Γράφει ο Αϊκούτ ΚαδήρΚαταρχήν πρέπει να προσδιορίσουμε την σημασία του δικαίου. Tο δίκαιο είναι ένα εργαλείο που διαμορφώνει και οργανώνει την κοινωνική ζωή των πολιτών και αποτελείται από σύνολο εθνικών και διεθνών κανόνων δικαίου. Όσον αφορά το διεθνές δίκαιο, είναι εργαλείο που έχει διαμορφωθεί με την συναίνεση όλων των κρατών της διεθνής κοινότητας ώστε να ρυθμίζει τις μεταξύ των κρατών αυτών σχέσεις. Το διεθνές δίκαιο δεσμεύει τα κράτη που είναι ίσα μεταξύ τους, έχουν ορισμένα άλλα χαρακτηριστικά όπως να έχουν αποκτήσει αυτά τα κράτη την ανεξαρτησία τους κτλπ. Ρυθμίζει τις οικονομικές, εμπορικές, ποινικές κτλπ υποθέσεις και θέματα μεταξύ των κρατών. Οι κανόνες του διεθνούς δικαίου δεν μπορεί να έχουν μεγαλύτερη ισχύ σε σχέση με αυτούς που θεσπίζουν αυτούς τους κανόνες. Δεν υπάρχει επίσης ένα ενιαίο σύστημα ώστε τα κράτη να δεσμεύονται με το ίδιο τρόπο περίπτωση που δεν τηρήσουν ορισμένες συμφωνίες. Ο μοναδικός τρόπος για αυτό, είναι οι εθνικοί κανόνες των κρατών μελών της διεθνής κοινότητας, που έχουν περιέλθει στην εσωτερική έννομη τάξη των κρατών ύστερα από πίεση του διεθνούς δικαίου (π.χ. με επικύρωση διεθνών συνθηκών κτλπ).
Αλλά κατά την γνώμη μου τα παραπάνω δεν αρκούν. Δεν αρκούν μόνο οι κανόνες που υπάρχουν στο δημόσιο διεθνές δίκαιο και βασίζονται σε έθιμο και συμφωνίες. Πρέπει να υπάρχουν και άλλοι κανόνες που να δεσμεύουν τα κράτη της διεθνής κοινότητας. Εάν πράγματι θέλουμε να είμαστε δημοκρατικά, πολιτισμένα και αναπτυγμένα κράτη πρέπει να βρούμε τρόπο ώστε οι κανόνες του διεθνούς δικαίου να εφαρμόζονται ταυτόχρονα από όλα τα κράτη, και εφόσον υπάρχουν άγραφες κανόνες, αρχές και αξίες τα κράτη να τηρούν και αυτές.
Χρειάζεται αρκετά μεγάλη προσοχή στα δικαιώματα που έχουν οι πολίτες, στην ασφάλεια αυτών των πολιτών. Δεν πρέπει με το πρόσχημα της δημοκρατικοποίησης και της ανάπτυξης να εισβάλλουμε σε διάφορα αδύνατα κράτη, τα λεγόμενα τριτοκοσμικά και όχι μόνο .........
κράτη. Τα κράτη της διεθνούς κοινότητας πρέπει άμεσα να αντιδρούν σε τέτοιες περιπτώσεις εισβολών.
Σύμφωνα με τα παραπάνω η γενοκτονία των Ισραηλινών κατά Παλαιστινίων, των Αμερικανών κατά Ιρακινών και Αφγανών, της Κίνας κατά των Ουϊγκούρων πρέπει να σταματήσει άμεσα. Πρέπει να έχει αξία η ανθρώπινη ζωή και να μην μηδενίζεται η αξία της όπως γίνεται τώρα. Δεν πρέπει μια ολόκληρη χώρα όπως το Αφγανιστάν να είναι υπό εισβολή λόγω του ότι εκεί δρα η τρομοκρατική ομάδα Al-Qaida. Δεν πρέπει επίσης να εισβάλλουν οι δυνατές χώρες στο Ιράκ με το πρόσχημα της δημοκρατικοποίησης και της ανάπτυξης του πολιτισμού. Το Ιράκ υπήρχε εδώ και χιλιάδες χρόνια, όταν ακόμα δεν υπήρχαν οι Αμερικανοί ακόμα όχι στη Γη, αλλά ούτε στο Γαλαξία.
Εγώ τουλάχιστον θεωρώ πως για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο Ιράκ φταίνε οι ΗΠΑ και ο ίδιος ο Saddam Housein. Κανένας δικτάτορας δεν μπορεί να συμπεριφέρεται και να έχει δράσεις σαν να ήταν ένας τρελός. Συνεργαζόταν κατά την διάρκεια του πολέμου Ιράκ- Ιράν με τις ΗΠΑ, και αφού ήταν υπηρέτης των ΗΠΑ, δεν αποκλείεται να οδήγησε και την χώρα του σε πόλεμο.
Όλες οι παραπάνω πρακτικές είναι αντίθετες προς το διεθνές δίκαιο. Δεν έχουν ως σκοπό να δημοκρατικοποίησουν τα μη δημοκρατικά κράτη της διεθνής κοινότητας ή τέλος πάντων να τους βοηθήσουν αλλά να ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές αυτών των κρατών και γενικά να εκμεταλλεύονται αυτά τα κράτη.
Σήμερα μετά από όλα αυτά που γίνονται εγώ δεν πιστεύω στην ύπαρξη διεθνούς δικαίου. Κανένα κράτος δεν τηρεί τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και κάνουν ότι τους καπνίσει. Παρομοίως δεν υπάρχουν δημοκρατικά πολιτεύματα, ανθρώπινα δικαιώματα κτλπ, αφού κάθε μέρα καταπατούνται. Κανένας δεν βάζει σήμερα τα δικά του συμφέρονται πίσω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία και το δίκαιο. Ο καθένας σκέφτεται το δικό του συμφέρον.
Τελειώνοντας το άρθρο μου εύχομαι όσο πιο σύντομα γίνεται να αλλάξει το παραπάνω σύστημα, γιατί από το κακό πάμε στο χειρότερο.
Αϊκούτ Καδήρ
Β΄έτος Νομικής ΔΠΘ