Του Αντώνη ΑνδρικάκηΣήμερα παραμονή Χριστουγέννων θα σας μιλήσω για έναν άγγελο. Ζει στον Κολωνό και φυλάει με το ράσο του 300 παιδικές ψυχές. Εγκαταλελειμμένα ή βαριά παραμελημένα παιδιά που βρέθηκαν στους δρόμους ή σε κλειδωμένα δωμάτια και έζησαν την φρίκη στα πρώτα τρυφερά χρόνια της ζωής τους .Θα σας μιλήσω για τον πατέρα Αντώνιο τον καπετάνιο της ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.Ξεκίνησε πριν από 13 χρόνια με το συσσίτιο της ενορίας και σήμερα φροντίζει μαζί με τους εθελοντές πάνω από 300 παιδιά! Τα ταΐζει, τα ντύνει, τα πάει στο γιατρό, τα στέλνει στο σχολείο χωρίς να τα ιδρυματοποιεί. Στηρίζει διακριτικά το γονιό που δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του λόγω σοβαρών κοινωνικών προβλημάτων. Στόχος του είναι όπως λέει «να μπορέσει το παιδί να μεγαλώσει με το φυσικό του γονιό. Στην ψυχολογία του παιδιού παίζει ρόλο να ξέρει πως έχει το δικό του σπιτικό. Πληρώνουμε ενοίκια, μπαίνουμε εγγυητές για να στηρίξουμε την οικογένεια»....
Καμιά φορά τα πράγματα είναι εφιαλτικά «είναι τα παιδιά που έχουν υποστεί κακοποίηση από τους δικούς τους. Μια πρόσφατη περίπτωση, ένα παιδάκι κλεισμένο για χρόνια μέσα σ΄ένα σπίτι μέχρι που η γιαγιά αποφάσισε να το πει στην αστυνομία. Οι αστυνομικοί το βρήκανε μαύρο από το ξύλο, δεν ήξερε να μιλάει, έβγαζε άναρθρες κραυγές»!
Στην ΚΙΒΩΤΟ φιλοξενούνται ελληνόπουλα αλλά και προσφυγάκια και παιδιά μεταναστών. Ο πατήρ Αντώνιος λέει πως οι δυσκολότερες περιπτώσεις είναι ελληνόπουλα που περνούν πολύ δύσκολα στο περιβάλλον τους «κάθε φορά που μπαίνω μέσα κάνω τον σταυρό μου και λέω: «Παναγία μου τι θα ακούσω πάλι σήμερα!».Έρχονται μητέρες χτυπημένες, με σπασμένα πλευρά, μελανιασμένες και ζητούν καταφύγιο. Έχουν φύγει από το σπίτι τους χωρίς να έχουν πάρει τίποτα μαζί τους. Μόνο τα παιδιά τους».
Είναι παιδιά που δεν ζουν την παιδική τους ηλικία.. Γίνονται ενήλικες πριν την ώρα τους. Έχουν μέσα τους θυμό και πίκρα. Ο πατήρ Αντώνιος είναι πάντα εκεί για μια κουβέντα παρηγοριάς. «Προσπαθούμε να κάνουμε τα παιδιά να συγχωρέσουν τους γονείς. Να ξεφύγουν από την πίκρα. Βαθιά μέσα τους αγαπάνε τον γονιό όποιος κι αν είναι. Γιατί δεν έχουν άλλον. Έρχονται και κλαίνε σε μένα. Μου βγάζουν όλο το θυμό, την πίκρα τους αλλά και την κρυμμένη αγάπη!»
Η μόνη ικανοποίηση του παπά είναι το χαμόγελο, το φως στα πρόσωπα των παιδιών και η προκοπή τους. Μου λέει συγκινημένος «όταν δώσεις στα παιδιά πρόσβαση στην εκπαίδευση βλέπεις ότι αρπάζουν την ευκαιρία και μπορούν να κάνουν θαύματα! Βλέπεις παιδί ναρκομανών γονέων που όλοι το είχαν ξεγραμμένο να προχωράει στο σχολείο, να πετυχαίνει στο πανεπιστήμιο, να στέκεται στα πόδια του, να βοηθάει τους γονείς και τα μικρότερα παιδιά .Πολλοί ακολουθούν ανθρωπιστικές επιστήμες».
Ο πατήρ Αντώνιος πιστεύει στο θαύμα! «Το σχέδιο του Θεού πρέπει να το ακολουθήσουμε με πίστη. Εκείνος ξέρει που θα μας βγάλει. Την παρουσία του Θεού δεν θα την δούμε όταν καθόμαστε στον καναπέ και βρίζουμε την κοινωνία για ότι συμβαίνει γύρω μας. Ο καθένας μας πρέπει να ανάψει το κεράκι του μέσα σ΄αυτό το σκοτάδι κι όχι να το καταριέται»!
Έχω περάσει πολλές ώρες στην Κιβωτό με τον πατέρα Αντώνιο και τα παιδιά του. Βλέποντάς τους σκέπτομαι συχνά τα λόγια του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου περί της αγάπης του Χριστού. Με αυτά τα λόγια θέλω να σας ευχηθώ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!