει ο Μαγια

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, επιμένει με κάθε ευκαιρία, όπως στην εκδήλωση για την 37η επέτειο από την πτώση της δικατορίας, να μιλάει για την ανάγκη να πληρώσουν «όσοι κρύβουν τα εισοδήματά τους. Είτε είναι μεγαλοφοροφυγάδες με βαρείς λογαριασμούς σε τράπεζες του εξωτερικού είτε αποτελούν κομμάτι της αφορολόγητης μεσαίας τάξης».

Επανέλαβε ο Κάρολος Παπούλιας, διερμηνεύοντας τα αισθήματα του Ελληνικού λαού, ότι «μισθωτοί και συνταξιούχοι έχουν ήδη κάνει περισσότερα από όσα τους αναλογούν για να αντιμετωπιστεί η κρίση» και ......επεσήμανε πως «δεν δέχεται ότι είναι ανίκητη η παραοικονομία».

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω; Μάλλον.

Δυο τινά πρέπει να συμβαίνουν. Ή οι βαστάζοι του καθεστώτος γράφουν εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις προτροπές του ανώτατου άρχοντα, ή ο Κάρολος Παπούλιας, λέει ό,τι λέει απλώς για να τα πει…

Απορία αφελούς: Αφού σπαράζει η ψυχή του προέδρου της Δημοκρατίας από τα βογκητά της πυρπολημένης κοινωνίας γιατί εξαντλεί την κοινωνική ευαισθησία του σε δηλώσεις, που χαιδεύουν τα αυτιά των απελπισμένων, αγανακτισμένων και θυμωμένων πολιτών;

Υ.Γ. Αντί επιλόγου παραθέτουμε την επιστολή, που έστειλε χθες ο Μανώλης Γλέζος, στον Κάρολο Παπούλια:

Εν πλώ στο Αιγαίο
24 Ιουλίου 2011

Προς
Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας

Αγαπητέ Κάρολε
Η τιμή στο θεσμό της προεδρίας, καθώς και η φιλία η οποία μας συνδέει, με εμπόδισαν να εκφράσω την αντίθεσή μου, σε μια εκδήλωση για την αποκατάσταση της δημοκρατίας, η οποία τελείται σε εποχή υποτέλειας, μειοδοσίας και υπονόμευσης της ίδιας της Δημοκρατίας.
Τελικά, προτίμησα και πραγματοποιώ ένα ταξίδι μνήμης στο νησιά της εξορίας των ελλήνων, οι οποίοι αγωνίστηκαν για να απαλλαγεί η πατρίδα από την αντιδημοκρατική, στρατιωτική δικτατορία.

Με την ελπίδα εορτασμού μιας πραγματικής δημοκρατίας

Σε χαιρετώ

Μανώλης Γλέζος