Γράφει η Κλειώ Νικολάου
Με υπομονή, σας λέω αλήθεια, παρακολούθησα όλες ανεξαιρέτως τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών, καθώς και των δύο αντιπροέδρων του ΠΑΣΟΚ, κατά την ψήφο εμπιστοσύνης της νέας κυβέρνησης στη Βουλή.
Πρόκειται πέραν πάσης αμφιβολίας για μία από τις κορυφαίες θεσμικές διαδικασίες στο ελληνικό Κοινοβούλιο και με θλίψη διαπίστωσα ότι ελάχιστοι την αντιμετώπισαν με τη σοβαρότητα που της αρμόζει, επιβεβαιώνοντας κάτι που όλοι ψιθυρίζαμε, αλλά τώρα λέμε φωναχτά: πώς να τους πάρουμε στα σοβαρά όταν οι περισσότεροι δεν παίρνουν ούτε........
εμάς, αλλά ούτε το ρόλο τους στα σοβαρά;Το βράδυ της Τρίτης, τα άδεια έδρανα των προηγούμενων ημερών έδωσαν τη θέση τους σε μία πολύβουη Βουλή έτοιμη να υποδεχτεί στο βήμα τους αρχηγούς, καθώς επίσης και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το στίγμα που θα έδινε ο νέος «τσάρος» της οικονομίας στην ομιλία του.
Όλα αυτά, ενώ η νέα κυβέρνηση είχε ήδη «καταψηφιστεί» στην πλατεία, αλλά και στις συνειδήσεις σημαντικής μερίδας των Ελλήνων πολιτών.
Μιλώντας καθαρά πολιτικά, ίσως και σημειολογικά, είδαμε την Αλέκα Παπαρήγα να μιλάει, ενώ βουλευτές σε πίσω έδρανα γελούσαν… Είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς, η ΓΓ του ΚΚΕ έχει ψηφιστεί από ένα ποσοστό του ελληνικού λαού για τις θέσεις της και αξίζει, τουλάχιστον, το σεβασμό των συναδέλφων της. Αν μη τι άλλο για την αξιοπρεπή παρουσία της.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιδόθηκε σε μία ακατάσχετη σεναριολογία, αναρωτώμενος μάλιστα αν «η πιθανότητα συγκυβέρνησης ήταν μια στιγμιαία υπόθεση, ή μήπως είναι παρούσα;».
Ποιος έκανε την πιο σοβαρή ομιλία; Ο νέος Αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος. Αν εννοεί αυτά που είπε, κυρίως για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης στην κοινωνία, τότε δεν έκανε απλώς την πιο σοβαρή, αλλά τη μόνη σοβαρή ομιλία από όσες άκουσα. Δεδομένης, όμως, της χρονικής στιγμής και της κατάστασης που βρίσκεται η χώρα –με τη θηλιά στο λαιμό, δηλαδή –θα τη χαρακτήριζα, δυστυχώς, ουτοπική.
Σε μία επίδειξη ανάγκης συναίνεσης, ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της δικής του ομιλίας, καλώντας όχι μόνο τα δύο μεγάλα κόμματα, αλλά και τα μικρότερα, να καταθέσουν προτάσεις για την έξοδο από την κρίση.
Και αφήνω για το τέλος την για ακόμη μία φορά αψυχολόγητη – ή μήπως απολύτως προγραμματισμένη – παρέμβαση του Θεόδωρου Πάγκαλου, ο οποίος είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι η πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης ήταν αυτή του Αντρέα Παπανδρέου το 1981!
Οι βουλευτές της ΝΔ αρχικά έμειναν άφωνοι και μετά από προτροπές κάποιων έφυγαν διαμαρτυρόμενοι –αν και όχι όλοι – από την αίθουσα της Βουλής.
Μάταια προσπαθούσε ο Παπανδρέου να τους μεταπείσει… ακόμα και όταν έκανε ο ίδιος διορθωτική δήλωση για αποκατάσταση της Δημοκρατίας το ’74, «αδειάζοντας τον Αντιπρόεδρό του».
Μάταια προσπαθούσε ο Παπανδρέου να τους μεταπείσει… ακόμα και όταν έκανε ο ίδιος διορθωτική δήλωση για αποκατάσταση της Δημοκρατίας το ’74, «αδειάζοντας τον Αντιπρόεδρό του».
Οι βουλευτές της ΝΔ αποχώρησαν… για να επιστρέψουν 14 λεπτά αργότερα, με το Σαμαρά να δηλώνει ότι «έπεσε το προσωπείο της συναίνεσης», για να τονίσει στη συνέχεια ότι «ήταν μία μαύρη ημέρα για το ΠΑΣΟΚ».
Θα συμφωνήσω με τον Πρόεδρο της ΝΔ, ήταν μία «μαύρη ημέρα» για το ΠΑΣΟΚ, αλλά μήπως ήταν «άσπρη» για τη Νέα Δημοκρατία; Ήταν «άσπρη» για την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία;