γράφει ο Αγγελος Αγγελίδης
Αρχικά ας ορίσουμε τον όρο ¨ανακόλουθος¨ που θα μας απασχολήσει.
Θεωρώ ότι ¨ανακόλουθος¨ είναι ο τύπος του ανθρώπου που άλλα λέει και υποστηρίζει σήμερα κι εντελώς άλλα και διαφορετικά θα υποστηρίζει αύριο.
Συνήθως δε και το χειρότερο όμως είναι ότι οι τελικές απόψεις του είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και τελείως ανατρεπτικές σε σχέση με τις αρχικές του απόψεις για το ίδιο θέμα.
Βέβαια αν παραμείνει και περιοριστεί η κατάσταση στα λόγια και στην απλή θεωρία ίσως να μην διατρέχουμε κάποιον κίνδυνο. Αν όμως η υπόθεση και το θέμα έχει και εφαρμόσιμη διάσταση τότε θα συμβεί το μοιραίο και ανεπανόρ-θωτο που τέλεια περιγράφεται με την έκφραση ¨άλλα λέω κι άλλα κάνω¨. Εκεί τα αποτελέσματα θα είναι έως και άσχημα. Ανάμεσά μας θα φιλοξενούμε τον περίφημο ¨αλλοπρόσαλλο¨ τύπο της ψυχολογίας ή όπως πολύ απλά και σοφά αποκαλεί ο λαός μας θα έχουμε τον τύπο ¨κολωτούμπα¨.
Δεν χρειάζεται να ...........
τονίσουμε πόσο επικίνδυνος είναι ένας τέτοιος τύπος. Πιστεύω πως λίγο ή πολύ όλοι μας κάποια στιγμή νοιώσαμε τα οξέα της συμπεριφοράς του.
Δεν είναι λίγη η ζημιά που θα προκαλέσει στον απέναντι σοβαρό συνομιλητή. Θα γίνεται συστηματική και από την αρχή κάθε φορά προσπάθεια για λογική επαναφορά στο θέμα αλλά θα χάνεται και πάλι η αρχή του ¨μίτου¨. Ξανά και ξανά προσπάθειες μέχρι που οι αντοχές θα τελειώσουν και οι καλόβουλοι συνομιλητές θα απογοητευθούν και θα αποσυρθούν μπροστά στην διαγρα-φόμενη παρωδία των ξεκάρφωτων μόνο λέξεων που θα αιωρούνται στον αέρα. Ακρη και συμπέρασμα δεν θα βγαίνει. Οι ευγενικοί συνομιλητές άσχετα αν αντιληφθούν τα βαθύτερα κίνητρα του ¨ανακόλουθου¨ τύπου θα περιοριστούν και θα εξαφανιστούν σιγά-σιγά και μάλιστα όποτε αντιλαμ-βάνονται κάποιον παρόμοιο τύπο θα αποφεύγουν οποιαδήποτε συμμετοχή. Οικτρό αποτέλεσμα θα είναι να υπερισχύσουν αυτοί οι φαύλοι τύποι. Είναι βέβαια σημερινές στιγμές και σύγχρονο φαινόμενο μάλλον δε περισσότερο από ποτέ, που αν και είσαι καλοθελητής ακροατής μιας δημόσιας συζήτησης στην ώρα των συμπερασμάτων βρίσκεσαι αδύναμος και σε πλήρη σύγχυση.
Αν πάλι είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε τις συνέπειες της εφαρμογής των χειρισμών τέτοιων εγκεφάλων τότε σε καμία απολύτως περίπτωση δεν είναι προβλέψιμα τα αποτελέσματα. Θα βρισκόμαστε σε μια βάρκα χωρίς τιμόνι, χωρίς πυξίδα. Θα ξεκινάμε γι΄ Ανατολή και θα βρισκόμαστε στη Δύση. Θα οργανώνουμε τον αγώνα μας και τις κινήσεις μας για ένα συγκεκριμένο στόχο και θα καταλήγουμε εντελώς ανάποδα επιπόλαιοι, ανέτοιμοι και με τις φαρέτρες μας άδειες απέναντι στη νέα πρόκληση. Όταν οι σκέψεις μεταβάλλονται τότε αλλάζουν και οι αποφάσεις. Κι αν αλλάζουν οι αποφάσεις τότε δεν θα υπάρχει εφαρμόσιμο σχέδιο, δεν θα υπάρχει σωστή αντιμετώπιση του κινδύνου. Σαφώς και δεν θα αγνοήσουμε ούτε θα αποκλείσουμε τις εναλλακτικές μεθόδους που από την αρχή θα πρέπει να βρίσκονται στο σχέδιο δράσης.
Πολλοί είναι εκείνοι που καταφέρονται εναντίον της Αστυνομίας και βρίζουν με τις χειρότερες εκφράσεις. Την αμέσως επόμενη στιγμή που πιθανόν να βρεθούν σε ανάγκη θα καλέσουν σε βοήθεια εσπευσμένα την Άμεση Δράση.
Πολλοί είναι εκείνοι που καταφέρονται εναντίον του Στρατού και βρίζουν τις σχετικές δραστηριότητές του. Τελευταία διαβάζουμε ότι τις ελπίδες της Υγείας ο λαός τις εναποθέτει στα Στρατιωτικά Νοσοκομεία που ανοίγουν τις πόρτες.
Πολλοί είναι εκείνοι που καταφέρονται εναντίον της Ιερής Εκκλησίας και βρίζουν ίσως και πολύ χειρότερα στην περίπτωση αυτή, γνωρίζοντας άνανδρα πως κανείς δεν θα τους επιβάλλει κυρώσεις. Τελευταία πολλές φωνές ακούστηκαν για να βγει η Εκκλησία και να δώσει την περιουσία της για να κλείσει τις ¨μαύρες τρύπες¨ και να σώσει την οικονομία.
Πολλοί είναι εκείνοι που όλη την ημέρα καταφέρονται εναντίον της ¨μαύρης διαπλοκής¨ και βρίζουν τις ¨πολιτικές πελατειακές σχέσεις¨. Το βράδυ όμως της ίδιας μέρας, αυτοί οι ίδιοι πρώτοι θα στριμώχνονται σκυφτά-σκυφτά και γρήγορα στους διαδρόμους των πολιτικών γραφείων.
Τί άραγε να συμβαίνει στην εποχή μας, στο μυαλό μας, στη ψυχή μας ;
Γεννηθήκαμε ή γίναμε αλλοπρόσαλλοι και ανακόλουθοι τύποι ;
Χάσαμε το ένστικτο του μπούσουλα ή ναρκώσαμε οι ίδιοι τη συνείδηση ;
Μας λείπει η σοβαρότητα ή ¨σκάλωσε η ζωή στη πονηριά μας¨ ;