Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Το παραδοσιακό μακροοικονομικό μοντέλο ανάλυσης των επιλογών επένδυσης ενός κράτους σε όπλα, δηλαδή στην άμυνα και στα στρατιωτικά μέσα, ή στο βούτυρο, δηλαδή στην παραγωγή αγαθών, έχει μετατραπεί σε αμλετικό δίλημμα για τον Barack Obama.
Άμλετ, με αρνητική βέβαια χροιά για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει η κωλυσιεργία του διλήμματος για τα συμφέροντα των ΗΠΑ, χαρακτήρισε ο Charles Krauthammer, μία από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της ιδεολογίας του νεοσυντηρητισμού, τον Πρόεδρο των ΗΠΑ.
Βέβαια ο Krauthammer εστιάζει μόνο στο ζήτημα των όπλων, καθώς κριτικάρει τον Obama για το δισταγμό του να αποστείλει και νέα στρατεύματα στο Αφγανιστάν. Όσοι προέβλεπαν και προειδοποιούσαν το νέο Πρόεδρο των ΗΠΑ ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν θα ήταν ίσως το σημαντικότερο αγκάθι στη θητεία του φαίνεται να επιβεβαιώνονται. Ήταν πολλοί αυτοί, μεταξύ των οποίων και ο Zachariah, που έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου στην Διακυβέρνηση Obama για τις πιθανότητες δημιουργίας ενός νέου Βιετνάμ.
Χρησιμοποίησα τον παραλληλισμό «Βούτυρο ή Κανόνια» γιατί δεν θέλω σε αυτή την ανάρτηση να σταθώ στα επιχειρήματα που δυσχεραίνουν την ......
.απόφαση του Προέδρου των ΗΠΑ και βρίσκονται στο κομμάτι της στρατηγικής και της αμυντική ανάλυσης, θέλω να το συνδέσω με το άλλο μεγάλο μέτωπο πολιτικής προτεραιότητας που έχει ανοίξει ο Obama και αφορά στο εσωτερικό των ΗΠΑ, και δεν είναι άλλο από τη μεταρρύθμιση του συστήματος περίθαλψης.
Το δίλημμα του Obama δεν είναι απλώς δίλημμα στρατηγικής, και δεν νομίζω ότι θα του το λύσει το βιβλίο “A Better War” του Lewis Sorley, το οποίο σύμφωνα με τον Economist διαβάζει το τελευταίο διάστημα. Το δίλημμα του, και το πρόβλημα του, έχει να κάνει με το συνολικό κόστος και τα οφέλη της μεταρρύθμισης της υγείας, και το κόστος και τα οφέλη της κλιμάκωσης του Πολέμου. Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι ο κάθε επιπλέον στρατιώτης που ζητά ο κύριος McChrystal,ο διοικητής των Αμερικανικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν, κοστίζει στον φορολογούμενο πολίτη των ΗΠΑ $250.000 το χρόνο. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε και τα συμφέροντα των δύο μεγάλων βιομηχανιών, του φαρμάκου και των εξοπλισμών, τα οποία τυγχάνει να ταυτίζονται, αλλά και να δημιουργούν σύγκρουση μεταξύ των αρχικών αποφάσεων του Obama, τον έλεγχο της κατάστασης στο Αφγανιστάν χωρίς υπερέκταση δυνάμεων και τη μεταρρύθμιση της υγείας.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχάσουμε και μία ολίγον αθέατη πλευρά του Πολέμου του Βιετνάμ που κόστισε πολιτικά στον Πρόεδρο Johnson, την εγκατάλειψη των προτεραιοτήτων στο εσωτερικό και τη διακήρυξη της Great Society.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την απάντηση του Barack Obama στο δίλημμα «κανόνια ή βούτυρο». Ελπίζω να μη μας θυμίσει την εξόχως κυνική, και ολίγον μακάβρια, απάντηση του Herman Göring: «Τα όπλα θα μας κάνουν ισχυρούς, το βούτυρο θα μας κάνει απλά χοντρούς».