Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΕίπα κι εγώ.. Τους έχω δημοσιογραφικά κατακρεουργήσει και ξαφνικά η κραυγή μου από φωνή βοώντος εν τη πολιτική ερήμω έφτασε στ’ αυτιά τους έστω ως ψίθυρος για ν’ αποφασίσουν να περισώσουν ότι περισώζεται.. Τον ΟΣΕ παραδείγματος χάριν. Τον ΟΣΕ επικεφαλή του οποίου ξαφνικά και σύμφωνα με την απόλυτα εξακριβωμένη πληροφόρησή μου σκοπεύουν να τοποθετήσουν έναν μηχανοδηγό δίχως φανταχτερούς τίτλους σπουδών που κατά κανόνα περιτυλίγουν την ανυπαρξία ή την προικοθηρία των πανεπιστημιακών. Και αναθάρρησα τόσο που προς στιγμή σκέφτηκα να αμβλύνω τις γωνιές της κριτικής μου. Το γιατί είναι απλό. Δοσμένης της ένοχης σιωπής των εγχώριων διανοητών μας (στους πανεπιστημιακούς πασών των.. περιφερειών και χρωμάτων αναφέρομαι) για τα αντιλαϊκά μέτρα αλλά και της ενεργής εμπλοκής πολλών εξ αυτών σε σκάνδαλα αγκάθια στα πλευρά των εργαζομένων, ακόμη ακόμη με την αδιαμφισβήτητα διαπιστωμένη ανικανότητά τους στην διαχείριση των κοινών, καιρό τώρα καλούσα απεγνωσμένα ένα .........μπακάλη στο υπουργείο οικονομικών ή όπου αλλού δη.. Έναν πατριώτη μπακάλη που απλώς να γνωρίζει προπαίδεια και να διαθέτει πολιτική παιδεία. Δίχως εξαρτήσεις και άκρες στα «ανταλλακτήρια» μαύρου χρήματος είτε της αλλοδαπής είτε της ημεδαπής. Έναν μπακάλη που θα κατάπλησσε τους πάντες. Κυρίως τους κρατικοδίαιτους εργολάβους και προμηθευτές που πριν από κάθε τοποθέτηση υπουργού διαγκωνίζονται στους προθαλάμους του εκάστοτε πρωθυπουργού για το ποιος πρώτος πιέζοντάς τον θα ενθρονίσει τον δικό του υποτακτικό. Υπό την έννοια αυτή ο μηχανοδηγός θα ήταν για τον λαό μας ανέλπιστο δώρο στην λογική του ότι οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου θα απέδιδαν στην δημόσια περιουσία τον σεβασμό και τις τιμές που της αξίζουν. Εν αντιθέσει με τους τεχνοκράτες των SWAPS που ορμώμενοι από το γονίδιο του αρπακτικού την αντιμετώπισαν αποδεδειγμένα ως λεία. Όμως όχι. Δεν ήταν πολιτικά αθώα η επιλογή των κυβερνώντων. Ακολουθώντας το παράδειγμα της Ολυμπιακής άρχισαν τα τηλεοπτικά τους φερέφωνα να προπαγανδίζουν φθηνά, την ακριβή κατ’ αυτούς απώλεια κάποιου ενός δισεκατομμυρίου ευρώ ετησίως προς τον ΟΣΕ από κρατικό προϋπολογισμό. Για να πειστεί ο τηλέπαθος πως οφείλει να συναινέσει στην εκποίησή του. Έστω σιωπηρά. Από τον καναπέ του. Του κρύβουν ωστόσο ότι κάποτε (το 1992) ο πρόεδρος του Γερμανικού κρατικού τηλεοπτικού καναλιού RTL, παραιτήθηκε ηχηρά από την θέση του στην βάση του πλεονάσματος που παρουσίασε κατά τον ετήσιο ισολογισμό. Γεγονός που κατ’ αντιστοιχία σήμαινε ότι: κάπου κάπως κατά την διάρκεια του έτους θα είχε επιδείξει έλλειμμα ποιότητας ο σταθμός. (στην Ελλάδα και υπό το συγκεκριμένο καθεστώς η ποιότητα απουσιάζει έτσι κι αλλιώς. Είτε με έλλειμμα είτε με πλεόνασμα). Ψύλλοι στ’ άχυρα. Υπερευαισθησίες των Βησιγότθων και όχι μόνον γιατί τα παραδείγματα ανά παραγωγικό τομέα και ανά την υφήλιο είναι πολλά. Συμπέρασμα. Ο μηχανοδηγός επελέγη στον ρόλο της σύγχρονης Ιφιγένειας. Μόνο που οφείλω να τον προειδοποιήσω ότι ναι δικαιούται να διαθέτει τον εαυτό του κατά πως εκείνος θέλει αλλά: Δεν δικαιούται δια των κατ΄ άνωθεν εντολή πράξεών του να συκοφαντήσει όχι μόνο τον κλάδο του, αλλά στο πρόσωπό του το σύνολο των εργαζομένων. Επειδή το μήνυμα που η κυβέρνηση επιδιώκει να περάσει είναι η αντιστροφή του Μαρξιστικού αποστάγματος. Πως οι εργαζόμενοι είναι πλέον και κατά κυριολεξία απολύτως έτοιμοι να αγοράσουν από τους αφέντες τους το σχοινί που εκείνοι θα τους κρεμάσουν!! Για να αποδειχτεί ότι μεταξύ του σοσιαλισμού και της βαρβαρότητας, οι ΝΕΟΠΑΣΟΚΟΙ έχουν κυνικά επιλέξει το δεύτερο.
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr