Γράφει ο Dr. Money
Έχουμε επανειλημμένα τονίσει ότι ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος της χώρας.
Όμως, οι εταίροι μας, η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, η Τράπεζα της Ελλάδος και οι εμπορικές τράπεζες συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να κερδίσουν περισσότερο χρόνο, ελπίζοντας ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν στην πορεία.
Είναι σαφές ότι η Ελλάδα θα λάβει την επόμενη δόση των 12,5 δισ. ευρώ και νέο πακέτο βοήθειας από το ΔΝΤ και τις χώρες της ευρωζώνης, αναλαμβάνοντας κάποιες δεσμεύσεις τις οποίες όμως είναι αμφίβολο αν θα τιμήσει.
Είναι προφανές ότι η εκταμίευση του.........
δανείου διάσωσης δεν λύνει το πρόβλημα, αλλά απλώς ανακουφίζει. Όμως, οι εταίροι μας, η κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, η Τράπεζα της Ελλάδος και οι εμπορικές τράπεζες συμπεριφέρονται σαν να θέλουν να κερδίσουν περισσότερο χρόνο, ελπίζοντας ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν στην πορεία.
Είναι σαφές ότι η Ελλάδα θα λάβει την επόμενη δόση των 12,5 δισ. ευρώ και νέο πακέτο βοήθειας από το ΔΝΤ και τις χώρες της ευρωζώνης, αναλαμβάνοντας κάποιες δεσμεύσεις τις οποίες όμως είναι αμφίβολο αν θα τιμήσει.
Είναι προφανές ότι η εκταμίευση του.........
Για την ακρίβεια, το δάνειο επιτρέπει να πληρωθούν στην ώρα τους οι πιστωτές μας και οι μισθοί μιας μερίδας δημοσίων υπαλλήλων.
Παρ’ όλα αυτά, το δάνειο δεν αρκεί για να αποπληρωθούν στην ώρα τους οι προμηθευτές και όλοι οι άλλοι ιδιώτες στους οποίους χρωστά το Δημόσιο δισ. ευρώ.
Η ανωτέρω πολιτική έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν απολύσεις, διαθεσιμότητες και μειώσεις μισθών σε κατασκευαστικές, φαρμακευτικές και άλλες εταιρίες που έχουν λαμβάνειν χρήματα από το κράτος.
Επιπλέον, ο αυξημένος κίνδυνος χρεοκοπίας του Δημοσίου λόγω υψηλού χρέους και μεγάλων ελλειμμάτων έχει αποκλείσει τράπεζες και ιδιωτικές εταιρίες από τις διεθνείς αγορές εδώ και καιρό, προκαλώντας πιστωτική ασφυξία στον ιδιωτικό τομέα, με θύματα δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους μέχρι σήμερα.
Το κόστος της προστασίας του αντιπαραγωγικού κομματιού του δημόσιου τομέα από το πολιτικό σύστημα είναι οι δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί στον ιδιωτικό τομέα και ίσως, αν δεν υπάρξει δραστική παρέμβαση, η χρεοκοπία της χώρας.
Θα ήταν ωραίο αν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αλλά δυστυχώς εδώ που φτάσαμε ο Έλληνας ασθενής, δηλαδή οι πολλές δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις που είτε δεν έχουν λόγο ύπαρξης είτε πρέπει να σταματήσουν να είναι βάρος στο κοινωνικό σύνολο, θα πρέπει να εγχειριστεί.
Οι πολιτικοί και οι εργαζόμενοι σ’ αυτές θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δωρεάν γεύμα δεν μπορεί να υπάρξει πλέον σε μια χώρα που μάχεται για την επιβίωσή της.
Οι ίδιοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι χρειάζεται να παραιτηθούν από αρκετά προνόμιά τους αν θέλουν να περισώσουν κάποια και να μη βρεθούν μπροστά σε πολύ πιο δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον.
Οι ίδιοι δεν θα πρέπει να ανέχονται καταστάσεις όπως η πληρωμή υπερωριών μετά το άδειασμα 8 κοντέινερ, όπως μαθαίνουμε στον ΟΛΠ, η ύπαρξη γραφείων που περιβάλλονται από υψηλά φυτά για να μπορεί ο υπάλληλος να παίρνει τον υπνάκο του χωρίς να γίνεται αντιληπτός, όπως παλαιότερα στον ΟΤΕ, και τόσα άλλα.
Ούτε ασφαλώς την ύπαρξη συνταξιούχων 42 ετών των ειδικών δυνάμεων, που λαμβάνουν σύνταξη 1.500 ευρώ τον μήνα και κάνουν τους μάνατζερ στον ιδιωτικό τομέα, ή των 30χρονων Ρωσίδων, Βουλγάρων κ.λπ. που λαμβάνουν τη σύνταξη των υπερήλικων Ελλήνων συζύγων τους που πήγαν στον Άγιο Πέτρο.
