Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Η Νιόβη (Ελλάς) κλαίει για τα παιδιά της (Abraham Bloemaert 1591
Δεν υπάρχει άλλη λέξη που να εκφράζει τόσο πιστά την ελληνική τραγωδία όσο η λέξη «ύβρις», όπως δεν υπάρχει άλλη λέξη που να εκφράζει τόσο εύστοχα τη συμπεριφορά των σημερινών πολιτικών μας. Υβρις σημαίνει έπαρση, αλαζονική συμπεριφορά και αυθάδεια που πηγάζει από την αίσθηση της υπερβολικής ισχύος έναντι ηλιθίων. Στη μεν τραγωδία, η ύβρις οδηγεί τους κατόχους της στην πτώση και τελικώς στην παράνοια. Στη σύγχρονη Ελλάδα όμως, η ύβρις των πολιτικών οδηγεί το λαό στην παράνοια και τους κατόχους, τους πολιτικούς σε ακόμη μεγαλύτερη αλαζονική συμπεριφορά και αυθάδεια. Το πράγμα έχει την εξήγησή του. Οπου υπάρχουν πολλοί ηλίθιοι, εκεί χορεύουν οι απατεώνες, λέει μια παροιμία. Με λίγα λόγια, η ηλιθιότητα των πολλών προκαλεί την αλαζονεία και την αυθάδεια των λίγων, που σαν μια συμμορία ξένων λυμαίνονται τον τόπο, θεωρώντας πως τους ηλιθίους δεν τους αξίζει τίποτα παραπάνω από περιφρόνηση και έχουν απόλυτο δίκαιο. Οποιοσδήποτε από εμάς θα έκανε ακριβώς το ίδιο.
Όταν εδώ και δεκαετίες λες σε έναν λαό ........ψέματα, συνεχή ψέματα κι εκείνος συνεχίζει να σ’ εμπιστεύεται, τι να υποθέσεις;
Όταν ένας λαός αναιρεί τη γνωστή ρήση “μπορεί να κοροϊδέψεις λίγους ανθρώπους για πολύ καιρό ή να κοροϊδέψεις πολλούς ανθρώπους για λίγο καιρό αλλά δεν μπορείς να κοροϊδέψεις τους πάντες για πάντα”, τι να υποθέσεις γι αυτόν τον λαό;
Όταν μετά από όλα αυτά τα ψέματα και τις απάτες των τελευταίων δεκαετιών που μας έφεραν στα πρόθυρα του γκρεμού και απειλούν να μας συνθλίψουν και να κάνουν τη ζωή μας και εκείνη των παιδιών μας ρημαδιό, εξακολουθείς να ψηφίζεις τα ίδια κομματόσκυλα στη βουλή, στα συνδικάτα, στα πανεπιστήμια και αλλού, εκείνοι συνεχίζουν να συμπεριφέρονται ακόμη πιο αλαζονικά κι εσύ συνεχίζεις να τσακώνεσαι για το ποιος είναι λιγότερο απατεώνας και κλέφτης, τι να υποθέσεις;
Δύο είναι οι λύσεις, ή ρίχνουμε τους σημερινούς πολιτικούς μας και όλους εκείνους που συνδέονται μαζί τους στα τάρταρα ή εγκαταλείπουμε τη χώρα αυτή σαν τους Πειθέταιρο και Ευελπίδη (από τις Ορνιθες του Αριστοφάνη) και δημιουργούμε μια νέα χώρα σαν την Νεφελοκοκκυγία.
Επειδή το δεύτερο είναι μάλλον ουτοπικό, ή κάνουμε το πρώτο ή πάμε εμείς στα τάρταρα. Δεν μπορεί να είμαστε τόσο ηλίθιοι ή μήπως ναι.