ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΥΣΙΑΣ
Αίσιο τέλος, είχε το συνοικέσιο . Προς ευτυχία όλων μας, τα “παιδιά”, τα… βρήκαν !
Και τώρα επίκειται το μεγάλο γεγονός . Ο γάμος .
Ή αλλιώς, ο διορισμός του ενός, στην ζωή της ‘’άλλης’’.
Είχε καλή στόχευση, ο …’’ προξενητής’’. Και δίνει στην πολύφερνη, αν και πια σιτεμένη νύφη, έναν Ταγματάρχη .
Στρατιωτικό ; Θα πείτε … Γιατί ; Κι αυτή η άμοιρη, από την γέννηση της ‘’στρατοκρατούμενη’’ δεν ήταν ; Στην απόλυτη εξουσία, του εκαστοτε … ‘’στρατάρχη’’ δεν ήταν ; Ε… τέτοιος της άξιζε . Αφού όλοι οι …’’γαμπροί’’ που την νυμφευτήκαν εκτός από τους Χόρν, Λάμψα, και Ρωμαίο, οι οποίοι αποτέλεσαν τιμή γι’ αυτήν, όλοι οι άλλοι σε διατεταγμένη υπηρεσία εξόντωσής της ήταν . Με κύριά τους όπλα, την ασχετοσύνη, την επιπολαιότητα, προφανώς και την λαιμαργία τους ….
Πάντως τώρα, δεν μοιρολατρούμε πια . Έχουμε χαρές .
Έχουμε το ‘’κακό’’ παιδί, που το παντρεύουν με την ‘’κακή’’ μεγαλοκοπέλα . Την αταχτούλα και απροσάρμοστη, στις απαιτήσεις των καιρών μας . Την κοπέλα που έχει ανοίξει διάπλατα, εδώ και χρόνια, τα θέλγητρά της και μοιράζει χαρούλες, στους τυχερούληδες .
‘’Γαμώ τη γκαντεμιά μου ….’’ Που μοιράζει, εκτός από τα φυσικά και τα ΥΛΙΚΑ της αγαθά, κάνοντας πλουσίους, κάποιους μέτριους στην αξία, βετεράνους όμως, στο νταβατζηλίκι, προαγωγούς (συγνώμη παραγωγούς … γλώσσα λανθάνουσα …)
Αυτή την κοπελιά λοιπόν, που κατοικοεδρεύει στην Αγία Παρασκευή, ο κηδεμόνας της Τηλέμαχος, την παντρεύει με ένα ‘’κακό’’ παιδί, που όμως στην πορεία, έγινε καλό και υπάκουο στις απαιτήσεις του......... κατεστημένου που διαμορφώνει την ενημέρωση … Υπηρετώντας πιστά, την σταυροφορία των λογίς διαπλεκόμενων, που φιλότιμα την κάνουν, υπέρ των συμφερόντων τους και μόνο … Βλέπετε, αν δεν έμπαινε κι αυτό το πρώην ‘’κακό’’ παιδί, που τώρα είναι καλό κι αναλαμβάνει αξιώματα, μέσα στα γρανάζια της μηχανής, ως … λιπαντικό υλικό, πως αυτή θα έπαιρνε μπρός ….
Ένα ‘’παιδί’’ λοιπόν, που εκπροσωπεί συγκεκριμένους κύκλους, που αποτελούν την γνωστή νομενκλατούρα, η οποία από την μεταπολίτευση και δω, μασάει συνεχώς, με απερίγραπτη βουλιμία …. Ένα μεγάλο παιδί, που το συνδέσανε με την μεγαλοκοπέλα, για να δημιουργήσει μαζί της, ένα ακόμα ρομάντζο … πάθους, χρήματος και τόλμης, χωρίς την γοητεία. Για να γράψει ένα ακόμα στόρι, σαν και αυτά που δίνουν θεματολογία, σε κάτι σαν και μένα κριτές, ανέραστους, που εδώ και τριάντα έξι χρόνια, διατηρούμε απλά μια … πλατωνική σχέση με την εν λογω κοπέλα . Και την πονάμε, γιατί φάγαμε μαζί της ψωμί και αλάτι . Κατά καιρούς και παντεσπάνι . Χωρίς όμως να της βάλουμε, στα πρόστυχα, χέρι . Γιατί βαθειά την αγαπούσαμε και την σεβόμασταν ….
