Γράφει ο Αλέξανδρος ΠιστοφίδηςΌταν ένας υπουργός ο οποίος, θεωρητικά (στο μπλα-μπλα), καμώνεται πως ανήκει στη γενιά εκείνων των πολιτικών που υπόσχονται νέες ιδέες, νέες αξίες, νέες στάσεις και συμπεριφορές στην πολιτική, αλλά στην πράξη συμπεριφέρεται σαν τον τελευταίο παλαιοκομματικό πολιτικό, σε τι μπορείς να ελπίζεις σε αυτήν την χώρα. Όταν μάλιστα αυτός τυγχάνει να είναι και υπουργός, του σημαντικότερου για μένα υπουργείου, του υπουργείου «παιδείας», δηλαδή ελπίδας για το μέλλον, τα πράγματα είναι απελπιστικά τραγικά.
Η πληγή, η γάγγραινα, το όνειδος, η κατάρα, το αίσχος, τα «πάντα όλα» της κακοδαιμονίας μας έχουν έναν κοινό παρονομαστή και αυτός λέγεται νεποτισμός . Αλλάζει ένας υπουργός του ιδίου κόμματος και η πρώτη του ενέργεια είναι να διώξει τους διευθυντές όλων των οργανισμών της αρμοδιότητάς του σαν να είναι όλοι τους άχρηστοι, μόνο και μόνο για να τοποθετήσει τους «δικούς του».
Σε έναν, κατά την άποψή μου, πολύ σημαντικό οργανισμό, τον Οργανισμό Εκπαίδευσης των Εκπαιδευτικών(ΟΕΠΕΚ), (τους οποίους όλοι σχεδόν οι μέχρι σήμερα υπουργοί μας τους χαρακτηρίζουν ανεπαρκείς) ο κος Υπουργός τοποθέτησε πριν λίγες ημέρες πρόεδρο κάποιον κο Τίγκα Κωνσταντίνο –Πολυχρόνη αναπληρωτή καθηγητή ΑΣΕΙ-ΣΣΕ (Στρατιωτικών Σχολών) Αντιστράτηγο ε.α. και δημοτικό σύμβουλο στου Παπάγου. Την θέση αυτή επί υπουργίας Κουτσίκου κατείχε η δικηγόρος Κανελλοπούλου και επί υπουργίας Στυλιανίδη κάποιος καθηγητής Τσούτσας. Αλλαξαν τρεις υπουργοί και μαζί τους άλλαξαν και οι πρόεδροι. Δεν μπορώ να πω κάτι για τις ............
ικανότητες του κου Τίγκα διότι δεν τον γνωρίζω. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα όμως, κε Σπηλιωτόπουλε, στη θέση αυτή δεν είναι κάποιος, όχι απλώς καθηγητής, αλλά καθηγητής εξειδικευμένος σε θέματα μεθόδων και μέσων εκπαίδευσης; Με την ίδια λογική-νεποτισμού δεν τοποθετήσατε γενική γραμματέα στο υπουργείο σας την κυρία Γκοτσοπούλου την οποία φέρατε από το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας; Αν μείνετε υπουργός παιδείας άλλα δύο χρόνια, στο τέλος θα δούμε όλο το ΓΕΣ στο υπουργείο σας; Μήπως έχετε κατά νου κάποια στιγμή να επιστρατεύσετε τους εκπαιδευτικούς αν απορρίψουν τις προτάσεις σας ή μήπως φιλοδοξείτε κάποτε να μας κυβερνήσετε προετοιμάζοντας το έδαφος: «πόσο τυχεροί είναι αυτοί που κυβερνούν ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να σκεφθούν».
Όταν ένας τόσο νέος υπουργός συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο, τι μπορείς να περιμένεις από κάποιους παλαιοκομματικούς αναχρονιστές. Βλέποντας ότι, σε θέματα νεποτισμού, δεν αλλάζει τίποτα σε αυτήν τη χώρα και επειδή έχω «λόξα» με την παιδεία, θα ήθελα υπουργό παιδείας έναν ξένο ελληνιστή – καθηγητή από μια βορειοευρωπαϊκή χώρα. Είναι η μόνη μας ελπίδα, μπας και αλλάξει επιτέλους κάτι.