Η χώρα χρειάζεται αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση και πιο παραγωγικό δημόσιο τομέα με πολύ λιγότερους εργαζομένους, που θα πρέπει να έχουν υλικά κίνητρα για να αποδώσουν, κι αυτό σημαίνει πιθανόν διπλασιασμό ή τριπλασιασμό αποδοχών με μπόνους επίτευξης στόχων κ.λπ.
Η δραστική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και της γραφειοκρατίας, που καθιστά περισσότερο ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία, σημαίνει αναγκαστικά εξορθολογισμό του Δημοσίου, που είναι ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής οικονομίας.
Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να βάλει ευκολότερα τάξη στο Δημόσιο με τη βοήθεια εξωτερικών συμβούλων, γιατί οι περισσότεροι εργατοπατέρες προέρχονται από τους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος και επομένως μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή.
Όμως, απαιτείται να πει την πικρή αλήθεια στον λαό για την κατάσταση και να φέρει τα συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ των δικών τους ευθυνών.
Αν η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναδιαρθρώσει το Δημόσιο, σπάζοντας αβγά, θα πρέπει να το παραδεχτεί και να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές.
Διαφορετικά, κινδυνεύει να καταγραφεί στην ιστορία ως η κυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα όχι μόνο στο ΔΝΤ αλλά και στη χρεοκοπία.
Μπορεί;
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Dr. Money
Θα ήταν ωραίο αν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, αλλά δυστυχώς εδώ που φτάσαμε ο Έλληνας ασθενής, δηλαδή οι πολλές δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις που είτε δεν έχουν λόγο ύπαρξης είτε πρέπει να σταματήσουν να είναι βάρος στο κοινωνικό σύνολο, θα πρέπει να εγχειριστεί.
Οι πολιτικοί και οι εργαζόμενοι σ’ αυτές θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δωρεάν γεύμα δεν μπορεί να υπάρξει πλέον σε μια χώρα που μάχεται για την επιβίωσή της.
Οι ίδιοι θα πρέπει να κατανοήσουν ότι χρειάζεται να παραιτηθούν από αρκετά προνόμιά τους αν θέλουν να περισώσουν κάποια και να μη βρεθούν μπροστά σε πολύ πιο δυσάρεστες εκπλήξεις στο μέλλον.
Οι ίδιοι δεν θα πρέπει να ανέχονται καταστάσεις όπως η πληρωμή υπερωριών μετά το άδειασμα 8 κοντέινερ, όπως μαθαίνουμε στον ΟΛΠ, η ύπαρξη γραφείων που περιβάλλονται από υψηλά φυτά για να μπορεί ο υπάλληλος να παίρνει τον υπνάκο του χωρίς να γίνεται αντιληπτός, όπως παλαιότερα στον ΟΤΕ, και τόσα άλλα.
Ούτε ασφαλώς την ύπαρξη συνταξιούχων 42 ετών των ειδικών δυνάμεων, που λαμβάνουν σύνταξη 1.500 ευρώ τον μήνα και κάνουν τους μάνατζερ στον ιδιωτικό τομέα, ή των 30χρονων Ρωσίδων, Βουλγάρων κ.λπ. που λαμβάνουν τη σύνταξη των υπερήλικων Ελλήνων συζύγων τους που πήγαν στον Άγιο Πέτρο.
Η χώρα χρειάζεται αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση και πιο παραγωγικό δημόσιο τομέα με πολύ λιγότερους εργαζομένους, που θα πρέπει να έχουν υλικά κίνητρα για να αποδώσουν, κι αυτό σημαίνει πιθανόν διπλασιασμό ή τριπλασιασμό αποδοχών με μπόνους επίτευξης στόχων κ.λπ.
Η δραστική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και της γραφειοκρατίας, που καθιστά περισσότερο ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία, σημαίνει αναγκαστικά εξορθολογισμό του Δημοσίου, που είναι ο μεγάλος ασθενής της ελληνικής οικονομίας.
Συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να βάλει ευκολότερα τάξη στο Δημόσιο με τη βοήθεια εξωτερικών συμβούλων, γιατί οι περισσότεροι εργατοπατέρες προέρχονται από τους κόλπους του κυβερνώντος κόμματος και επομένως μπορεί να ασκήσει μεγαλύτερη επιρροή.
Όμως, απαιτείται να πει την πικρή αλήθεια στον λαό για την κατάσταση και να φέρει τα συνδικάτα του ευρύτερου δημόσιου τομέα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης προ των δικών τους ευθυνών.
Αν η κυβέρνηση δεν θέλει ή δεν μπορεί να αναδιαρθρώσει το Δημόσιο, σπάζοντας αβγά, θα πρέπει να το παραδεχτεί και να προσφύγει σε πρόωρες εκλογές.
Διαφορετικά, κινδυνεύει να καταγραφεί στην ιστορία ως η κυβέρνηση που οδήγησε τη χώρα όχι μόνο στο ΔΝΤ αλλά και στη χρεοκοπία.
Μπορεί;
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα.
Dr. Money