Αν δηλαδή αλλάξει χρώματα η Νέα Δημοκρατία και λογότυπους αυτό πάει να πει πως άλλαξε και μυαλά; Αν είναι έτσι να παραγγείλω ένα δεκάκιλο πλαστικό για μένα…
-Βρε πως αλλάζουν οι καιροί… Πάει και ο πυρσός, πάει και αυτό το ποιηματάκι (Θεός φυλάξοι) «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία»…
- Και τι θα λένε τώρα; «Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω τα κορόιδα, ζήτω τα όμορφα λαμόγια;»
-Αν μάλιστα δω φιέστα τύπου Χόλυγουντ στο συνέδριο της Ν.Δ. όπως φημολογείται, μετά θα έχω «ολοκληρωθεί» ως ψηφοφόρος και πλέον θα μπορώ να λέω πως έχουμε υποψήφιο για την πρωθυπουργία τον Τσάρλτον Χέστον (τα πραγματικό επίθετο του Τσάρλτον Ηστον).
-Αντε και με το καλό το «Ελ Σιντ»…
-Εκεί στον Περισσό έπεσε το σφυρί ή το δρεπάνι στο κεφάλι κανενός και κάνετε τέτοιες κινητοποιήσεις; Πάλι τα ίδια λάθη του παρελθόντος; Ένα κόμμα εναντίον του λαού του; Τι χαζομάρες είναι αυτές με το ...........
.κλείσιμο των λιμανιών και την απαγόρευση εξόδου των τουριστών στην Αθήνα, εν μέσω οικονομικής ύφεσης;
-Εκτός βέβαια αν αναπληρώσει το ΚΚΕ τα διαφυγόντα κέρδη στους έρημους μικρομεσαίους που περιμένουν πως και πώς να εισπράξουν κι ένα ευρώ. Τότε δεν λέω κουβέντα.
-Ας ανακράξουμε όλοι μαζί: «Καλώς ήρθε το ρούβλι!» Καλό ε;
-Σύριζα-Συνασπισμός σημειώσατε «Χ». Πάνε κι αυτοί. Η κατάρα του Ελληνικού Εθνους-ο διχασμός-δεν γινόταν να μη χτυπήσει και την αριστερά. Εμ, πέρασαν και 35 χρόνια από την τελευταία φορά. Να μη δείξουμε πως ήμαστε σταθεροί στις αξίες μας; Πως γίνεται όποτε ο λαός χρειάζεται βοήθεια η αριστερά να διαλύεται, αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ…
Αχ, Μπερλίγκουερ που σας χρειάζεται…
-Α, σήμερα Παπανδρέου γιόκ! Είναι στου Κωνσταντίνου την Πόλη και συζητά με τον Ταγίπ για το πώς μοιράσουν τα πράγματα… Και πως φοβάμαι αυτή την παλινόρθωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και το περίφημο «Οθωμανικό δίκαιο» που εφάρμοζαν…
Πα, πα, πα…
-Οι τράπεζες είναι πλέον εκτός ελέγχου. Και όχι μόνο εκτός αλλά και εντός. Ένα «πουλάκι» μου είπε πως ειδικά στην «Εμπορική» και στην «Eurobank» έχουν αγριέψει τόσο τα πράγματα, που τα «μεγάλα αφεντικά» παίρνουν τους διευθυντές καταστημάτων και τους απειλούν με απόλυση αν δεν φτάσουν τον ζητούμενο στόχο, το επιπλέον «άρμεγμα» δηλαδή. Μα που ζουν; Δεν βλέπουν πως ο κόσμος πλέον με το ζόρι εξασφαλίζει τα προς το «ζειν;» Ή πιστεύουν πως μπορούν να αρμέξουν κι άλλο την αγελάδα που λέγεται Ελλάδα; Μήπως πρέπει να τους κοιτάξει ένας ψυχίατρος;
Πάντως να είναι προσεκτικοί, μη δουν αυτοί κανένα «περίεργο όνειρο» και το σύνθημα «Καλημέρα!» που έχουν στις διαφημίσεις τους, γίνει «Καληνύχτα!»
-Ηδη το προσωπικό στις τράπεζες έχει αρχίσει να αγριεύει κι αυτό, από τις πιέσεις των «γκόλντεν μπόις». Λέτε να ξεκινήσει από εντός η αλλαγή και τα «γκόλντεν» να γίνουν «color boys» από το ξύλο;
-Καλά τα πήγαμε στο Μουντιάλ. Φύγαμε με ψηλά το κεφάλι και αυτό αρκεί. Παίξαμε σχετικά αξιοπρεπέστατα και δε νομίζω κανένας να περίμενε πως θα κερδίζαμε την καλύτερη ομάδα του κόσμου. Είπαμε, αλλά μη το παραξηλώνουμε… Αυτό που μου έχει καθίσει «εδώ» είναι το αποτέλεσμα με την Κορέα. Μα από την Κορέα;
-Εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε μεγάλες ευθύνες για πολλά κακά και έχουμε αποτελέσει τα δεκανίκια επιχειρηματιών και «νταβατζήδων». Όχι όμως όλοι. Στην πλειοψηφία μας είμαστε έντιμοι και παλεύουμε να επιβιώσουμε κάτω από άθλιες συνθήκες. Καλό είναι να μας κρίνετε, αλλά μη μας κατακρίνετε. Μη μας βάζετε όλους στο ίδιο τσουβάλι.
Κάποια στιγμή θα μάθετε τι συμβαίνει στον τομέα της ενημέρωσης και θα φτύνετε τον κόρφο σας για το τι επικρατεί και το ποια είναι τα πραγματικά «λαμόγια». Κάτεργα σκέτα οι περισσότερες επιχειρήσεις μέσων μαζικής επικοινωνίας και εμείς οι δημοσιογράφοι «κατεργάρηδες στον πάγκο μας».
-Αυτά για να μπαίνουν τα πράγματα σε μια τάξη. Γιατί ούτε «αλήτες, ούτε ρουφιάνοι» ήμαστε στην πλειοψηφία μας.
-Και κάτι τελευταίο: Οποιος πρέπει να είναι «in», πρέπει να είναι αναγκαστικά και ομοφυλόφιλος; Τι μηνύματα είναι αυτά που περνούν τα μμε; Για συνέλθετε λίγο...
-Σεβόμαστε την ιδιαιτερότητα του καθενός, αλλά δεν γίνεται να μας λένε πως το μη φυσιολογικό είναι φυσιολογικό και το φυσιολογικό μη φυσιολογικό…
- «Αδελφές και παλικάρια γίναμε μαλλιά-κουβάρια»…
Κύλων
(χωρίς το άγος)