Όταν κάποιος δεν γνωρίζει το πρόβλημα, βεβαίως και δεν μπορεί να το λύσει. Το ίδιο, φυσικά, ισχύει ακόμα και στην περίπτωση που "έχει ακουστά" για το πρόβλημα αλλά χωρίς περισσότερα στοιχεία και λεπτομέρειες. Αυτό είναι κανόνας τον οποίο φαίνεται ότι αγνοεί ο Πρωθυπουργός μας, διαφορετικά δεν θα έκανε δηλώσεις και μάλιστα σε ΜΜΕ του εξωτερικού όπως το περιοδικό Foreign Policy, όπου είπε:
"Σημαντική μερίδα των πολιτών καλούνται να αναλάβουν το βάρος, παρότι δεν ευθύνονται για την κρίση. Η κρίση οφείλεται στην κακή διαχείριση και διακυβέρνηση των τελευταίων έξι ετών, στην έλλειψη διαφάνειας, στην κηδεμονία και τις πελατειακές σχέσεις, ακόμη και στη διαφθορά. Και όλα αυτά εντάθηκαν από τη διεθνή οικονομική κρίση".
Είπε κι' άλλα ο κ. Πρωθυπουργός που θα σχολιάσουμε παρακάτω, αλλά σ' αυτές τις πέντε σειρές κρύβεται ολόκληρη η ελληνική πολιτική φιλοσοφία που σκοτεινιάζει τις ελπίδες μας, για ένα σύντομο καλύτερο μέλλον, γιατί δείχνει ότι όχι μόνο δεν γνωρίζει το πρόβλημα, αυτό καθεαυτό, αλλά ούτε και την πραγματική αιτία που δημιουργήθηκε. Πως θα το διορθώσει;
Γι'αυτό, χωρίς μπούσουλα, αλλά στο γενικώς και αορίστως και αφού έπρεπε να ξεκινήσουν από κάπου, ο .........
.κλήρος έπεσε στην μείωση των συντάξεων των 300 και 400 ευρώ. Ήταν καθαρά ζήτημα...τύχης και όχι, βέβαια, εύνοιας προς τους άλλους με τα πολλά, αν εκεί πήγε το μυαλό σας.
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ελληνική πολιτική φιλοσοφία, η αιτία κάθε κακού οφείλεται στους προηγούμενους με ολίγη ή περισσότερη, ανάλογα με την περίσταση, διεθνή συμμετοχή, για το εντυπωσιακότερο της διαπίστωσης. Αυτό πρέπει να προβάλλεται με κάθε τρόπο και μέσο και έτσι γίνεται, τουλάχιστον τα τελευταία 35-40 χρόνια. Τι παραλάβαμε και ποτέ φυσικά, τι παραδώσαμε και αφού εμείς δεν ρωτάμε κι' αυτοί δεν μας λένε.
Θα μου πείτε ίσως, καλά κι' αν ρωτήσουμε π.χ. εσείς ως "προηγούμενοι" αφήσατε καλή "διαχείριση"; Είχατε αφήσει π.χ. πλεονάσματα και αυτοί, σε έξι χρόνια τα έκαναν έλλειμμα 300 δισ.; Δεν είχατε "κηδεμονία" (άλλο και τούτο); Δεν είχατε πελατειακές σχέσεις, ούτε διαφθορά, θα μας απαντούσαν; .....καλά άστο.
Λέει ακόμα, ως ένδειξη σοσιαλιστικής ευαισθησίας: "Σημαντική μερίδα των πολιτών καλούνται να αναλάβουν το βάρος, παρότι δεν ευθύνονται για την κρίση” και εννοεί, πιστεύω, τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους, γενικώς και όχι, προφανώς, τους πολιτικούς και τα κόμματα. Αυτοί, αν και οι κυρίως υπεύθυνοι, εξαιρούνται και παίρνουν και αύξηση! Και το δεχόμαστε!!
Παρακάτω και στην ερώτηση του Δημοσιογράφου: ”Τι θα λέγατε στους πολίτες της Γερμανίας, της Γαλλίας και των άλλων χωρών της Ε.Ε. που θα παραπονούνται ότι θα αναλάβουν μεγαλύτερο φορολογικό βάρος, λόγω των προβλημάτων της Ελλάδας; Απάντησε:
Θα τους έλεγα ότι αν υπάρξει φορολογικό βάρος, αυτό δεν θα οφείλεται στην Ελλάδα. Εμείς θα εξοφλήσουμε τα δάνεια αυτά, με υψηλότερο επιτόκιο και έτσι οι χώρες αυτές θα κερδίσουν χρήματα από εμάς, αν όλα πάνε καλά και ελπίζουμε ότι θα πάνε καλά.
Θα έλεγα όμως ότι στην Ευρώπη δεν χρειαζόμαστε λιτότητα, δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Χρειαζόμαστε περισσότερη υπευθυνότητα στη διακυβέρνηση. Γι’αυτό θέλουμε να κάνουμε τις κυβερνήσεις και τα συνταξιοδοτικά μας συστήματα ποιο αποτελεσματικά. Χρειαζόμαστε επίσης ανάπτυξη, επενδύσεις στην παιδεία, στην καινοτομία και την πράσινη ενέργεια και πρέπει, επίσης, να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, όχι μόνο από τους πολίτες, αλλά και από τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι κάτι το ανεκτό σε μια Δημοκρατία”.
Δεν ξέρω αν η απόδοση αυτού του κειμένου στα Αγγλικά έχει κάποιο κατανοητό νόημα, αλλά στα Ελληνικά μοιάζει με χωριάτικη σαλάτα χωρίς φέτα, λαδάκι, πιπεράκοι, αλατάκι και κάπαρη. Ε', δεν τρώγεται.
Και αν δεν μας αφορούσε, ασφαλώς και δεν θα χρειαζόταν να σταθούμε καν σε ψυχεδελικά πολιτικά κείμενα, αλλά έλα που μας αφορά. Πρωθυπουργός είναι ο άνθρωπος. Από τα χείλη του, που προφανώς επικοινωνούν με τον εγκέφαλό του, κρεμόμαστε για να ακούσουμε και να καταλάβουμε που οδηγείται η χώρα μας και εμείς οι ίδιοι. Δεν μας ενδιαφέρει; Βεβαίως μας ενδιαφέρει και γιαυτό ανησυχούμε όταν διαπιστώνουμε ότι υπάρχει μία τρικυμία στο κρανίο του.
Τι θα πει, "...θα εξοφλήσουμε τα δάνεια ... αν όλα πάνε καλά... και ελπίζουμε ότι θα πάνε καλά"; Ελπίζουμε, ούτε καν πιστεύουμε, λέει και αν όλα πάνε καλά. Μα έτσι μπορεί ο καθένας να προβλέψει το μέλλον, αλλά Πρωθυπουργός μπορεί να είναι ο καθένας;
Παρακάτω λέει ότι "...στη Ευρώπη δεν χρειαζόμαστε λιτότητα, δεν είναι η κατάλληλη λέξη. Χρειαζόμαστε περισσότερη υπευθυνότητα στη διακυβέρνηση". Δηλαδή; Όλο το πρόβλημα είναι η κατάλληλη λέξη και η υπευθυνότητα στην διακυβέρνηση; Λέτε τα "...χρήματα που υπάρχουν..." να χάθηκαν μεταξύ αυτών των εννοιών;
Αμ' αυτό πάλι το, "Γι’αυτό θέλουμε να κάνουμε τις κυβερνήσεις και τα συνταξιοδοτικά μας συστήματα ποιο αποτελεσματικά"; Κάτι, "από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα", μου θυμίζει. Άγρια τρικυμία...
Στο τελευταίο κομμάτι του παραπάνω κειμένου συμπεριλαμβάνονται οι λέξεις κλειδιά του πολιτικού λεξιλογίου που δεν πρέπει να λείπουν είτε από τον προφορικό είτε από τον γραπτό λόγο. Ανάπτυξη, Επενδύσεις, Παιδεία, Καινοτομία, Πράσινη ενέργεια, Φοροδιαφυγή και φυσικά Δημοκρατία”. Δηλαδή, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε...δηλαδή.
Συμπέρασμα: Άλλο κωπηλάτης σ'ενα κανό και άλλο σε...γαλέρα. Εσείς κ.Πρωθυπουργέ είχατε την δυνατότητα να διαλέξετε το κανό και το διασκεδάζετε, χρειάζεται όμως να μας λέτε κατάμουτρα, το πόσο κορόιδα είμαστε; Δεν σκέπτεστε ότι κάποτε μπορεί να το καταλάβουμε; Θα μου πείτε ότι όσο υπάρχουν "χάντρες και καθρεπτάκια", μας έχετε όλους under control, αγγλιστί, για να συνεννοηθούμε. Δίκιο έχετε!!!