Γράφει ο Βασίλης Χασιώτης
Αρχίζω με το ζήτημα του εφάπαξ.
Διαβάζω στο σχέδιο Νόμου για το Μεσοπρόθεσμο ότι μειώνεται αναδρομικά από 1.1.2010 κατά 10% το εφάπαξ του Ταμείου Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων και κατά 15% του κλάδου ΔΕΗ [DEHr.AT] 
του ΤΑΥΤΕΚΩ, για όσους δεν έχει εκδοθεί απόφαση χορήγησης εφάπαξ.
Την ίδια στιγμή, έχω μπροστά μου την Πόρισμα του Συνήγορου του Πολίτη (Νοέμβριος 2009), το οποίο αναφερόμενο στο ζήτημα της καθυστέρησης καταβολής του εφάπαξ στους δημοσίους υπαλλήλους, αναφέρει τα παρακάτω που έχουν ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ : «Επισημαίνεται επιπλέον ότι η καθυστέρηση αυτή αντιβαίνει στις διατάξεις του Συντάγματος και του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας (Νόμος 2690/1999). Ειδικότερα, σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ. 3 του Συντάγματος, «η αρμόδια υπηρεσία ή αρχή............
υποχρεούται να απαντά στα αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων, ιδίως πιστοποιητικών, δικαιολογητικών και βεβαιώσεων, μέσα σε ορισμένη προθεσμία, όχι μεγαλύτερη των 60 ημερών, όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση παρόδου της προθεσμίας αυτής ή παράνομης άρνησης, πέραν των άλλων τυχόν κυρώσεων και έννομων συνεπειών, καταβάλλεται και ειδική χρηματική ικανοποίηση στον αιτούντα, όπως νόμος ορίζει. Επίσης σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του Νόμου 2690/1999, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 6 παρ. 1 του Νόμου 3242/2004, ορίζεται ότι : «α. Οι δημόσιες υπηρεσίες, οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όταν υποβάλλονται αιτήσεις οφείλουν να διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις των ενδιαφερομένων και να αποφαίνονται για τα αιτήματά τους μέσα σε προθεσμία πενήντα (50) ημερών, εφόσον από ειδικές διατάξεις δεν προβλέπονται μικρότερες προθεσμίες. Η προθεσμία αρχίζει από την κατάθεση της αίτησης στην αρμόδια υπηρεσία και την υποβολή ή συγκέντρωση του συνόλου των απαιτούμενων δικαιολογητικών, πιστοποιητικών ή στοιχείων… β. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού μπορεί να ορίζεται κατά περίπτωση, διαφορετική προθεσμία για τη διεκπεραίωση υποθέσεων, εφόσον το επιβάλλουν ειδικοί λόγοι που αναφέρονται ρητώς σ’ αυτήν. Επιπροσθέτως στο άρθρο 4 παρ. 2 του Νόμου 2690/1999 όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 6 παρ. 1 του Νόμου 3242/2004, ορίζεται ότι : «Εάν κάποια υπόθεση δεν μπορεί να διεκπεραιωθεί λόγω αντικειμενικής αδυναμίας, ειδικά αιτιολογημένης, η αρμόδια υπηρεσία οφείλει, εντός πέντε (5) τουλάχιστον ημερών, πριν από την εκπνοή της προθεσμίας να γνωστοποιήσει στον αιτούντα α) τους λόγους της καθυστέρησης…» Επίσης ο Συνήγορος του Πολίτη αναφερόμενος στο Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων (ΤΠΔΥ) το οποίο ήταν αυτό που προσέφυγε στον Συνήγορο του Πολίτη και με βάση τη προσφυγή του εκδόθηκε το παραπάνω Πόρισμα, υπενθυμίζει στο ίδιο παραπάνω κείμενό του ότι : «Στους πόρους του Ταμείου το κράτος έχει σταματήσει να συνεισφέρει από το 1993, ενώ δεν διαθέτει ούτε κοινωνικούς πόρους. Επισημαίνεται επίσης ότι από το έτος 1985 και μέχρι το έτος 1993 τα ποσά της κρατικής επιχορήγησης ‐ ως ποσοστό των συνολικών ετήσιων εσόδων του οργανισμού ‐ ουδέποτε υπερέβησαν το 1,5% έως 2%, γεγονός που υποδηλώνει την ισχνή συνεισφορά των κρατικών πόρων, ακόμη και όταν δινόταν επιχορήγηση. Συνεπώς, η οικονομική βιωσιμότητα του Ταμείου εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τις εισφορές των ασφαλισμένων του και από την αξιοποίηση της κινητής και ακίνητης περιουσίας του.»Λοιπόν, τι καταλαβαίνω εγώ ο απλός πολίτης τώρα διαβάζοντας τα παραπάνω.
