Γράφει ο Καφενόβιος
Κανένας δεν πιστεύει πλέον, συμπεριλαμβανομένων
των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ότι, αυτός ο προϋπολογισμός και η κυβερνητική πολιτική
αποσκοπούν τουλάχιστον στη διόρθωση των δημοσιονομικών μεγεθών της Ελλάδας,
έστω μέσω της εξαθλίωσης του βιοτικού επιπέδου του ελληνικού λαού και της
λεηλασίας των εισοδημάτων του.
Δεν χρειάζεται να είσαι ειδήμων για
να κατανοήσεις ότι η πολιτική αυτή οδηγεί στο πλήρες αδιέξοδο, υποσχόμενη
γενικά και αόριστα ανάπτυξη στο μέλλον, χωρίς να μπει στον κόπο να πει πώς και
για ποιους.
Τα αποτελέσματα άλλωστε της
χρεοκοπημένης αυτής πολιτικής είναι ορατά παντού. Εκατοντάδες καταστήματα στις
γειτονιές κλειστά, εργαζόμενοι που κάνουν Χριστούγεννα πρώτη φορά χωρίς δώρο
και........
άλλοι, στον ιδιωτικό τομέα, που βλέπουν τη ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων
να γιγαντώνεται. Τίποτα χειρότερο για μια κοινωνία που δεν βλέπει μέλλον...
Εντρομοι πολίτες, ύστερα από δύο
και τρεις δεκαετίες δουλειάς, βρίσκονται στο δρόμο ή κινδυνεύουν να βρεθούν
σύντομα σε αυτόν.
Η Δημοκρατία βρίσκεται στο
απόσπασμα και μάλιστα από αυτούς που ομνύουν στο όνομά της. Προβαίνουν σε
μαζικές απολύσεις και μειώσεις μισθών από τη μια και μιλούν για την ανάγκη
κοινωνικής συναίνεσης από την άλλη, εννοώντας πως πρέπει να δεχτούμε ως
σύγχρονοι «ραγιάδες» την εξοντωτική πολιτική τους.
Ευτελίζεται το Κοινοβούλιο. Στη σκέψη ενός ολόκληρου λαού
(με ελάχιστες εξαιρέσεις) πολιτικός σημαίνει «κλέφτης». Οι βουλευτές από
εκπρόσωποι, υποτίθεται, του λαού έχουν μετατραπεί σε πειθήνια στρατιωτάκια, που
ανάθεμα και αν ξέρουν τι ψηφίζουν... Χωρίς καν συζήτηση, θυμίζοντας το
«δημοκρατικό» άλλοθι που χρησιμοποιούσαν βασιλείς και αυτοκράτορες, όταν η ελέω
Θεού βασιλεία τους όδευσε στη δύση της. Οπου «Θεός» σήμερα είναι το Μνημόνιο...