Η αναγέννηση της ελπίδας στην Ελλάδα έχει εμπόδιο με ονοματεπώνυμο και τόπο καταγωγής. Το ονοματεπώνυμο είναι φυσικά Άγγελα Μέρκελ και ο τόπος καταγωγής είναι η Γερμανία των τριών Ράιχ.
Δεν πρόκειται για κυνήγι μαγισσών. Σαν λαός είμαστε απόλυτα συνειδητοποιημένοι. Σαν πολίτες ξοδεύαμε λεφτά που δεν είχαμε, σαν κράτος δανειζόμασταν ασύστολα και όλη η εφευρετικότητα μας είχε διοχετευθεί στο πως να βρίσκουμε τρόπος να εισπράττουμε χρήματα που δεν δικαιούμαστε. Μέσα σε όλα αυτά όμως, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε, ότι πολλά από τα λεφτά που δανειστήκαμε τα «επενδύσαμε» σε οπλικά συστήματα και σε προμήθειες μη λειτουργικών συστημάτων (βλέπε C4I), προς ανταπόδοση των δανειστών μας. Τώρα όμως τα ψέματα τελειώνουν και πρέπει να περάσουμε το μήνυμα ότι είμαστε αποφασισμένοι να πουλήσουμε ακριβά την υπόστασή μας, ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε οι λακέδες των βορειοευρωπαίων και το υπηρετικό προσωπικό τους στον τόπο μας. Μην ...........γελιόμαστε, στόχος είναι αυτός ο πανέμορφος τόπος να περάσει «μπιρ παρά» στην κατοχή τους, ξεχνούν όμως ότι τα χώματα αυτά είναι ποτισμένα με ιδρώτα και αίμα.
Έφτασε η ώρα όμως να τους εξηγήσουμε το ρίσκο του «επιχειρείν» σε αυτή την γωνιά του πλανήτη, να τους δώσουμε να καταλάβουν τι θα πει ελεύθερη αγορά «αλά Ελληνικά», να τους δείξουμε και τις αθέατες πλευρές της «Παγκοσμιοποίησης».
Τι θέλω να πω: Είναι γεγονός ότι τα γερμανικά αυτοκίνητα είναι ψηλά σε πωλήσεις στην Ελλάδα. Η αγορά μας είναι σαφώς μικρή όμως και το 3% των πωλήσεων είναι ένα νούμερο ιδιαίτερα σημαντικό σε μια αγορά που παίζει με το δεύτερο δεκαδικό στα ποσοστά. Ας σταματήσουμε να τα αγοράζουμε!
Είναι επίσης γνωστό ότι ο ΟΤΕ αντιπροσωπεύει μια μεγάλη γερμανική επένδυση, την οποία εμείς σαν κράτος προικίσαμε παραχωρώντας και την κυριότητα της εγκατεστημένης καλωδιακής υποδομής. Ας σταματήσουμε να τον πληρώνουμε. Τελικά ας κάνουμε ένα μικρό εμπάργκο στα γερμανικά προϊόντα σαν ένδειξη διαμαρτυρίας για το εμπάργκο της ελπίδας που μας κάνουν αυτοί.
Τέλος σαν χώρα πρέπει να φιλοξενούμε περίπου 2.000.000 μετανάστες. Φτάνει πια για μας, ας πάρει και ο επόμενος. Στην νότια γειτονία μας (Βόρεια Αφρική) γίνεται της κακομοίρας, και τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα. Ορδές απελπισμένων θα προσπαθήσουν να μεταβούν στην Ευρώπη για ένα καλύτερο αύριο. Είναι η ώρα οι επενδύσεις σε στρατιωτικό εξοπλισμό να κάνουν μια μικρή απόσβεση. Ας τα αμολήσουμε λοιπόν τα πλωτά και εναέρια μέσα σε μια αέναη περιπολία προκειμένου να «βοηθήσουμε» όλους αυτούς τους μετανάστες να βρουν το δρόμο προς την βόρεια Ευρώπη ή τουλάχιστον να μην βρουν σαν αποκούμπι την Ελλάδα. Αυτό δεν είναι σκληρότητα είναι ρεαλισμός και μάλιστα ο ρεαλισμός της Παγκοσμιοποίησης τον οποίο τόσο καλά ξέρει η «Άγγελα».
Βλάσης Μανθογιάννης