Έστω και με καθυστέρηση τα χιόνια ήρθαν στην Αττική, μέσα στη σαρακοστή. Όχι βέβαια ότι περιμέναμε να δούμε άσπρη μέρα, αντιθέτως μάλιστα, επιβεβαιώθηκε για μία ακόμα φορά ότι το κράτος βρίσκεται σε μόνιμη βαρυχειμωνιά. Την καθαρά Δευτέρα το βράδυ, οι οδηγοί, στις συμπληγάδες της Μαλακάσας, έζησαν την δική τους οδύσσεια. Μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα της Ελλάδος οι εκδρομείς του τριημέρου, ένοιωθαν όπως οι στρατηγοί της Βέρμαχτ στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που από την πόλη Κράσναγια Πολιάνα, λίγα χιλιόμετρα έξω από την Μόσχα, έβλεπαν με τα κιάλια την πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ενώσεως, αλλά το κρύο και το χιόνι δεν τους επέτρεπαν να την κατακτήσουν.
Τα Πάντσερ
Πυροσβεστική, αστυνομία, εκχιονιστικά, αλατιέρες, ήταν λέει ετοιμοπόλεμα για να αντιμετωπίσουν τον χιονιά. Τα πάντσερ των εθνικών οδών δεν καθηλώθηκαν από λίγες νιφάδες χιονιού, αλλά από το αλαλούμ και την έλλειψη συντονισμού των αρμοδίων. Τώρα για το ποιος είναι αρμόδιος ακόμη δεν έχει γίνει σαφές. Ο υπουργός μεταφορών κ. Ρέππας, με μια τουλάχιστον απλοϊκή δήλωση, είπε ότι η εθνική οδός ανήκει στην εταιρεία που την εκμεταλλεύεται και κατά συνέπεια η εταιρεία έχει την ευθύνη για τον καθαρισμό της οδού. Η .....
εταιρεία ανταπάντησε ότι όλα λειτούργησαν στην εντέλεια και έτσι το ζήτημα θεωρήθηκε λήξαν. Όμως οι οδηγοί και επιβάτες των οχημάτων της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, παρέμειναν όμηροι μιας συνηθισμένης χιονόπτωσης, για περισσότερο από έξι ώρες στης Μαλακάσας την ολόασπρη ράχη.
Έτσι χωρίς να το θέλω, μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από προηγούμενους αποκλεισμούς οχημάτων και οδηγών στο ίδιο μέρος, πριν μερικά χρόνια. Τότε που ο κύριος Γ. Παπανδρέου ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, έσπευσε στην Μαλακάσα να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι την ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού και να εξαπολύσει μύδρους κατά της τότε κυβερνήσεως. Θυμάμαι ακόμη τον κ. Παπανδρέου να «περιοδεύει» ανάμεσα στα σκεπασμένα από το χιόνι αυτοκίνητα και να χαιρετάει από μακρυά οδηγούς και επιβάτες, που όμως τα είχαν εγκαταλείψει την προηγουμένη νύχτα για να μην παγώσουν από το κρύο.
Η κακοκαιρία και ο κακός μας ο καιρός
Ενός κακού όμως, μύρια έπονται. Τις ημέρες που ακολούθησαν τις «σφοδρές χιονοπτώσεις», όπως διαλαλούσαν οι «ανησυχούντες» δημοσιογράφοι από τα φαιδρά δελτία ειδήσεων, και όχι μόνον, των Μ.Μ.Ε. απολαύσαμε στιγμιότυπα απείρου κάλλους. Από την μία μεριά χαρούμενα παιδάκια με τους γονείς τους να παίζουν στο χιόνι και από την άλλη γονείς και κηδεμόνες να τηλεφωνούν στους τηλεοπτικούς σταθμούς για να πληροφορηθούν αν θα λειτουργήσουν τα σχολεία σε συγκεκριμένες περιοχές. Τηλεδημοσιογράφοι σε εναλλασσόμενους κατά περίσταση ρόλους, διαμεσολαβητή, οργισμένου πολίτη, γλοιώδους υποτακτικού απέναντι σε πολιτικά πρόσωπα, μετεωρολόγου και πάει λέγοντας, στιγμάτιζαν την ανεπάρκεια, ανικανότητα της κρατικής μηχανής. Με ύφος περισπούδαστο πληροφορούσαν τους τηλεθεατές ότι το 3ο δημοτικό στα Άσπρα Χώματα, το 7ο λύκειο στην Θήβα και το 15ο γυμνάσιο στο Πέραμα δεν θα λειτουργήσουν λόγω του χιονιού, ενώ άλλα σχολεία στις ίδιες περιοχές θα έχουν μαθήματα. Η κωμικοτραγική αυτή παρουσίαση της αποκρουστικής πραγματικότητας, αντικατοπτρίζει την ενδημική ανικανότητα της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας να αντιμετωπίσουν μια απλή χιονόπτωση. Είναι το αποτέλεσμα της χρόνιας παθογένειας του συστήματος που τροφοδοτείται με την ψήφο τους των Ελλήνων πολιτών, που ως αντάλλαγμα εισπράττουν απαξίωση και μιζέρια. Δεν πρέπει λοιπόν να αναρωτιόμαστε ποιός φταίει. Είναι εύκολο και απλό να το διαπιστώσει ο καθένας. Δεν μας φταίει η κακοκαιρία αλλά απλώς και μόνον ο κακός μας ο καιρός.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΡΑΒΙΓΚΑΣ