Γράφει ο deltalamdaΌταν ο κος Πρόεδρος ανέχεται σε Βουλγαράκηδες να παραδίδουν από τηλεοράσεως, μαθήματα ηθικής και φοροδιαφυγής με offshore, κλπ., τότε δικαιολογημένα μας χλευάζουν...
Όταν οι περισσότεροι από τους στενότερους συνεργάτες του Προέδρου προτιμούν τον ρόλο των celebrities, του life style της Μυκόνου, των κρουαζιέρων με διαπλεκόμενους πολυεκατομμυριούχους και του νεοπλουτισμού, κλπ. και αυτός τους ανέχεται, τότε ό κόσμος δικαιολογημένα μας λοιδορεί όταν ακούει για τα σεμνά και ταπεινά,
Όταν ο Πρωθυπουργός για να πάρει απόφαση θα πρέπει να κάνει μόνο ότι του λένε κάτι ανευθυνουπεύθυνοι τύποι όπως ο Παυλόπουλος, που με τις κούφιες θεωρίες και ανεκδιήγητες απόψεις περί δημοκρατικών ευαισθησιών και λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης, τότε δικαιολογείται που έγινε ότι έγινε στο κέντρο της Αθήνας τον Δεκέμβρη του 2008.
Όταν σε όλο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης της Ν.Δ. από το 2004 έως πρόσφατα ο μόνος οικονομολόγος ήταν ένας καθηγητής που ταλαντευόταν μεταξύ της θεωρίας και της άγνωστης γι’ αυτόν οικονομικής πραγματικότητας της αγοράς, και όλοι οι άλλοι ήταν μηχανικοί, φυσικοί και τοπογράφοι, με ανεπαρκή αν όχι άγνοια των οικονομικών, φορολογικών κλπ., σε τι είδους οικονομική πολιτική θα μπορούσαμε να προσβλέπουμε για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών προβλημάτων και κρίσεων ανάλογης με αυτή που ζούμε?
Όταν και στίς δυο κυβερνήσεις της Ν.Δ., ο κος Πρόεδρος έπρεπε να πάρει την σύμφωνη γνώμη της Μπακογιάννη για την σύνθεση της κυβέρνησης και εν τέλει να κάνει κυβέρνηση Μητσοτάκη και όχι Καραμανλή, τότε δικαιολογούνται οι ..........ύμνοι της κυρίας στα κανάλια και το πονηρό χαμόγελό της, αφού καλλιεργώντας την υστεροφημία του προέδρου, μπορούσε να διαμορφώνει αργά και σταθερά το δικό της περιβάλλον και σύστημα και άλλος να εισπράττει το τίμημα…
Όταν ο Πρωθυπουργός για να "προσεγγίσει" τα ΜΜΕ δεχότανε τίς όποιες εισηγήσεις Σουφλιά και Παυλόπουλου, κατά το δόγμα "Τσοβόλα δώστα σε αυτούς όλα" τότε δικαιολογημένα οι διαπλεκόμενοι νταβατζήδες δεν σταμάτησαν να εκβιάζουν για όλο και περισσότερα, στερώντας πόρους από υγιέστερες προσπάθειες οικονομικής ανάπτυξης και διαμορφώνοντας κατά το δοκούν την κοινή γνώμη...
Όταν ο Πρωθυπουργός προκειμένου να πάρει μια απόφαση δεν αφουγκράζεται τον λαό και την βάση αλλά ότι του λένε ή ότι αποφασίζουν αντ' αυτού οι διάφοροι Αγγελοι και Λούληδες, καθώς και ορισμένοι παρωχημένοι συνεργάτες και υστερόβουλοι πρωτοκλασάτοι, τότε μήπως το πρόσχημα ότι ο Πρωθυπουργός δεν αποφασίζει σε τηλεοπτικό χρόνο είναι μια ένδειξη της ανικανότητας εκτίμησης των καταστάσεων και λήψης αποφάσεων?
Όταν ακόμα και σήμερα όλοι εκθειάζουν και λιβανίζουν τον μεγάλο αρχηγό που ένωσε την παράταξη και έγινε 2 φορές πρωθυπουργός, αποδίδοντας όλα τα κακά στους άλλους που με την συμπεριφορά τους υπονόμευαν το έργο του, λες και αυτός να είναι άσχετος με όσα συνέβαιναν, τότε δικαιολογείται που έχουμε χάσει κάθε έννοια του τι σημαίνει αρχηγός και τι ηγέτης…
Να θυμηθούμε ότι το 2004 η Ν.Δ. έγινε κυβέρνηση με μόλις 4,8% και 356 χιλ. ψήφους διαφορά από το ΠΑΣΟΚ, σε σύνολο ψήφων υπέρ της Ν.Δ. 3,36 εκατ. έναντι 3 εκ. του ΠΑΣΟΚ. Και για να μην παραμυθιαζόμαστε, η ανάληψη της εξουσίας έγινε μάλλον λόγω της ροής των πραγμάτων και της αγανάκτησης του κόσμου μετά από τα 20 χρόνια διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και τα σκάνδαλά του από το 1998 και μετά και λιγότερο από τις ικανότητες του αρχηγού μας… Απλά ήταν θέμα timing!
Και ναι μεν για τα χάλια της 4ης του Οκτώβρη ο Σουφλιάς είχε την ευθιξία να παραιτηθεί αναλαμβάνοντας τις ευθύνες για τις εισηγήσεις του, απεναντίας οι άλλοι πρωτοκλασάτοι της παρέας όπως ο Παυλόπουλος, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πόσο ασήμαντος και γλοιώδης είναι που όλο παραιτείται ακολουθώντας τον Πρόεδρο, ενώ στα μουλωχτά περιμένει να δει πως θα διαμορφωθούν τα πράγματα ώστε έρποντας να προσκολληθεί στο νέο σκηνικό και αρχηγό, η δε Μπακογιάννη αφού έστρωσε το χαλί πάνω από μπανανόφλουδες για να περάσει ο Πρόεδρος, εμφανίζεται τώρα ως η αφοσιωμένη συνεργάτιδα, η αναμάρτητη, η προστάτιδα των θεσμών, η ηγέτιδα και το μέλλον της παράταξης!
Ηγέτης δεν είναι αυτός στον οποίο του απονέμεται ο τίτλος κάποια στιγμή… είναι πολλοί αυτοί που τον απέκτησαν λόγω timing και ειδικών συνθηκών… και άλλοι που τον σχεδίασαν και ενορχήστρωσαν… Σε αυτές τις περιπτώσεις, συνήθως η «λάμψη» του ηγέτη θα σβήσει στη λήθη αφού προηγουμένως θα έχει αφήσει πίσω του συντρίμμια…
Οι ηγέτες δεν γεννιόνται ηγέτες. Ούτε τα πτυχία κάνουν από μόνα τους τον ηγέτη. Οι ηγέτες γίνονται. Μέσα από σκληρή δουλειά, επιμονή και αρχές. Η ηγεσία είναι έμπνευση, όραμα, παρακίνηση, αποφασιστικότητα και καθημερινός έλεγχος για το που βρίσκεσαι και που πηγαίνεις. Να μπορείς να αφουγκράζεσαι τον παλμό και την καρδιά των ανθρώπων επιδεικνύοντας πραγματικό και όχι λεκτικό ενδιαφέρον.
Να ακούς προσεκτικά ανεπηρέαστος από εμπάθειες και εγωιστικές συμπεριφορές. Να μην επιβάλλεις στους άλλους να κάνουν αυτό που θέλεις ο ίδιος. Αλλά να θέλουν οι άλλοι να κάνουν αυτό που θέλεις εσύ!
Όλοι μας, ο καθένας στον τομέα του, βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με προκλήσεις και προβλήματα. Ο ηγέτης δεν περιμένει τον χρόνο να αλλάξει τα πράγματα. Τα αντιμετωπίζει κατάματα και τα επιλύει με αποφασιστικότητα αμέσως! Δεν πασχίζει να πείσει τους άλλους με πομπώδεις εκφράσεις. Μιλάει με έργα. Μικρά και μεγάλα έργα!
Και τώρα που είναι η ώρα της επιλογής του νέου ηγέτη της παράταξης ας λάβουμε υπόψη μεταξύ των άλλων και τα παραπάνω. Και να μη ξεχνάμε όπως κάνουμε συνήθως, τον ρόλο που έπαιξαν κάποιοι για την σημερινή κατάντια του κόμματος. Τους καθημερινούς συνομιλητές του Προέδρου και της από κοινού με αυτόν διαμορφωτές των κυβερνητικών επιλογών. Αυτούς για τους οποίους ο Πρόεδρος δεν έπαιρνε απόφαση αν δεν είχε την σύμφωνη γνώμη τους… και η κα Μπακογιάννη ήταν η πρώτη και τελευταία απ’ αυτούς. Μακριά από μικροπολιτικές, παρασκήνιο και μηχανισμούς… Μακριά από αυτούς που αλλάζουν καπέλο και μάσκα ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα και σκοπιμότητες… Αυτούς που εμπλέκονται με επιχειρηματικά και άλλα διαπλεκόμενα συμφέροντα και τα οποία φροντίζουν να τους «ξεπλένουν» για κάθε ανομία τους… Είναι πολλά τα γραμμάτια που θα πρέπει να ξεπληρώσουν… Γι’ αυτό μαυρίστε τους από τώρα συλλογικά. Όσο πιο πολλοί το κάνουμε τόσο πιο καλά… Υπάρχει ελπίδα για την Ν.Δ. Και αυτή είναι μια. O Αντώνης Σαμαράς!
Αυτός που δεν συμβιβάστηκε ούτε και με ένα Μητσοτάκη την περίοδο της παντοδυναμίας του. Επειδή δεν υπέγραφε την εκχώρηση του ονόματος “Μακεδονία” στη FYROM… Και επέζησε πολιτικά παρά τον πόλεμο και διαστρέβλωση της πραγματικότητας από την οικογένεια και τους υποστηρικτές της, που διέβλεπαν από τότε ότι ο Σαμαράς θα ήταν ο πλέον επικίνδυνος αντίπαλος στις πολιτικές φιλοδοξίες της κόρης…
Πέρασαν 16 χρόνια από τότε και όπως φαίνεται κανένας δεν ξέχασε μέσα στην 10ετία το όνομα Μακεδονία, όπως είχε προβλέψει ο Μητσοτάκης. Και η κόρη του επιχαίρεται για την εθνικά υπερήφανη εξωτερική πολιτική της στο θέμα αυτό! Και δεν προσχώρησε μόνο σε αυτό. Από αμιγώς νέο-φιλελεύθερη φόρεσε το καπέλο του κοινωνικού φιλελευθερισμού καπηλευόμενη τον ιδεολογικό προσανατολισμό και ταυτότητα του Αντώνη Σαμαρά!