Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
«Μην αμελήσετε, πάρτε μαζί σας νερό
το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία»
Μ. Κατσαρός
Οποιος οικονομολόγος ισχυριστεί, ότι μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα με την παγκόσμια οικονομία και τη χώρα μας, χρησιμοποιώντας εργαλεία ανάλυσης και ερμηνείας των φαινομένων, από τις γνωστές σχολές των κλασικών (Ανταμ Σμιθ, Ρικάρντο, κ α.) των νεοκλασικών, των κευνσιανών, των μονεταριστών κ.α. ή δεν ξέρει τι του γίνεται ή έχει το θράσος του αδαούς. Ένα πρωτόγνωρο για τους οικονομολόγους φαινόμενο, ο «στασιμοπληθωρισμός», η συνύπαρξη υψηλού δείκτη πληθωρισμού και υψηλού ποσοστού ανεργίας, που πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 70, σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του αντίπαλου δέους (Σοβιετική Ενωση, Κομμουνιστικά Κόμματα και Εργατικά συνδικάτα) έδωσαν την ευκαιρία στα πιο αντιδραστικά και αντιλαϊκά μέρη πολιτικής και οικονομίας, να επιτύχουν αυτό που επιζητούσαν πάντα. Υιοθετώντας την πιο αντιδραστική και αντιλαϊκή οικονομική θεωρία, της οικονομικής «επιστήμης», εκείνη των νεοφιλελευθέρων-μονεταριστών του Σικάγου, για τους οποίους όλα είναι χρήμα, μετέτρεψαν την οικονομική επιστήμη σε σχολή Harry Potter με «αρχιμάγο» τον Μίλτο από το Σικάγο. Εδώ και χρόνια, και αυτό είναι το πιο τραγελαφικό, οι μοναδικοί στον κόσμο που προειδοποιούσαν για την επερχόμενη κρίση ήταν οι κερδοσκόποι Σόρος, Μπάφετ, κ.α., οι άνθρωποι δηλαδή της πιάτσας που ήξεραν να διαχειρίζονται το χρήμα και οι οποίοι δημιούργησαν την χρηματιστηριακή φούσκα . Είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι, ο μοναδικός που προέβλεψε αυτό που βιώνουμε σήμερα, και που δεν έχουμε δει ακόμη τίποτα, είναι ο Κάρολος Μαρξ, που πριν 160 χρόνια έγραφε..
«Η αστική τάξη υποτάσσει την ύπαιθρο στην κυριαρχία της πόλης….. συγκεντρώνει τα μέσα παραγωγής και ην ιδιοκτησία σε λιγοστά χέρια. με .αναγκαία συνέπεια τον πολιτικό συγκεντρωτισμό………
Ανεξάρτητες επαρχίες με διαφορετικά συμφέροντα, νόμους, κυβερνήσεις και δασμούς, που συνδέονταν μεταξύ τους σχεδόν μονάχα με σχέσεις συμμαχίας, συσπειρώνονται σε ένα έθνος, μία κυβέρνηση, ένα νόμο, ένα εθνικό ταξικό συμφέρον, μια τελωνειακή ζώνη. Οι πρώην μεσαίες τάξεις, οι μικροί βιομήχανοι, έμποροι και εισοδηματίες, οι βιοτέχνες και αγρότες, όλες αυτές οι τάξεις κατρακυλούν στο προλεταριάτο. Το λούμπεν προλεταριάτο,αυτό το παθητικό προϊόν σαπίλας των πιο χαμηλών στρωμάτων της παλιάς κοινωνίας, παρασέρνεται εδώ κι εκεί απ' τις συνθήκες της ζωής του, πρόθυμο πάντα (όταν κριθεί απαραίτητο)να πουληθεί για αντιδραστικές ενέργειες. Η σύγχρονη κρατική εξουσία είναι μονάχα μια επιτροπή που διαχειρίζεται τις κοινές υποθέσεις της αστικής τάξης στο σύνολο της…………… αν στη θέση «αστική τάξη», βάλουμε, «χρηματική τάξη» έχουμε μια εικόνα του τι συμβαίνει σήμερα.
Υστερα από ένα μικρό διάλειμμα νεοφιλελεύθερης ψευτοευδαιμονίας που στηρίχτηκε στον υπερδανεισμό μας, στις αόρατες αλυσίδες, ήρθε η ώρα της αλήθειας για όλους εμάς τους μισθωτούς, τους σύγχρονους σκλάβους. Αποθαρρυμένοι, απογοητευμένοι και προδομένοι από τις ηγεσίες, με εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους στα πρόθυρα της κατάθλιψης και με αγρότες δίχως μέλλον και συνεταιριστική συνείδηση, το μέλλον μας προβάλει αβέβαιο και σκοτεινό.
Η μόνη ελπίδα; Η οργή που θα βγει μέσα από την συνεχώς αυξανόμενη αθλιότητα. Η βαθειά, φλογερή, μυστική οργή που κυοφορείται καθημερινά και η οποία θα πέσει σαν οργή θεού πάνω στα κεφάλια εκείνων που δεν τους φτάνει ο ιδρώτας, ούτε το αίμα μας αλλά τώρα θέλουν τη ζωή μας και υποθήκη τη ζωή των παιδιών μας.
«Μην αμελήσετε, πάρτε μαζί σας νερό το μέλλον μας έχει πολλή ξηρασία». Κι εσείς νοικοκυρές μην πετάξετε τις παλιές κατσαρόλες. Θα τις χρειαστείτε στις διαδηλώσεις που έρχονται.