Γράφει ο Κων/νος Δρακάτος
Τέλος πάντων αυτοί οι πολιτικοί μας δεν
εννοούν να καταλάβουν ότι οι ποιο πολλοί από εμάς τους απλούς και ελεύθερους πολίτες,
έχουμε αναπτύξει σε υψηλό βαθμό, τα αντισώματα κατά των μικροβίων της πολιτικής
μόλυνσης, που μεταδίδονται με τον πολιτικό λόγο και καταστρέφουν τα κέντρα
αντίληψης του εγκεφάλου.
Στο παρελθόν έχω αναφερθεί σ' αυτό το
θέμα και με άλλες καταχωρήσεις μου στο Καφενείο μας, γιατί κι'εμένα όπως και
πολλούς άλλους, με ενοχλεί πάρα πολύ να με θεωρούν χαζό. Αναφέρομαι δε πάντα σε
γεγονότα και με στοιχεία που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα.
Ο υπουργός κ. Γ. Παπακωνσταντίνου
λοιπόν, σε τηλεοπτική του συνέντευξη στις 11/10 και απαντώντας στο ερώτημα του
δημοσιογράφου:
"Κατ’ αρχήν να σας ρωτήσω, γιατί κάνατε
εσείς μια λάθος εκτίμηση, μια λάθος δήλωση, να το πω έτσι";
απάντησε:
”…Πόσο υποκριτική είναι αυτή η συζήτηση, κ.
Παπαχελά, την οποία κάνουμε αυτή τη στιγμή; Νομίζω πως.......... όλοι ξέρουμε και έχουμε
μια αίσθηση ότι η Ελλάδα έχει προβλήματα διαφθοράς. Όλοι ξέρουμε και τα
στοιχεία. Ξέρουμε ότι το 2004 η Ελλάδα ήταν 47η στη λίστα της κατάταξης
διαφθοράς και το 2009 ήταν 71η. Με μια λέξη, κατέρρευσε. Αυτό σημαίνει ότι τα χρόνια διακυβέρνησης
Καραμανλή η διαφθορά στη χώρα αυξήθηκε”
Αυτή η απάντηση είναι μια πολιτική
αυθάδεια και προσβάλει βάναυσα την νοημοσύνη του απλού πολίτη. Και προσβάλει
την νοημοσύνη μας γιατί μας παρουσιάζει, την μισή αλήθεια, αυτή δηλαδή που
συμφέρει αυτόν και το κόμμα του, ως ολόκληρη. Μα αν κατά την διακυβέρνηση της
ΝΔ, η διαφθορά αυξήθηκε και δεν το αμφισβητώ, τόσο ώστε η Ελλάδα να ανέβει κατά
24 θέσεις στην παγκόσμια κατάταξη της διαφθοράς, δηλαδή από την 47η
στην 71η θέση, μέχρι την 47η
ποιος την ανέβασε; Ή μήπως ο κ. Υπουργός, θεωρεί τιμητική την 47η θέση;
Με τον ίδιο αλχημίστικο τρόπο είχαν
παρουσιάσει πέρσι το δημοσιονομικό έλλειμμα. Έλεγαν ότι ενώ αυτοί, το ΠΑΣΟΚ
δηλαδή, το είχαν παραδώσει, το 2004, στα 180 δις ευρώ, η ΝΔ, με την
κακή της διαχείριση, το ανέβασε στα 300 δις. Καμάρωναν δηλαδή, λες και τα 180 δις που είχαν
αφήσει αυτοί χρέος, ήταν ασήμαντο και τα 120 δις που φόρτωσε η ΝΔ ήταν
η καταστροφή. Ήταν απλώς η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, της διαφθοράς που σήμερα μας έχει φέρει σ’ αυτό
το χάλι.
Πιστεύω ότι αυτή η πολιτική πρακτική, κληρονομιά
του Παπα-ανδρεϊκού τύπου σοσιαλισμού, των πρασινοφρουρών, των κλαδικών, του χρηματιστηρίου και άλλων διεφθαρμένων συμπεριφορών πρέπει ν’
αλλάξει και οφείλουμε εμείς οι πολίτες να αντιδράσουμε. Να δείξουμε φανερά ότι δεν
ανεχόμαστε πλέον την πολιτική αυθάδεια, την κοροϊδία και τα ψέματα, από την μία
άκρη μέχρι την άλλη άκρη του πολιτικού προσωπικού. Η εναλλαγή των κομμάτων στην
εξουσία δεν αποδεικνύει ότι η Δημοκρατία λειτουργεί, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Λειτουργεί
η Κομματοκρατία που συσσώρευσε όλα τα δεινά στον τόπο μας, ΝΑΙ ΟΛΑ.
Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, 20 χρονών το
1981, είναι πολιτικό γέννημα-θρέμα εκείνης της περιόδου και ευκαιρίας δοθείσης,
με την υπουργοποίησα του, το δείχνει. Συγκρίνει το κακό με το χειρότερο και
επιλέγει να υπερασπίζεται το κακό, ως την ηθική θέση. Προβάλει και αποδέχεται
την 47η θέση στην κλίμακα της παγκόσμιας διαφθοράς, ως καλύτερη από
την 71η, δείχνοντας έτσι καθαρά το όριο των ηθικών του κριτηρίων.
Είναι ακριβώς στο πνεύμα του γνωστού
”…είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και 500 εκατομ..” , του
πολιτικού Μέντορά του, που έστρωσε το δρόμο προς την δόξα της 47ης θέσης
και που την ”φρόντισαν” καταλλήλως οι επίγονοι ώστε να ”κατακτήσουμε” την 71η.
Την πορεία αυτή την περιγράφει γλαφυρά
κι’ ένας άλλος σοσιαλιστής πολιτικός της εποχής εκείνης, ο συχωρεμένος Μ.
Κουτσόγιωργας ο οποίος ηθικολογόντας, στο στύλ Πάγκαλου ”όλοι μαζί τα φάγαμε”,
καληώρα, έλεγε το1989, μετά από 8 χρόνια ηθικής σοσιαλιστικής διαπαιδαγώγησης :
"Οι άνθρωποι που με πλησιάζουν δεν
με ρωτούν ούτε για τον Κοσκωτά ούτε για την Λιάνη, απλώς μου ζητούν να διορίσω
τον γιό τους ή την κόρη τους. Και αυτό αποδεικνύει ότι ο Ελληνικός λαός ουδόλως
ασχολείται με τα προαναφερθέντα πρόσωπα. Απλώς, κυττάει να βολευτεί. Το
πρόβλημα, όμως, είναι τι ενδιαφέροντα θα αναπτύξει όταν θα έχει βολευτεί. Και
πολύ φοβούμαι πως τότε πια θα μπορεί απερίσπαστος να ασχολείται επί μακρόν και
με τον Κοσκωτά και με την κυρία Λιάνη και με τον κ.Λούβαρη και με τον
κ.Ματζουράνη κ.ο.κ. Διότι -έτσι κι' αλλιώς- στο Δημόσιο αποκλείεται να
δουλεύει".
Το ”πόσο
υποκριτική είναι αυτή η συζήτηση” είναι ολοφάνερο πλέον. Όλοι με πρώτο τον
Πρωθυπουργό μας ομιλούν για την διαφθορά και την διατυμπανίζουν, λες και είναι
προς τιμήν τους το ότι συμμετείχαν, ως πολιτικοί διαχειριστές, των κοινών. Δεν
λέω ότι εκμεταλλεύτηκαν τις ”ευκαιρίες”,
προς όφελός τους, λέω όμως ότι δεν τις απέτρεψαν, ούτε τις κατήγγειλαν εγκαίρως
αλλά ούτε και διαχώρισαν την θέση τους, όταν το πάρτι ήταν στο φόρτε του. Τώρα
είναι κι’ αυτοί συνυπεύθυνοι και ας μην παριστάνουν τους εξορκιστές του
διαβόλου.
Στην
Δημοκρατία τα κόμματα, σαν λέξεις από μόνες τους, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια επιγραφή στην πόρτα ενός
ιδρύματος. Όπως και να το ονομάσεις δεν αλλάζει τίποτα, αν πίσω από την πόρτα
δεν υπάρχει κανείς. Θέλω να πω ότι η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία δεν
σημαίνει τίποτα αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα υλοποιήσουν τις αρχές
του κάθε κόμματος, προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Αυτούς πρέπει
να επιλέγουμε με περίσκεψη και να τους υποχρεώνουμε, με συστηματικό και επίμονο
έλεγχο των πράξεών τους και κράξιμο όπου χρειάζεται, ώστε να κάνουν το καθήκον
τους, αλλιώς να βρουν άλλο χόμπι. Αν το
κάνουμε δεν θα τολμάει κανείς να λέει με στόμφο, δημοσίως και εις επήκοον χιλιάδων
πολιτών, ότι η διαφθορά είναι συγκρίσιμη έννοια σαν εκείνη του ”ολίγον έγκυος ”.