Καταλαβαίνω πρώτα απ’ όλα, ότι ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΡΑΤΙΚΗ ΛΑΘΡΟΧΕΙΡΙΑ σε ένα ΑΜΙΓΩΣ (ή συντριπτικά αμιγώς) ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΤΙΚΟ ΚΟΥΜΠΑΡΑ. Τα χρήματα του ΕΦ ΑΠΑΞ είναι ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ και το γεγονός τούτης της λαθροχειρίας, ΙΣΟΔΥΝΑΜΕΙ ΜΕ ΚΑΘΑΡΗ ΈΚΤΑΚΤΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΚΑΤΑΘΕΤΙΚΟ ΛΟΓΑΡIΑΣΜΟ. Αποτελεί άραγε το προοίμιο τίποτα άλλων ΠΑΡΟΜΟΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ μέτρων;…
ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ισοδύναμους αποταμιευτικούς λογαριασμούς διαθέτουν στην αγορά ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, δηλαδή προϊόντα αποταμιευτικά όπου στο τέλος μιας χρονικής περιόδου (π.χ. 10, 15, 20, 30 ετών), δίνουν τη δυνατότητα αναλήψεως ΕΙΤΕ ΕΦΑΠΑΞ είτε ΣΕ ΜΗΝΙΑΙΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΩΣ ΕΝΑ ΕΙΔΟΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ, υπό ποία έννοια, ΜΙΑ ΕΦΑΠΑΞ καταβολή ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟΥΧΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ φορολογείται ΟΤΑΝ Ο ΦΟΡΕΑΣ ΠΟΥ ΕΙΣΕΠΡΑΤΤΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΞΑΙΡΕΙΤΑΙ Ο ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΤΟΜΕΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΦΑΠΑΞ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ ΟΜΟΙΩΝ «ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ»; Και για να πάμε ένα βήμα παραπέρα : ΤΑ ΙΔΙΑ ΧΡΗΜΑΤΑ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΤΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΝ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΘΕΤΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ, ΑΡΑΓΕ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΑΠΟΔΟΣΗ; ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!!
Δοθέντος όμως ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ οι τραπεζικές καταθέσεις ιδιωτών ΔΕΝ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ, όπως δεν φορολογούνται και ΤΑ ΕΦΑΠΑΞ ΠΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ είναι συνταγματικό το μέτρο της φορολόγησης του εφάπαξ (ΔΗΛΑΔΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΤΑΒΟΛΩΝ – ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ) κατά 10-15%;
Κλείνω τώρα με ένα θέμα που αν και γίνεται με αφορμή το ζήτημα της φορολόγησης του εφάπαξ και της πρόσθετης εισφοράς στους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών, έχει ευρύτερο ενδιαφέρον. Αναφέρομαι στο κατά την αντίληψή μου ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΔΟΠΑΤΗΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ (και λυπούμαι να πως ότι η πρόσφατή «νομιμοποίησή» του απ’ το ΣτΕ ΟΥΔΟΛΩΣ με έπεισε ως πολίτη για τη συνταγματικότητά του –ίσως να φταίει η αντιληπτική μου ικανότητα, ίσως να φταίει και το γεγονός ότι οι δικαστές δεν μπόρεσαν αν με πείσουν), και ειδικότερα ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ της αναδρομικότητας της ισχύος του μέτρου από 1.1.2010 (!!!) «για όσους δεν έχει εκδοθεί απόφαση χορήγησης εφάπαξ». Η αθλιότητα έγκειται στο γεγονός, ότι έρχεται το Κράτος ΣΗΜΕΡΑ και ανακοινώνει ΠΟΙΝΕΣ για όσους έκαναν ΝΟΜΙΜΗ ΧΡΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΕΝΩ ΑΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΌΤΑΝ ΑΣΚΟΥΣΑΝ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥΣ ΟΤΙ ΠΡΟΒΛΈΠΕΤΑΙ ΠΟΙΝΗ ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.
