Γράφει η Βένη ΜουζακιάρηΤο μέλλον ,όπως θα προκύψει ή όπως θα το "προκύψουν" ιδιαίτερα αβέβαιο και ασταθές.
Τα περισσότερα (για να μην πω όλα) τα δημοσκοπικά εγχειρήματα τοποθετούν τον Αντώνη Σαμαρά στην κορυφή και θεωρείται πλέον το αδιαφιλονίκητο φαβορί με την υποστήριξη της γνήσιας λαϊκής (καραμανλικής) βάσης του κόμματος.
Η Επόμενη Μέρα όμως δεν θα κρύβει ως έκπληξη μόνο τον ενδεχόμενο νικητή ,αλλά και τον ενδεχόμενο ηττημένο. Αν μάλιστα ο ενδεχόμενος ηττημένος είναι άνθρωπος-στήριγμα-εικόνα-προφίλ-σήμα του κόμματος -τότε οι επόμενες κινήσεις είναι από δεδομένες έως υπαρκτές.
Η κα Ντόρα Μπακογιάννη, έαν και εφόσον δεν είναι η νέα πρόεδρος και αρχηγός ,θα πρέπει να σκεφτει εάν δεν το έχει κάνει ακόμη βέβαια ,την εξέλιξη της πορείας της.Αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός πως δεν υπήρχαν καν αμφιβολίες για την μελλοντική προεδρική της θέση ,τότε φαντάζομαι ντόμινο εξελίξεων, τα οποία αυτή την φορά δεν θα είναι ενδιαφέροντα ,αλλά κατά βάση ανατρεπτικά του παρόντος status.
Προσωπικά πιστεύω πως μόνο ένας παράγοντας θα κρίνει και μάλλον θα εξασφαλίσει την εξέλιξη της μελλοντικής ΝΔ και δεν είναι άλλος από τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά όσων θα ψηφίσουν στις 29 Νοεμβρίου. Πόσοι και ποιοι θα είναι αυτοι δηλαδή που θα .........
ψηφίσουν. Πού θα ανήκουν ιδεολογικά ,με τι ποσοστό θα εκλέξουν τον πρόεδρο και ασφαλώς πόσοι θα είναι. Γιατί αν θεωρηθεί πως ολόκληρη η βάση αποφάσισε, τότε δεν έχεις που να πας,παρά κάθεσαι στο κόμμα σου και αντιπολιτεύεις. Εάν όμως η προσέλευση κρίνεται μέτρια και χλιαρή τότε αποκτά ο ηττημένος ασφαλώς μια δυναμική νικητή.
Η ενότητα θα διασφαλιστεί μόνο εάν θα διασφαλιστεί η επόμενη μέρα για τους υποψηφίους.Ίσως αυτό να είναι και το σωστό για την επερχόμενη ισορροπία των δυνάμεων.Ο χώρος της πολιτικής δεν είναι χώρος αλτρουϊσμού,είναι πεδίο στο οποίο συνυπάρχουν τα συμφέροντα με την λαϊκή βούληση και αλίμονο εάν κάποιο από τα δύο δεν υπάρχει ή δεν ικανοποιείται..