Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΕίχα την τύχη να γνωρίσω την κα Αννα Διαμαντοπούλου όταν ήταν Γενική Γραμματέας Νέας Γενιάς, σαν υπεύθυνος ενός ελληνογερμανικού διακρατικού προγράμματος. Με είχε εντυπωσιάσει η ευφυία και η συγκρότησή της. Στη συνέχεια συνεργαστήκαμε για τέσσερα χρόνια και εξακολουθούσε να με εντυπωσιάζει για τις παραπάνω ικανότητές της αλλά και για την απίστευτη ενεργητικότητα και φιλοδοξία της. Από τότε που πήγε στις Βρυξέλλες δεν την ξανασυνάντησα, όχι γιατί δεν θα με δεχόταν αλλά γιατί έχω μια διαστροφή να μην επιδιώκω επαφές με άτομα της εξουσίας και θεωρηθεί ότι στοχεύω σε κάτι. Δεν έχω ζητήσει ποτέ και από κανέναν πολιτικό που γνώριζα πριν ανέβει στην εξουσία κάποιο ρουσφέτι ή κάποια απλή εξυπηρέτηση.
Ολες αυτές τις επιθέσεις που δέχεται η Αννα από τα γνωστά κέντρα ζηλωτών του αναχρονιστικού διαλογισμού, που έχουν αυτοχριστεί αποκλειστικοί υπερασπιστές των «πάτριων αξιών», τις θεωρώ γελοίες και ακίνδυνες. Ετσι κι αλλιώς απευθύνονται σε άτομα του ίδιου βεληνεκούς φαιάς ουσίας (Λούμπεν). Αν όμως, ισχύει όντως η παρακάτω είδηση του «ελληνικού καφενείου», ότι «Πριν από λίγο έφτασε στα σχολεία απόφαση της Υπουργού Παιδείας κ Διαμαντοπούλου με την οποία "Η υλοποίηση του Προγράμματος της Πρόσθετης Διδακτικής Στήριξης προσωρινά αναστέλλεται ", τότε λυπάμαι πολύ αλλά θα με βρει απέναντί της. Λέω αν ισχύει και αν δεν έχει κάτι άλλο καλύτερο στο μυαλό της. Εχω γράψει κατά το παρελθόν αρκετά άρθρα για το μοναδικό μοντέλο εκπαίδευσης της Φινλανδίας, όπου η ενισχυτική διδασκαλία μέσα στο σχολείο έχει κάνει περιττά τα φροντιστήρια. Η χώρα αυτή ξοδεύει διπλάσια χρήματα για την δημόσια παιδεία από τη χώρα μας και έχει ρίξει όλο το βάρος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τι να το ..........
κάνεις ένα καλό ελληνικό πανεπιστήμιο όταν το 30% των μαθητών μας δεν τελειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση και το άλλο 90% των υπολοίπων μπαίνει στο πανεπιστήμιο αλλά δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ούτε τα μισά από αυτά που διδάσκεται.
Προηγούμενή μου ανάρτηση είχε τίτλο: «Καλή επιτυχία (στη νέα κυβέρνηση) και προσοχή στο δρόμο». Στις επόμενες αναρτήσεις μου, ειδικά σε θέματα παιδείας, δεν θα πάψω να ασκώ σκληρή κριτική σε οποιαδήποτε πολιτική, που νομίζω, ότι εξυπηρετεί σκοπιμότητες και συμφέροντα λίγων. Το χρωστά πρώτα απ όλα στο παιδί μου, στα παιδιά μας και το εννοώ, όχι εκ των υστέρων, όπως το θυμήθηκαν κάποιοι άλλοι. Σύνθημά μου το γνωστό σύνθημα του Λένιν:«η εμπιστοσύνη είναι καλή αλλά ο έλεγχος καλύτερος». Μόνο έτσι βοηθάς εκείνους που σέβεσαι και αγαπάς.