Γράφει ο Dimmy the Greek
Το αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής είχε κατά τη γνώμη μου για πρώτη ίσως φορά από το 1981 κάποια πολύ ξεκάθαρα μηνύματα. Τόσο ξεκάθαρα που δεν μπορούν να αγνοηθούν από κανέναν όσο φανατισμένος και να είναι:
1. Οι διαχωριστικές γραμμές έχουν τελειώσει: Βλέποντας τον αριθμό των ψήφων που λέει πολύ μεγαλύτερη αλήθεια από τα ποσοστά βλέπουμε ότι περίπου 400.000 ψηφοφόροι ήταν καθαρή μετακίνηση από την ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν μπορεί να αποτελεί ιδεολογική μετατόπιση. Εϊναι επιλογή. Και μάλιστα αν σκεφτεί κάποιος την πορεία των δημοσκοπήσεων βλέπει ότι αυτό έγινε σε 12 ακριβώς μήνες αφού η ΝΔ λίγο μετά την ΔΕΘ διατηρούσε δημοσκοπικά το ποσοστό των εκλογών του 2007. Αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα προς τον Γιώργο Παπανδρέου που σήμερα δείχνει να κερδιζει εμπιστοσύνη ενώ πριν ελάχιστους μήνες ήταν για τους περισσότερους "ο Γιωργάκης". Όπως απότομα ήρθε η εμπιστοσύνη τόσο εύκολα και γρήγορα μπορεί και να χαθεί. Στο χέρι του είναι.
2. Ο λαός έχει συγκεκριμένες απαιτήσεις: Όταν το 2004 (ακόμα και το 2007) ο λαός ψήφισε και στήριξε τον Κώστα Καραμανλή περίμενε βασικά δύο κυρίως πράγματα: (α) την βελτίωση της λειτουργίας του κράτους με την εννοια της αποτελεσματικότητας αλλά και της δαπάνης και (β) την βελτίωση σε θέματα διαφάνειας. Εδώ είναι και σήμερα τα μεγάλα θέματα:
Βελτίωση της λειτουργίας του κράτους: Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρεά Παπανδρέου είχε εγκαθιδρύσει έναν κομματικό μηχανισμό όπου στελέχη πολλές φορές χωρίς προσόντα διαφέντευαν τις υπηρεσίες κουνώντας το δάχτυλο σε οποιονδήποτε με την απειλή διώξεων και μεταθέσεων. Φϋγαμε από τα ...........
πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων της δεξιάς και περάσαμε στην αποδοχή της κλαδικής. Η ΝΔ δεν έστησε τέτοιους μηχανισμούς κομματικού ελέγχου όμως υπήρχαν δίκαιες συζητήσεις για το σύστημα της συνέντευξης σε διορισμούς μέσω ΑΣΕΠ. Μα το κυριότερο: Το πρόβλημα δεν ήταν η ύπαρξη των κλαδικών, ήταν η αποτελεσματικότητα που έθιγαν. Η αποτελεσματικότητα δεν βελτιώθηκε ή η βελτίωση δεν έγινε αισθητή. Τι θα κάνει ο Παπανδρέου; Έχει την δύναμη όπως φαίνεται να κάνει με τις θέσεις υπουργών να κάνει και με την επάνδρωση της κρατικής μηχανής; Ένα θέμα που συνδέεται με το παραπάνω είναι η δημόσια δαπάνη. Όπως είναι γνωστό τα έσοδα του κρατους διανέμονται κατά 70% περίπου σε αποπληρωμή χρεών, κατά 20% σε μισθούς και συντάξεις ενώ πρέπει να βρεθούν χρήματα και για την εθνική συμμετοχή στα προγράμματα του ΕΣΠΑ αλλιώς θα χάσουμε μεγάλο μέρος από τα 20 δις ευρώ που εξασφαλίστηκαν. Άρα είναι επιτακτική ανάγκη να μαζευτεί η δημόσια δαπάνη που σημαίνει πως κουβέντες του στύλ "τι πειράζει, πάντα με δανεικά δεν ζούσαμε", ¨λεφτά υπάρχουν" κ.α. δεν έχουν βάση. Μπορεί άραγε να μας κάνει να σεβόμαστε το δημόσιο χρημα;
Βελτίωση σε θέματα διαφθοράς: Σε σχέση με προηγούμενες τοποθετήσεις μου θα επιμείνω πως η διακυβέρνηση της ΝΔ έδειξε σημάδια βελτίωσης αλλά όχι επάρκεια. Σταμάτησαν οι εκβιασμοί των ελεγκτών της ΥΠΕΔΑ στα μαγαζιά όμως περιοριστηκαν και οι έλεγχοι εν γένει. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ εκδιώχθηκε από την εξουσία λόγω των κρουσμάτων διαφθοράς. Όμως δεν είναι το σημαντικότερο ζήτημα το εύρος των προμηθειών αλλά η εγκαθίδρυση διαδικασιών εξάλειψης τους.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ξεκινάει με σημαντικά πλεονεκτήματα (ελεγχόμενο συνδικαλισμό, φιλικά τα περισσότερα ΜΜΕ μία δημόσια διοίκηση που στην πλειοψηφία είναι ΠΑΣΟΚ) αλλά και με αρνητικά (μηδαμινή δυνατότητα δανεισμού και έναν λαό που δεν δίνει κανένα περιθώριο ανοχής σε εκ νέου διαφθορά, εκ νέου ανικανότητα.
Κανένας μας (ακόμα και εμείς που δεν τον ψηφίσαμε) δεν ελπίζει να αποτύχει. Και θα πω κάτι που έγραφα πριν χρόνια:
Το 44% δεν είναι στέρεη ιδεολογική βάση. Μπορεί να γίνει 50% αν πείσει κάποιους σαν εμένα ότι έχει δυνατότητες όπως εξίσου εύκολα 34% όπως έγινε μόλις προχθές. Στο χέρι του είναι...