Και ενώ, που λέτε, αυτός σιωπά, μέχρι να πάρει στα χέρια του, τα πιστοποιητικά του ‘’γάμου’’, αυτή, λιγωμένη από ηδονή, του φωνάζει, με σβησμένη από την γλύκα φωνή ….
Λάμπεις καλέ μου . Λάμπεις σαν ταγματάρχης, σε ώρα μάχης, στο πεδίο της βολής μου . Βομβάρδισε μου το . Πυροβόλα στο πεδίο του κορμιού μου . Και εγώ από ταγματάρχη, θα σε κάνω Στρατηγό, αφού τζάμπα μοιράζω τα γαλόνια ….
Εντάξει, αναγνώστη . Ως εδώ . Το σοβαρεύω, γιατί και το καλαμπούρι πέρα από τον αυτοσαρκασμό, δεν συμβάλει σε τίποτα παραπάνω … Και ευθέως, να ρωτήσω τον αρμόδιο, εάν κουράστηκε πολύ στην επιλογή προσώπου … Γιατί , βρε Τηλέμαχε, έξυπνος άνθρωπος είσαι, ποιητής και λόγιος … Κάποτε στην πρεσβεία που εργαζόσουν, το έπαιζες και δημοσιογράφος, κόβοντας τα μονοστηλακια που είχαν ενδιαφέρον για την διπλωματική αποστολή . Κυβερνητικός εκπρόσωπος ήσουν, καλλιτέχνιδα και σπουδαία μάλιστα, σύζυγο έχεις … Δεν μπορούσες να το ψάξεις λίγο καλλίτερα το πράγμα ; Και να αντισταθείς, στις επιθυμίες των γνωστών εντολέων σου ;
Δεν έχω καμιά προκατάληψη, απέναντι στον άνθρωπο που επέλεξες να διοικήσει την ΕΡΤ . Τον σέβομαι και τον θεωρώ, στον χώρο του, επιτυχημένο . Όμως η ΕΡΤ, ούτε ΕΥΔΑΠ είναι ούτε ΟΔΔΙ … Έχει μια διαφορετική λειτουργική και φιλοσοφική διαχείριση, που πρέπει κάποιος να την ξέρει ΚΑΛΑ . Γιατί αλλιώς, το κατεστημένο της ΠΟΣΠΕΡΤ, τον πήρε από κάτω, και τον έκανε κιμά . Ή δικό του λειτουργικό γρανάζι .
Ο, κατά τα αλλά, σεβαστός αυτός κύριος, την γνωρίζει την ΕΡΤ ; Εκτός από του να παραστεί σε καμιά εκδήλωση, ή να δώσει καμιά συνέντευξη, έχει μπει για άλλη δουλειά, μέσα σ’ αυτήν ;
Δεν υπήρχαν άραγε άνθρωποι που πέρασαν από την ΕΡΤ, που την γνωρίζουν πιο καλά από το σπίτι τους, για να τους αναθέτατε την διοίκηση της ;
Άνθρωποι άξιοι, που την τίμησαν και την λάτρεψαν, γιατί ήταν το σχολείο τους, η φωλιά τους, τα ονειρα τους, τα νεανικά τους σκιρτήματα …. Άνθρωποι που έφαγαν ψωμί απ’ αυτήν …. Και που δούλεψαν, μια ζωή σκληρά για να αποδείξουν την αξία τους …. Μακριά από παρεούλες και συντεχνίες .
Δυο μόνο ονόματα θα πω …. Από τα δεκάδες που θα μπορούσα να παραθέσω, έτσι ενδεικτικά, δυο παιδιά της ΕΡΤ . Άξιοι, κι αποδεδειγμένα, ικανοί, που θα μπορούσαν να την οδηγήσουν στον δρόμο της δικαίωσης, μέσα από τη σωστή διαχείριση και τον άψογο προγραμματισμό .
Ο ένας θα μπορούσε να είναι , ο Γιώργος Παπαδάκης, παιδί της ΕΡΤ, από αυτήν ξεκίνησε, με δάσκαλο του, τον αξέχαστο Παντελή Τρωγάδη, κι αργότερα, στο ραδιόφωνο πάντα, με τον Δημήτρη Σαπρανίδη, κι ύστερα πέρασε στην τηλεόραση, με την Σεμίνα Διγενή, την Νίτσα Θεοδωράκη και τον Χρήστο Οικονόμου ….
