Κράτος ξανά.. Αλλά όχι σάπιο κράτος..

 Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Παρακολουθώ στενά και με τεράστιο ενδιαφέρον το εγχείρημα του ευφυούς συντοπίτη μου Αντώνη Σαμαρά ως προς την προς όφελός του ανατροπή των συσχετισμών του κεντροδεξιού κατεστημένου, αλλά: Τελώ εν πλήρει συγχύσει.. Αυτό που ανέκαθεν η δεξιά ηγεσία και κατά την δήλωση του αείμνηστου Ροδόπουλου οριοθετούσε ως πολιτική πελατεία της, ήταν ο γνήσιος αναλφάβητος ορεσίβιος, μια αγέλη περιφερειακών μαυρογυαλούρων που θέριζαν με μικροαντιπαροχές την ψήφο των αγροτών και των εξαθλιωμένων αστών, μια στρατιά ένστολων και μη κεφαλοκυνηγών του κομμουνιστικού πληθυσμού και φυσικά η μεγαλοαστική τάξη της χώρας με την δηλητηριώδη ουρά των έμμισθων σκορπιών τους.. Δεκαετίες τώρα η κλειδωμένη ψήφος τους (συχνά πυκνά και η εκλογική λαθροχειρία τους) αναπαρήγε ένα καθεστώς το οποίο κάθε που αντιμετώπιζε κρίση οικονομική ως σημερινή (1931-1932) ή πολιτική (όπως η αποστασία, Μητσοτάκης) καλούνταν δια της τρομοκρατικής τους δράσης να την αντιμετωπίσουν ακόμη και αιματηρά. (Δικτατορία Μεταξά, εμφύλιος, στρατοδικεία, Γρηγόρης Λαμπράκης, Πέτρουλας, Χούντα συνταγματαρχών Ελής Κουμής, Κανελοπούλου, Καλτεζάς και πάει λέγοντας). Δομήθηκε έτσι ένα κράτος υποτελές στην κυρίαρχη ομάδα, οι έμψυχες υπηρεσίες του οποίου συμπεριφέρονταν ως κατοικίδια προς όφελος των αποικιοκρατών του. Κατανοητό. Κατέχοντας και το μαχαίρι και το πεπόνι διένειμαν τις θεσμικές και οικονομικές φέτες κατά βούληση της τότε βασιλικής αυλής, η οποία το δίχως άλλο θα ικανοποιούσε πρωτίστως έναν προκαθορισμένο αριθμό οικογενειών και δευτερευόντως δια μέσου των περιττωμάτων αυτών τα λαϊκά παρακολουθήματά τους. Με την επικοινωνιακή προβολή του τελευταίου (την διανομή των περιττωμάτων)  αυτοχαρακτηρίστηκε η παράταξη λαϊκή δεξιά για να το επικαλείται δια βίου ως.............
άλλοθι των πάσης μορφής αδικημάτων της. Εθνικών, οικονομικών, κοινωνικών.

Η ταπεινωτική εθνική ήττα της Κύπρου όμως, παρέσυρε σαν χείμαρρος μαζί με το άλλοθί της και την εσωτερική της συνοχή αφού ακόμη και παραδοσιακοί θεμέλιοι λίθοι της (πλην εκείνων που αργότερα εντάχθηκαν στο απεχθές μόρφωμα του ΛΑ.Ο.Σ.) αρνήθηκαν να επωμιστούν το βάρος αυτής της καταστροφής. Ταυτόχρονα και υπό την ηγεσία μιας αστραφτερής προσωπικότητας του Ανδρέα Παπανδρέου η κεντροαριστερή αντιπολίτευσή της, παρέκαμψε τις μεταξύ των μελών της χρόνιες αντιθέσεις και υποτάχθηκε στο πολιτικό κλάσμα με τον έναν και μοναδικό παρανομαστή. Το ΠΑΣΟΚ. Για να αναρριχηθεί αστραπιαία αυτό στην κυβέρνηση και να προβεί σε μια προς «όφελος» των λαϊκών μαζών ασήμαντη όμως αναδιανομή ενός πλούτου, που προερχόταν από την εκποίηση των θέσεων εργασίας την οποία επιπλέον επιδοτούσε αζημίωτα το Εοκικό κεφάλαιο, αφού δι αυτής εξήγαγε την ανεργία του. Αιφνιδιάστηκε η κεντροδεξιά. Η αλλαγή από την μια παρείχε στην ελληνική οικογένεια την οικονομική ευχέρεια να επιμορφωθεί έτσι ώστε να απαγκιστρωθεί χρόνιων πολιτικών αγκυλώσεων (μας τελείωσε ο γνήσιος ορεσίβιος και ο αναλφάβητος αστός) και από την άλλη απόντων των ιδιωτικών επενδύσεων, διευρύνθηκε το κράτος τόσο που να τους χωρά όλους δίχως τους αναχρονιστικούς πολιτικούς αποκλεισμούς. Κεντροδεξιούς και κεντροαριστερούς. Και αυτό έγινε υπό την λευκή σημαία πως το κράτος έχει συνέχεια άρα και ιδεολογία κοινή. Να πως κατασκευάστηκε η μεταξύ τους γέφυρα επί της οποίας σήμερα βολτάρει δίχως την παραμικρή ενοχή αυτός ο ένθεν και ένθεν πολιτικός συρφετός (τόσο σε επίπεδο κορυφής όσο και βάσης. Ανδριανόπουλος, Μάνος, Μίκυς, Παπακωσταντίνου ο γνωστός και ως Τζακ Ντάνιελς, Δαμανάκη, Ανδρουλάκης και άλλοι) αλλά και ο τρόπος που συνετέθησαν τα περιβόητα Κενσιανικά μεσαία στρώματα για τα οποία χρόνια γράφω πως αποτελούν πλάσματα πολιτικοοικονομικής φαντασίας. Επειδή δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μικροαστοί που υπό τον φόβο των επαναστατημένων Σοβιέτ δημιουργήθηκαν ως τεχνητά αναχώματα προστασίας της αλητοελιτοκρατίας. Και δεν χρειάστηκε παρά ένας σεισμός για να δικαιωθώ. Η  καπιταλιστική παλινόρθωση στην Ρωσία σε συνδυασμό με την θορυβώδη εισβολή της νεοφιλελεύθερης τάξης πραγμάτων ο θεός της οποίας είναι μανιχαϊστής το επικύρωσε.. Άσπρο μαύρο. Εξαθλίωση πλούτος. Διαλύονται έτσι αυτά στα εξ ων συνετέθησαν και όχι κατ’ αποκλειστικότητα εδώ αλλά  παγκοσμίως. Προσοχή.. Όχι ακόμη πολιτικά. Κοινωνικά και οικονομικά. Η πολιτική διάλυση έπεται και κατά κανόνα ακολουθείται από την εθνική.