Mutatis mutandis, ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ ΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΘΕΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΚΑΤΩ ΤΩΝ 60 ΕΤΩΝ! Τι συμβαίνει εδώ; Κάποιοι άνθρωποι, ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΙΜΕΝΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΜΗ ΥΠΟΠΤΕΥΤΟΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 1, 2, 3, 4, ή ΚΑΙ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟΥ ΠΕΙ «ΑΡΠΑΞΕ ΤΩΡΑ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΠΟΙΝΗ ΔΙΟΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΧΡΗΣΗ ΕΚΕΙΝΟΥ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΜΟΥ», ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΘΗΚΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ 60ο ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ ΟΠΩΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΟΡΙΖΕΙ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ! Έπραξαν παράνομα, έπραξαν ανόητα, έχει κάποια απάντηση να δώσει τούτο το Κράτος;
Η ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ υπαναχώρηση σε ουσιώδη θέματα ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ, όπως π.χ. το ότι δεν υπάρχει άλλη συνέπεια οικονομική για τον συνταξιοδοτούμενο κάτω των 60 ετών πέραν όσων προβλέπονταν ΟΤΑΝ ΑΣΚΟΥΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ, ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ, ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΟΧΙ ΣΚΛΗΡΗ ΜΑ ΕΧΟΥΣΑ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΚΑΘΕ ΑΙΣΘΗΣΗ ΜΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΙΔΟΥΣ, ΜΙΑ ΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΤΕΙΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΡΟΣ ΑΤΡΑΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΣ ΑΦΑΙΡΟΥΝ Ο,ΤΙ ΑΚΟΜΗ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ (ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΊΝΕΙ) ΑΠΟ ΤΗΝ ΌΠΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ ΚΑΙ ΛΑΊΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΑΘΕΤΕΙ!! Αυτή είναι η προσωπική ερμηνεία που μπορώ να δώσω στα πράγματα, και βεβαίως αναγνωρίζω σε κάθε ενδιαφερόμενο το δικαίωμά του να μου επιστρέψει τους χαρακτηρισμούς… Ίσως να είναι χρήσιμη η αντιπαράθεση των επιχειρημάτων που προηγούνται του όποιου χαρακτηρισμού…
Μάλιστα εδώ επέρχεται ΔΙΠΛΗ ΖΗΜΙΑ στη κατηγορία αυτή των συνταξιούχων. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το πόσο ευλογήθηκε από πολλές πλευρές το ζήτημα των εθελούσιων εξόδων, ΠΑΡΑ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΣΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΥΤΗ ΕΝΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ, και όταν κάποιος έκανε τους υπολογισμούς του αν έπρεπε η όχι να συνταξιοδοτηθεί, μετρούσε μέχρι δεκάρας τι σύνταξη θα πάρει, τι εφάπαξ θα πάρει. Η κυβέρνηση, ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΑΛΛΟ ΝΟΜΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΑΥΤΩΝ ΠΑΡΑΜΕΤΡΩΝ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΜΕ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ! Υπάρχει κάποια λέξη διαφορετική απ’ την λέξη αθλιότητα που μπορεί να περιγράψει τούτη τη συμπεριφορά; ΠΟΛΥ ΔΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΕΓΙΝΑΝ ΕΠΙ ΕΠΟΧΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ! Είναι μια συμπεριφορά, που δεν απέχει καθόλου από παραβατικές συμπεριφορές του κοινού Δικαίου, που μέσω νόμων δημοσίας τάξεως που επιβάλλουν στις συναλλαγές τα χρηστά ήθη και τη κατάχρηση δικαιώματος, και οι οποίες ΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΕΣ θα κολάζονταν χωρίς καμιά αμφιβολία από τα δικαστήρια.