Έμπειρος και γνώστης του χώρου και των λειτουργικών του, αναγκών …..
Όπως και η Σεμίνα, που από κει ουσιαστικά ξεκίνησε, νέο κορίτσι προερχόμενη από εβδομαδιαία εφημερίδα, και γρήγορα έγινε, χάρη στην αξία της, η πιο δυναμική και πιο παραγωγική ρεπόρτερ, με φαντασία, με καλή στόχευση και διείσδυση στο θέμα της, με συνέπεια . Ύστερα άρχισε τις εκπομπές στην τηλεόραση, τα μεσημέρια, στη θέση που ήταν άλλοτε η εκπομπή του Νάσου Αθανασίου και Μιχάλη Ρούσου ‘’Κάθε Μεσημέρι’’.
Κοπελάρα, θεά, έγραφε στον φακό τέλεια, και τα έλεγε … έντονη προσωπικότητα και καλό, πρόσχαρο παιδί . Γεμάτη όρεξη για γνώση και για προσφορά, ώσπου έγινε, η μια, πριν από όλες τις άλλες, η πρώτη, από τις πρώτες, και ύστερα από χρόνια, με γνώση στην φαρέτρα της, με όνομα που πια κυριαρχούσε στην εμπιστοσύνη του κοινού, με φαντασία και προτάσεις, πήγε στην ιδιωτική τηλεόραση, και τους έμαθε να κάνουν τηλεόραση … τους έμαθε πως γίνονται οι εκπομπές ….
Πρόσωπα που, εκτός την ακτινοβολία τους, κουβαλάνε ΓΝΩΣΗ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ, και προπαντός ΠΟΝΑΝΕ την μητέρα ΕΡΤ.
Αντί, ανάμεσα σ’ αυτούς τους βετεράνους της τηλεόρασης, να αναζητήσουν τον ιδανικό τιμονιέρη που θα βγάλει την ΕΡΤ, από το λήθαργό της, και θα την αποδώσει στον κόσμο, δυνατή και επαρκώς εκφραστική, και χρήσιμη, ψάχνουν μέσα από τα … παραλειπόμενα του καταλόγου τους, να βρουν … μάνατζερ, κατά δήλωση τους, και γνώστες, πάλι κατά δήλωση τους, για να τους αναθέσουν τον κορυφαίο αυτό φορέα πολιτισμού και ενημέρωσης …. Για να μπουν ψάχνοντας, να ‘’παίξουν’’ ψάχνοντας …. Και να ψαχτούν μετά, στο πως και γιατί καπελώθηκαν από τα τρωκτικά και τις συντεχνίες .
Επιβραβεύουν την ασχετοσύνη και τον ερασιτεχνισμό οι κυβερνήσεις . Για δυο απλά λόγους, πρώτον γιατί δεν νοιάζονται και δεν πονανε τα λεφτά του Ελληνικού λαού που πετιούνται κυριολεκτικά, σαν παλιόχαρτα, και δεύτερον, δεν νοιάζονται, ούτε πονάνε την δημόσια τηλεόραση, την ιστορία της και την προσφορά της .
Προτιμούν να είναι έρμαια, στις σκοπιμότητες και τις … διαθέσεις, του Κυριακού, του Μπόμπολα, και των άλλων αφεντάδων τους, παρά να νοικοκυρέψουν την δημόσια τηλεόραση, με ανθρώπους που μπορούν να το κάνουν …
Γι αυτό και το μόνο που τους αξίζει, ως άμυνα μας, ρε παιδιά, είναι η χλεύη και η ειρωνεία.
Είναι τα καυστικά σχόλια και η ανάδειξη, η επισήμανση της ασημαντότητάς τους .
Αυτό επιχειρεί να προσεγγίσει και το μακροσκελές τούτο σημείωμα, που είχες την καλοσύνη να διαβάσεις ….
Αλλά δυστυχώς, ποιοί να προβληματιστούν ; Ο Τηλέμαχος, ή ο Γερουλανίσκος ; Με το βλέμμα τους θολό από την μέθη της εξουσίας, και τα ώτα τους, γεμάτα μαρμελάδα, από τη γλύκα της συσσώρευσης αγαθών.
Γι αυτό, άντε γεια …..
Αφού στου κουφού την πόρτα, την παίρνεις μαζί σου και φεύγεις …..
ΛΥΣΙΑΣ