Γράφει ο Καφενόβιος
Πόσες φορές έως τώρα δεν έχουμε ακούσει για το «τέλος της μεταπολίτευσης», τουτέστιν του πολιτικού πλαίσιου, που στήθηκε μετά τη δικτατορία και προσδιορίζεται ως η εναλλαγή δύο κομμάτων στην εξουσία;
Ε, λοιπόν, φαίνεται πως έφτασε η ώρα όχι απλώς να κλείσει ο κύκλος της μεταπολίτευσης του 1974, αλλά να πάμε κυριολεκτικά προς μια "νέα μεταπολίτευση".
Είμαστε στην κυοφορία της Νέας μεταπολίτευσης του ΔΝΤ. Η επιλογή Παπανδρέου να ανοίξει θέμα ΔΝΤ μπορεί να ξεκίνησε ως μπλόφα, αλλά μετατρέπεται σε σχέδιο μετάλλαξης του πολιτικού συστήματος.
Εφεξής οι λαϊκές διεκδικήσεις θα σκοντάφτουν στον βράχο της «επιτήρησης». Οι αποφάσεις στο οικονομικό και στο κοινωνικό πεδίο, όλες οι αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον μας, θα λαμβάνονται από τις δυνάμεις «κατοχής». Η τελευταία φορά που η πολιτική ιστορία της νεότερης Ελλάδας θυμάται το ανάλογο είναι επί "σχεδίου Μάρσαλ". Όποιος έχει μελετήσει την ιστορία της εποχής, καταλαβαίνει...
Το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα σε αυτό το σημείο, υπό το φως των ραγδαίων εξελίξεων φαίνεται να εξουδετερώνεται: Χάνει τον έλεγχο των κινήσεων, χάνει τη δυνατότητα πολιτικών πρωτοβουλιών και πολύ σύντομα θα χάσει εντελώς την ανοχή του κοινωνικού σώματος, θα χάσει και τα ...........
τελευταία ίχνη πολιτικής νομιμοποίησης.
Η παρέμβαση του ΔΝΤ δεν περιορίζεται μόνο στην οικονομία. Χτυπάει την καρδιά του πολιτικού συστήματος. Επιδιώκει νέες, συντηρητικές ή και αντιδραστικές συναινέσεις μέσα από την κοινωνική και πολιτική αποδιάρθρωση. Ανασύρονται ξεχασμένες εφεδρείες, ξεσκονίζονται σενάρια συμμετοχής στην κυβέρνηση τεχνοκρατών, ανακατασκευάζονται κόμματα, σηκώνονται ανδρείκελα πολιτικών - επιχειρηματιών, η κοινωνία οδηγείται σε νάρθηκα.