ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑΚαι ποιός δε θέλει να πάει το πρόγραμμα σταθερότητας της κυβέρνησης;. Όλος ο Ελληνικός λαός απεύχεται την αποτυχία του προγράμματος γιατί σημαίνει για τον ίδιο του πρόσθετες θυσίες με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ήδη επικίνδυνα συρρικνωμένο εισόδημα του. Όμως οι οιωνοί δεν φαίνονται να είναι υπέρ των επιθυμιών της κυβερνησης και του λαού, καθώς έχουμε τα εξής δεδομένα;
1. Μετά από τα αυξημένα έσοδα του Ιανουαρίου λόγω των εισφορών των επιχειρήσεων, τα έσοδα του Φεβρουαρίου είναι κατά 19% μειωμένα.
2. Μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν κατά μαζικό τρόπο, και αυτό σημαίνει ακόμα λιγότερα έσοδα για τα κρατικά έσοδα.
3. Η αύξηση του ΦΠΑ σε συνδυασμό με την καταναλωτική μείωση θα επιβαρύνει την κατάσταση με αποτέλεσμα γύρω στον Μάη με Ιούνιο να χρειαστεί να ληφθούν πρόσθετα μέτρα για πρόσκαιρη αύξηση των κρατικών εσόδων. Πρόσκαιρη γιατί όσο δεν λαμβάνονται αναπτυξιακά μέτρα θα τρώμε τη σάρκα μας και θα γινόμαστε βορά στην ύφεση.
4. Υπάρχει μια ελπίδα ότι θα μπουν έσοδα από την αύξηση των καυσίμων με την ........πρόσθετη φορολόγηση, αλλά δεν είναι αρκετή ώστε να μπορεί να γεμίσει τόσο τα κρατικά ταμεία. Και εδώ χρειάζεται να αναφερθεί ότι ο λόγος που δεν γίνεται έλεγχος της κερδοσκοπίας των βενζινοπολών οφείλεται στο ότι όσο κερδίζουν κάτι αυτοί, κερδίζει το πολλαπλάσιο το κράτος λόγω της φορολογίας στα καύσιμα που αγγίζει το 70% περίπου.
5. Επίσης διαφαίνεται ένα θετικό πρόσημο στον τουρισμό που θα έχουμε φέτος, αλλά ακόμα είναι ρευστή η κατάσταση για το πόση θα είναι η αύξηση, επομένως ταμείο δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμη.
Τι συνάγεται από τα παραπάνω, πολλά αλλά και τίποτα με την έννοια του ότι αν η Ε.Ε. αποφασίσει να έρθει προς οικονομική αρωγή της χώρας μας, τότε τα μέτρα – όποια κι’ αν είναι αυτά- θα παρουσιασθούν ως επιβαλλόμενα έξωθεν και όχι ως αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης πολιτικής που δεν έχει καθόλου αναπτυξιακό χαρακτήρα. Τι θα μπορούσε να μας σώσει;. Μα φυσικά μια εντολή από την Ε.Ε. – το αυτονόητο δηλαδή- που επιβάλλει στην κυβέρνηση να φέρει έναν αναπτυξιακό νόμο, όσο το δυνατό γρηγορότερα. Γιατί ένας τέτοιος νόμος προκειμένου να αποδώσει χρειάζεται το λιγότερο 18 μήνες.
Φυσικά έναν τέτοιο νόμο δεν πρόκειται να μας τον επιβάλλει το ακραία νεοφιλελεύθερο ιερατείο των Βρυξελλών, που το συμφέρει να μας απομυζούν οι τράπεζες του, και να μην μπορούμε να ορθοποδήσουμε με αναπτυξιακές πολιτικές. Η συγκεκριμένη είναι μια πολιτική που την ακολουθούν ευφυείς οικονομολόγοι – πολιτικοί, και αν κρίνουμε από τον χαρακτηρισμό του υφυπουργού Σαχινίδη ότι την κρίνει ως μεταφυσική την αναπτυξιακή πολιτική, δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες γιατί θα είμαστε όμηροι των τραπεζών. Φαίνεται ότι πολλοί βολεύονται από τον οικονομικό στραγγαλισμό των μικρομεσαίων Ελλήνων πολιτών και την κινεζοποίηση των εισοδημάτων τους.