Τα αντικοινωνικά ρεμάλια…

Γράφει ο Ευγένιος Ανδρικόπουλος

Η κοινωνική διάσταση της ιδιότητας του Λάμπρου Φούντα, του κατ’ υπόθεση των αστυνομικών αρχών μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, στρίμωξε άγρια τους καθεστωτικούς ψιττακούς... Από ελάχιστες ως μηδενικές ήταν οι αναφορές σε αυτή. Το ότι υπήρξε γιατρός σχεδόν αποσιωπήθηκε από τα συστημικά ΜΜΕ. Κατανοητό. Δεκαετίες ολόκληρες παπαγαλίζουν την φράση κλισέ που τους δίνει διέξοδο στα αδιέξοδά τους. Πως ουσιαστικά πρόκειται για λούμπεν προλεταριάτο. Για ανεπάγγελτους αλήτες, ή για ρεμάλια μεγαλοαστικών οικογενειών που επιδίδονται στην τρομοκρατία ως σπορ. Χάριν γούστου ή από ανία! Και προσφεύγουν στην μετά θάνατο κατασυκοφάντηση των θυμάτων ενός ακήρυχτου κοινωνικού πολέμου. Φωτοτυπία της περίπτωσης Φούντα ήταν και η υπόθεση Τσουτσουβή. (πήγε άπατος επειδή τότε, 1985, είχε συντελεστεί μια σχετική αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου υπέρ των αθλίων του Βίκτωρος Ουγκώ..) Και άλλων ουκ έστιν αριθμός που εγώ λόγω επαγγελματικής υποχρέωσης τους θυμάμαι ονομαστικά εσείς όμως όχι. Και το κάνουν επειδή κατέχουν καλά ότι αν του ......
ονόματος προηγηθεί η ιδιότητα, το προσβλητικό κατά των θυμάτων προπαγανδιστικό τους οικοδόμημα θα γκρεμιστεί σαν χάρτινος πύργος, αφού θα τύχουν ευρύτατης κοινωνικής αποδοχής. Γεγονός που τους πανικοβάλλει. Επειδή στα μάτια του λαού αν δεν αγιοποιούνται τουλάχιστον τον προβληματίζουν. Η κοινωνική τους απειθαρχία έχει αιτίες. Αυτούς. Το καθεστώς. Και το χειρότερο. Ο όποιος διάλογος επί του προκειμένου και μάλιστα υπό τις σημερινές συνθήκες μιας κοινωνίας σε επαναστατικό κοχλασμό, θα φορτίσει ηλεκτρικά τα κοινωνικά πεδία αναδεικνύοντας ένα θέμα ανάθεμα γι αυτούς. Δεν είναι ηλίθιοι. Ξέρουν ότι θα παραδειγματίσει επικίνδυνα τόσο ως προς την ασφάλειά τους αλλά και την ασφάλεια των εργολάβων αφεντικών τους!.

Το ότι ο Φούντας ήταν εργαζόμενος γιατρός και όχι ένα καθώς υπολόγιζαν ρεμάλι για να το παραδώσουν βορά στους αδηφάγους τηλεθεατές των νυκτερινών δελτίων αποβλάκωσης, μοιάζει με αγκάθι στα πλευρά του συστήματος. Το ίδιο παλαιότερα και με τον Τσουτσουβή που υπήρξε αρχιτέκτονας. Αποψιλώνει των επιχειρημάτων της την οικονομική χούντα, που σε αγαστή συνεργασία με το τραπεζιτικό κεφάλαιο, λεηλατεί μια εικοσαετία τώρα τον τόπο και αποκλείει της συμμετοχικής δημιουργίας πολυπληθή τμήματα του λαού. Κυρίως την νεολαία του. Δίχως ουδείς να τιμωρηθεί. Πώς λοιπόν να βγουν τα επί των όποιων «αρχών» μίσθαρνα όργανά τους και να αιτιολογήσουν την ένταξη ενός «ασώτου» γιατρού σε αντικαθεστωτικές οργανώσεις όταν για παράδειγμα αρκετοί συστημικοί συνάδελφοί του ματώνουν τον λαό γδέρνοντάς τον οικονομικά; (Το ίδιο πρόβλημα είχε το καθεστώς και με τον γιο του ναυάρχου Μπάτση τον οποίο εκτέλεσαν παραδειγματικά μαζί με τον Μπελογιάννη) Οι αφελείς επινοήσεις τούς έχουν στερέψει. Τις πετά στα σκουπίδια ο υποψιασμένος λαός. Και εξιερώνει στην συνείδησή του τις πράξεις των οπλισμένων εξεγερμένων. Γι αυτό και αποσιωπούν το who is who των προσώπων της σκοτεινής πλευράς του κοινωνικού φεγγαριού. Επειδή οι συγκρίσεις θα είναι αναπόφευκτες. Για να αποδειχτεί αβίαστα πως τα δολοφονικά ρεμάλια βρίσκονται συγκεντρωμένα όλα, στην θεατή του πλευρά.

Ευγένιος Ανδρικόπουλος

eandrik@otenet.gr