Της Όλγας Γ. Γεριτσίδου
Όταν είπα τα δέκα απλά βήματα για την έξοδο από την κρίση, πέρα από τα σχόλια που εκφράζουν απλώς αντίδραση φόβου σε κάτι καινούργιο, αναφέρθηκαν έννοιες οι οποίες επί πολλές δεκαετίες κακοποιούνται από όλους όσους έχουν συμφέρον να αναιρέσουν την δυναμική του Λαού ώστε βεβαίως να υπάρχει η δυνατότητα να κυβερνάν άτομα όπως οι τελευταίοι πρωθυπουργοί που βιώσαμε : άτομα κατ’ ουσίαν ανίκανα, που παραδέχονται πάσης φύσεως ανεπάρκεια, που δέχονται να πειραματισθούν θυσιάζοντας άπειρες ζωές για το κάθε τους ‘στοίχημα’, και απαιτούν από τους εξουσιαζόμενους πολίτες να πληρώσουν και να υποστούν κάθε συνέπεια αγόγγυστα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει την πλήρη κοινωνική αναίρεση των πολιτών αυτών και την απανθρακοποίηση των κόπων μίας ή περισσοτέρων ζωών, ενώ οι πραγματικοί αυτουργοί απολαμβάνουν ατιμωρησία και αύξηση του πλούτου και της δύναμης τους.
Αναφέρθηκε η λέξη « επανάσταση» ως κάτι απαγορευτικό και χρησιμοποιήθηκε η ιδιότητα μου ως επιστήμονα για να ειπωθεί ότι αυτά τα .....
οποία εξέθεσα δεν αρμόζουν σε αυτή. Υπήρχε, βεβαίως, και κάποια ειλικρινής απορία. Σκοπός μου λοιπόν σε αυτό το άρθρο ( λόγω έκτασης θα χρειασθεί πιθανώς και άλλο ένα ) είναι να υπενθυμίσω σε όποιους ενδιαφέρονται τι σημαίνει να είσαι επιστήμονας και τι σημαίνει η επανάσταση και πώς αυτές οι δύο έννοιες είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους στην ατόφια τους μορφή :
Ο επιστήμονας είναι ένα άτομο που η δουλειά του είναι να σπάει τα όρια του είθισται πρώτος από όλους και να βρίσκει τους τρόπους βελτίωσης της ύπαρξης και αύξησης της γνώσης του κόσμου και να τα κοινοποιεί αυτά στους υπολοίπους όπου και θα πρέπει να υπάρξει εφαρμογή.
Κάθε νέα καινοτομία η οποία σπάει την προϋπάρχουσα κατάσταση με τα νέα δεδομένα της έρευνας είναι επανάσταση απλούστατα διότι αλλάζει τις σχέσεις των κοινωνικών συνόλων και τον τρόπο αλληλεπίδρασης μεταξύ τους. Η Ιστορία μας ως Ανθρωπότητα είναι γεμάτη με τέτοια παραδείγματα και εξ ίσου πολλά είναι και τα παραδείγματα του πόσο πολύ και πόσο λυσσαλέα πολεμήθηκαν επιστήμονες αυτού του είδους από τις τάξεις τις κοινωνικές των οποίων τα οικονομικά και εξουσιαστικά συμφέροντα πλήττονταν. Πολλοί επετέθησαν είτε με λοιδορίες είτε με άλλες εκφράσεις βίας, ακόμα και αν δεν ήταν μέλη των τάξεων αυτών των οποίων τα συμφέροντα πλήττονταν απλώς και μόνο διότι ήταν πιο οικείο και ασφαλές να υπακούν στην προπαγάνδα, κάτι το οποίο είναι το κεφάλαιο στο οποίο στηρίζεται τώρα ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ αλλά και το σύνολο του πολιτικού σκηνικού, τουλάχιστον μεταπολεμικά.
Προς τεκμηρίωση της ανωτέρω αλήθειας σας προσκαλώ να ανατρέξετε στην αντιμετώπιση που είχαν επιστήμονες όπως ο Παστέρ, η Κιουρί, ο Παπανικολάου, ο Thoreau, ο Maslow και τόσοι άλλοι των οποίων τα έργα τώρα λυμαίνονται άλλοι για να εξουσιάζουν τις μάζες και να θησαυρίζουν, σε αντίθεση με τον σκοπό για τον οποίον κόπιασαν και αγωνίσθηκαν τα άτομα αυτά. Και για όσους μπερδεύουν την εξουσιαστική εξουσία με την θρησκεία – δόγμα, σας προσκαλώ να δείτε την αντιμετώπιση του Γαλιλαίου από την εκκλησία, της Ελληνικής επανάστασης από τον Γρηγόριο Ε΄, την αντιμετώπιση του ολοκαυτώματος από τις δήθεν Χριστιανικές εκκλησιαστικές αρχές τύπου Δαμασκηνού και Πάπα, και βεβαίως την αντιμετώπιση του Ιησού Χριστού από τους αντίστοιχους ιεράρχες Φαρισαίους.
Το συμπέρασμα που θέλω να υπογραμμίσω ώστε στο επόμενο άρθρο να προβώ στην τεκμηρίωση της Συνταγματικότητας των δέκα βημάτων αλλά και του θέματος της αρχής που μπορεί να τα επιβάλλει είναι ότι κάθε ουσιαστική αντικατάσταση του συστήματος οργάνωσης μιάς κοινωνίας είναι επανάσταση ( και όχι πάντα θετική ) και ο επιστήμονας που χαράζει ρηξικέλευθα και νέα μονοπάτια και προσεγγίσεις, εκ φύσεως δεν μπορεί παρά να προωθεί την επανάσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει αναγκαστικά μπολσεβικικά γιουρούσια.
Η καταστρατήγηση του Συντάγματος από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ αλλά και όλες τις προηγούμενες της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι επανάσταση. Απλώς είναι υπέρ του κεφαλαίου και του όποιου ορισμού της άρχουσας τάξης και όχι υπέρ του Ανθρώπου, και για αυτό συνήθως τέτοιες επαναστάσεις τις ονομάζουμε πραξικόπημα ή ολοκληρωτισμό διότι πάει ενάντια ( συνήθως ) στην Λαϊκή Βούληση, ή στην βούληση των πολλών.
Στον τίτλο έβαλα και την λέξη ευφυΐα. Είναι το εργαλείο που πάντα προσπαθούν να υπεξαιρέσουν από τον μέσο άνθρωπο, και αυτό το οποίο ο πραγματικός επιστήμονας επιδιώκει να επεκτείνει και στον ίδιο και στους γύρω του. Με τον εκφυλισμό της Παιδείας και τον υδροκεφαλισμό της σημαντικότητας των ΜΜΕ στην κατεύθυνση της σκέψης και του επιβαλλόμενου από αυτά τρόπου ζωής καλλιεργείται η υπονόμευση της ευφυΐας από την περίοδο της δικτατορίας και μετά.
Αυτά για να ξεκαθαρίσουμε ορισμένους όρους και να προχωρήσουμε στην συζήτηση μας, όπου την επόμενη φορά θα αναλύσω με βάση το Σύνταγμα την Συνταγματικότητα των δέκα βημάτων, και της αρχής που μπορεί να τα εφαρμόσει, έστω και μόνο για να λυθεί η απορία.