Γράφει ο Καφενόβιος
Για τρίτη φορά, μετά το 1893 και το 1932, η ουσιαστικά πτωχευμένη Ελλάδα γίνεται χώρα περιορισμένης κυριαρχίας - μόνο που αυτή τη φορά το πολιτικό προσωπικό δεν πιστώνεται ούτε την αναβάθμιση των εσωτερικών υποδομών, όπως ο Τρικούπης, ούτε εθνικές επιτυχίες, όπως ο Βενιζέλος.
Η προσφυγή στο ΔΝΤ συνιστά το έσχατο σκαλοπάτι κοινωνικής εξαθλίωσης και καταρράκωσης του διεθνούς κύρους μιας χώρας. Ο βίος και η πολιτεία αυτού του μισητού διεθνούς οργανισμού εξευτελίζει την κρατική κυριαρχία των χωρών που πέφτουν στα νύχια του.
Οπου πάει το ΔΝΤ εξαπολύει κύμα απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων. Μειώνει τους μισθούς και τις συντάξεις τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Απελευθερώνει τις απολύσεις και εκτοξεύει την ανεργία στα ύψη. Εκποιεί ό,τι έχει απομείνει από τη δημόσια περιουσία. Αποδομεί το κοινωνικό κράτος, περικόπτοντας όσο το δυνατόν περισσότερες παροχές.
Αυξάνει κατά 3 ή 5 ή και περισσότερες μονάδες τον ..........
ΦΠΑ. Αυξάνει τις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος, του νερού, των εισιτηρίων των λεωφορείων και πάει λέγοντας...
Η προσφυγή στο ΔΝΤ σημαίνει ακόμη φτωχότεροι Ελληνες, χειρότερη η παιδεία μας, χειρότερη υγεία - και οι γέροι στον Καιάδα για να κάνουμε οικονομία! Φυσικά, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας δεν θα μειωθούν, ώστε να πάρουν οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες και αυτά τα χρήματα. Οσο σκύβουμε το κεφάλι, αυτοί θα συνεχίζουν το ίδιο παιχνίδι.