Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Το χάος μεταξύ των χωρών του Νότου και των χωρών του Βορρά εντός της Ε.Ε., της τότε Ε.Ο.Κ., ήταν για χρόνια μία από τις βασικότερες συζητήσεις στους κόλπους των οργάνων της Ένωσης. Συμμαχίες οικοδομούνταν, στόχοι προωθούνταν, συμφέροντα διαμορφώνονταν, πάνω στον άξονα Βορρά- Νότου.
Με την προώθηση των περίφημων πακέτων συνοχής και με τις πολιτικές σύγκλισης πολλοί πίστεψαν ότι το χάσμα αυτό άρχισε να γεφυρώνεται. Η κορύφωση της αισιοδοξίας ήρθε με την ένταξη των χωρών του Νότου στην ΟΝΕ, στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε.
Εκεί βρέθηκε και η Ελλάδα. Όμως, δεν βρεθήκαμε ομαλά, δεν προχώρησε στο σημείο που έπρεπε ο Εξευρωπαϊσμός και ο εκσυγχρονισμός της χώρα μας, μπήκαμε σε μία εξαρτημένη τροχιά, πιστεύοντας ότι θα αλλάξουμε στη διαδικασία, με μία πορεία μονοπατιού γνώσης και αλλαγής.
Δυστυχώς όμως τα προ-νεωτερικά στοιχεία της Ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού μας συστήματος δεν επέτρεψαν αυτό το μετασχηματισμό. Οι πολιτικές ηγεσίες μπροστά στην αντίδραση επέλεξαν να ............
αμβλύνουν το πολιτικό κόστος και η φούσκα της Ευρωπαϊκής Ελλάδας ήταν πραγματικότητα.
Η φούσκα του Νότου λοιπόν έσκασε, και η Ελληνική με ακόμη πιο ηχηρό τρόπο από τις υπόλοιπες. Το χάσμα είναι εδώ, και μοιάζει ακόμη πιο διευρυμένο από ότι στο παρελθόν. Την ώρα που στην Ελλάδα υπάρχει δανειακή κρίση και ύφεση. Την ώρα που στην Ελλάδα η ανάπτυξη άλλοτε δαιμονοποιείται και άλλοτε απλοποιείται. Την ώρα που στην Ελλάδα η κοινωνία της γνώσης και η ανάπτυξη της καινοτομίας μοιάζουν πολυτέλειες η υπόλοιπη Ευρώπη συζητά για την Agenda 2020 και την επένδυση στην καινοτομία. Στη Νορβηγία μαζεύτηκαν 100 άνθρωποι από όλο τον κόσμο να συζητήσουν για την μείωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, ενώ στην Ελλάδα δεν προσπαθούμε να αποφύγουμε καν τα πρόστιμα από τους παράνομους ΧΑΔΑ.
Τελικά, μοιάζουμε όλο και πιο πολύ σαν μία Βαλκανική χώρα στην Ευρώπη.