Λίγο πριν κλείσουμε : το Κράτος ΤΙΜΩΡΕΙ όποιον κάνει χρήση των ίδιων του των Νόμων, μάλιστα δε ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΡΟΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΑ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ (και αναφέρομαι στις προτροπές ή και κίνητρα που κατά καιρούς έδινε για πρόωρες εξόδους απ’ την υπηρεσία)!!! Αυτή η εικόνα, είναι η εικόνα κάποιου που μας την έχει «στημένη στη γωνία», αυτή η εικόνα μπορεί να παραπέμπει σε πολλά πράγματα και να διεγείρει συνειρμούς, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΟΜΩΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΥΠΟ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΉ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ (ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΞΗ) ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ. Φτάσαμε πλέον στο σημείο να τρέμουμε ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΣΚΗΣΗ ΝΟΜΙΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ, δηλαδή επειδή εφαρμόζουμε τους Νόμους! ΕΥΤΥΧΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΟΙ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ (ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ, ΕΙΣΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ, ΛΕΗΛΑΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΛΟΥΤΟΥ) ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΜΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΤΑ ΠΛΕΟΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΟΝΟΜΑΤΙΣΤΟΥΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥΣ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΩΝ ΕΣΤΙ Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ, ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΜΟΝΙΜΩΣ (ΚΑΙ ΕΜΜΈΣΩΣ ΜΟΜΙΜΩΣ!!) ΧΟΡΤΑΙΝΟΥΝ (ΚΑΙ ΜΟΝΙΜΩΣ – ΝΟΜΙΜΩΣ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΕΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΔΙΨΟΥΝ), ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΔΙΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΛΑΘΟΥΣ, ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ Ν’ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΔΙΟΤΙ ΕΧΕΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΣΤΑ ΜΟΝΙΜΑ ΥΠΟΖΥΓΙΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΑ ΚΟΡΟΪΔΑ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ!!!
Και κλείνω : διερωτώμαι, (εκτός κι αν κάτι μου διέφυγε διαβάζοντας το νομοσχέδιο του μεσοπρόθεσμου σφαγιασμού…) αν το Κράτος λαμβάνει πρόνοια τουλάχιστον για τα ίδια του τα όργανα Διοίκησης, και αναφέρομαι σε τούτο : σε περίπτωση προσφυγής κάποιου ενδιαφερόμενου ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΟΚΗΣΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ για τη ζημιά που υπέστη για το λόγο ότι η Διοίκηση δεν του κατέβαλε ΩΣ ΩΦΕΙΛΕ (σύμφωνα με τα παραπάνω) το εφάπαξ, πολύ δε περισσότερο όταν δεν τηρήθηκε καμιά από τις τυπικές (πλην ουσιαστικές από άποψη απόδοσης της δικαιοσύνης) προβλεπόμενες υποχρεώσεις ενημέρωσης κ.λπ. του ενδιαφερόμενου σύμφωνα με τα όσα εκτέθηκαν παραπάνω, με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσει η υποθετικά εγκαλούμενη Διοίκηση του όποιου Ταμείου μια τέτοια εις βάρος της προσφυγή που μπορεί να απευθύνεται τόσο κατά του Ταμείου ως Νομικού Προσώπου όσο όμως και προσωποποιημένα; Το ερώτημα που εδώ τίθεται έχει άμεση σχέση με τα όσα σημειώνεται στο πόρισμα του Συνηγόρου του Πολίτη που παρουσιάστηκε λίγο πρωτύτερα. Λέει (οι υπογραμμίσεις δικές μου) : «…ότι το Ταμείο οφείλει να εκδίδει τη διοικητική πράξη – απόφαση χορήγησης εφάπαξ βοηθήματος εντός των προβλεπόμενων χρονικών προθεσμιών και να συμμορφούται με τις οικείες νομοθετικές διατάξεις. Η διοικητική πράξη θα αναγράφει το χρηματικό ποσό που δικαιούται ο ασφαλισμένος, τον νομοθετικά προβλεπόμενο χρόνο αποπληρωμής του, τον χρόνο που το Ταμείο δεσμεύεται ότι θα πραγματοποιηθεί η αποπληρωμή του, καθώς και τα δικαιώματα που γεννώνται στον ασφαλισμένο από την καθυστέρηση αυτή.»