Όσοι την έχουν στον κήπο ή στο μπαλκόνι τους θεωρούνται διπλά τυχεροί. Από τη μια χαίρονται τη «λεμονάτη» ευωδιά των φύλλων της και από την άλλη τις ωφέλιμες και ευεργετικές ιδιότητες της αφού όλα τα μέρη της χρησιμοποιούνται όχι μόνο στη διατροφή αλλά και στη φαρμακευτική.Που τη βρίσκουμε
Η λουίζα ανθίζει το καλοκαίρι και συνήθως φυτρώνει στις άκρες των εξοχικών δρόμων, στα πετρώδη εδάφη πολλών νησιών, ενώ σε περιοχές με γόνιμο έδαφος το ύψος της φτάνει το ενάμισι μέτρο. Καλλιεργείται σε κήπους ή σε γλάστρες στο μπαλκόνι και αντέχει ακόμα κι αν δεν ποτίζεται συχνά.
Ιδιότητες
Το αφέψημα λουίζας (30 γραμμάρια λουίζας σε ένα φλιτζάνι νερό) χαρακτηρίζεται τονωτικό, σπασμολυτικό, στυπτικό, χωνευτικό, αντιπυρετικό, επουλωτικό και διουρητικό. Συνιστάται σε περιπτώσεις στομαχόπονου και κολίτιδας ή χρησιμοποιείται εξωτερικά για να .........
καθαριστεί η ευαίσθητη περιοχή σε περίπτωση αιμορροΐδων, κολπίτιδας και πληγών.
Ανάρπαστη στη μαγειρική
Λίγοι γνωρίζουν πως η λουίζα λόγω της χαρακτηριστικής μυρωδιάς λεμονιού που αναδίδει χρησιμοποιείται στην ποτοποιία αλλά και στη μαγειρική κυρίως για να αρωματίσει ψάρια, πουλερικά, κρέατα, σούπες και σαλάτες. Ειδικά το καλοκαίρι γίνεται ανάρπαστη και στη ζαχαροπλαστική καθώς χρησιμοποιείται για γαρνίρισμα σε επιδόρπια και φρουτοσαλάτες.
Λουίζα για την αϋπνία
Η λουίζα χρησιμοποιείται και για την αντιμετώπιση της αϋπνίας. Σε ένα φλιτζάνι ζεστό νερό μουλιάζουμε για 10 λεπτά 2 κουταλάκια λουίζας (τη βρίσκουμε αποξηραμένη στην αγορά). Σουρώνουμε και πίνουμε το έγχυμα σκέτο ή με ζεστό γάλα (1-3 φλιτζάνια την ημέρα). Το ίδιο «κοκτέιλ» χρησιμοποιούμε και αν υποφέρουμε από πέτρα στα νεφρά εξαιτίας των διουρητικών ιδιοτήτων της λουίζας.