Επομένως Αντώνη οι υπεκφυγές του τύπου λιγότερο μνημόνιο όπως ολίγον έγκυος δεν αγγίζουν καν τ’ αυτιά ενός ακροατηρίου που δίχως κομματικές εξαιρέσεις εγκυμονεί το προϊόν της φτώχειας από τον νεοφιλελεύθερο βιασμό της κυβερνώσας ΝΕΟΠΑΣΟΚΙΚΗΣ παράταξης.. Εξισώθηκαν όλοι προς τα κάτω. Ισοπεδωτικά. Ο εφιάλτης της ανεργίας στις φωλιές της οποίας εκκολάπτεται η εγκληματικότητα ως συνέπεια της ένδειας που την ακολουθεί, απομακρύνει κάθε πιθανότητα κοινωνικού συμβιβασμού με ένα καθεστώς το πτώμα του οποίου σαπίζει. Γιατί αν και νεκρό στην συνείδηση του λαού παραμένει άταφο εδώ και καιρό. Ε, λοιπόν αυτό οφείλει να υποσχεθεί νέτα σκέτα ο πρόεδρος της ΝΔ αν θέλει να μακροημερεύσει στην ηγεσία ενός κόμματος που τον βεβαιώ ότι στην θέση αυτή υπερψηφίστηκε και από θιασώτες της κεντροαριστεράς. Να υποσχεθεί δηλαδή ότι θα το θάψει οριστικά μαζί με την οσμή θανάτου που το συνοδεύει. Και οσμή θανάτου μεσούσης της κρίσης αποπνέει ο κούφιος και ασαφής λόγος ενός Κικίλια (από την μια το μνημόνιο κι από την άλλη η ελπίδα και άλλες τέτοιες τρίχες) ή η επιλογή της συνενοχής στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου με την πλήρη κάλυψη των ενόχων πίσω από την κουρτίνα τού ότι το  νόμιμο είναι και ηθικό. (Δεν βρέθηκε πολιτικό χρήμα και άλλα τέτοια φαιδρά όταν γνωρίζεις και γνωρίζουμε πως δια των off shore εξαφανίζεται αυτό στο υπερπέραν.) Κατά τον τρόπο αυτό συντοπίτη μου δείχνεις ότι δεν έχεις αντιληφθεί πως η ποιότητα της κοινωνίας άρα και της παράταξής σου έχει μορφωτικά αναβαθμιστεί, επομένως την υποτιμάς. Λοιπόν, ή έχεις λύση ή δεν έχεις. Κι αν η λύση όπως σωστά επισημαίνεις βρίσκεται στην ανάπτυξη, τόλμησε να συνοδεύσεις την φράση σου με την λέξη κλειδί. «Κράτος». Αυτό που κόντρα στην νεοφιλελεύθερη ιδεολογία ο πατριώτης πολιτικός πρόγονός σου (Κωνσταντίνος Καραμανλής ο παππούς) εξάπλωσε (Ολυμπιακή Ανδρεάδης Μποδοσάκης Σκαραμαγκάς και άλλα) προστατευτικά για να έρθουν στην συνέχεια οι «νεογιάπηδες» του διδύμου Σημίτη Μητσοτάκη απόγονοί του και να το παραδώσουν βορά στα αρπακτικά. Πως; Όταν εκ της δήθεν οικολογικής τους ευαισθησίας αποφάσισαν ν’ ανοίξουν το κλουβί του μικρού ευρωπαϊκού παπαγάλου για να τον αφήσουν να πετάξει ελεύθερος στους ουρανούς των γερακιών.. Σε χρόνο μηδέν τον είχαν κατασπαράξει. Αυτό υπέστημεν ως χώρα στην ΟΝΕ και το γνωρίζεις. Αν θες λοιπόν και επί τη ευκαιρία της εξεταστικής για την οικονομία (χρηματιστήριο τράπεζες υπεραγορές εφοπλιστές εργολάβοι) ν’ ακουστείς, μίλα δίχως περιστροφές. Καθαρά. Για να βγούμε από την κρίση: Βαρύτατη τιμωρία των πρωταιτίων  της νόμιμης κλοπής (πολλώ δε μάλλον των άλλων) έξοδος από την ΟΝΕ αναδιάρθρωση του χρέους που ο λαός δεν αναγνωρίζει, Δραχμή, ναι Δραχμή για να αποκτήσουμε το δικαίωμα στην «ελπίδα» ενός «κυρίαρχου κράτους ξανά». Αλλά όχι σάπιο κράτος. Κράτος πρόνοιας του κεφαλαίου δηλαδή αλλά Κράτος αυστηρών προδιαγραφών στην υπηρεσία του λαού..

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr