Τα συμπεράσματα της έρευνας του πανεπιστημίου Χάρβαρντ για το αμερικανικό σύστημα υγείας είναι συγκλονιστικά. « Στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, κάθε 12 λεπτά πεθαίνει ένας άνθρωπος, από τα 45 εκατομμύρια των αμερικανών που είναι ανασφάλιστοι, γιατί δεν έχει πρόσβαση στο εθνικό σύστημα υγείας. Εδώ και καιρό, στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου, κλείνουν συνεχώς δημόσια νοσοκομεία λόγω των περικοπών των δαπανών στον τομέα της δημόσιας υγείας». Αυτό, που είναι αυτονόητο σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων, στην πλουσιότερη χώρα του κόσμου θεωρείται πολυτέλεια. Στην προσπάθεια των Δημοκρατικών του Ομπάμα να δημιουργήσει ένα σύστημα υγείας για όλους, αντιδρούν οι Ρεπουμπλικάνοι με δυναμικές κινητοποιήσεις. «Στη χώρα της ελευθερίας», λένε, «όποιος θέλει να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη θα πρέπει να πληρώσει». Αν δεν έχει λεφτά, ας πληρώσει ακόμη και με την ίδια του τη ζωή. Τόσο απλά είναι τα πράγματα..
Στη χώρα όπου υπάρχουν οργανώσεις για τη διάσωση των φιδιών, των αλιγατόρων, μέχρι και των μυρμηγκιών, στο όνομα μιας δήθεν ελευθερίας (της αγοράς) περισσεύει η υποκρισία. Κινητοποιούνται, διαμαρτύρονται και συγκινούνται ακόμη, μαζικά, για ασήμαντα πράγματα, κατευθυνόμενοι από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και όχι από το συναίσθημα και τη λογική τους.
Μια τέτοια συμπεριφορά, φέρνει στην επιφάνεια την αρχέγονη διαμάχη ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά. Η αριστερά θεωρεί χρέος την αλληλεγγύη με τους αδυνάτους, τους καταπιεσμένους και τους βασανισμένους και όχι με τους ισχυρούς, τους καταπιεστές και τους βασανιστές. Η δεξιά, στο όνομα ενός άκρατου φιλελευθερισμού και νιτσεϊκού δαρβινισμού, θεωρεί, ότι είναι νόμιμο να αφεθεί η κοινωνία να λειτουργήσει σύμφωνα με το ......
νόμο της φυσικής επιλογής, όπου επικρατούν οι ισχυροί και κονιορτοποιούνται οι αδύναμοι. Παίρνει από τη φύση ότι την βολεύει για να στηρίξει τις θέσεις της. Στη φύση όμως δεν υπάρχουν ζώα που ο μοναδικός λόγος ύπαρξής τους να περιορίζεται στο να εργάζονται, να υπηρετούν και να φροντίζουν άλλα ζώα ανώτερης ποιότητας, που πλάστηκαν για να παραβιάζουν τους κανόνες της φύσης. Μια επίσης σημαντική λεπτομέρεια που δεν απασχόλησε τον Δαρβίνο αλλά είναι βασικός κανόνας στην ισορροπία της φύσης είναι η αλληλεγγύη ανάμεσα στους ζωντανούς οργανισμούς του ίδιου είδους. Στη φύση, όλα σχεδόν τα ζώα του ίδιου είδους συνεργάζονται και αλληλοβοηθούνται, η αλληλεγγύη είναι το σημαντικότερο ένστικτο επιβίωσης του είδους. Ο δήθεν φιλελευθερισμός της δεξιάς, είναι διαιρετός και επιλεκτικός με βάση τον κανόνα: «δίκαιο και σωστό είναι ότι με συμφέρει». Το βασικό πρόβλημα είναι το πώς αντιλαμβάνεται κανείς το συμφέρον του: Ατομικά ή συλλογικά. Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κάποιος που ζει πλούσια ατομική ζωή σε κατάσταση πολιορκίας, κάνοντας το σπίτι του εξοπλισμένο φρούριο αδιαφορώντας για όλους εκείνους τους εξαγριωμένους που είναι έξω από τα τείχη; Πριν μερικά χρόνια, όταν μια κληρονόμος της γνωστής οικογένειας Gucci, έφαγε 29 χρόνια φυλακή για τον φόνο ενός άλλου μέλους της οικογένειας για λόγους κληρονομιάς, είπε στους δημοσιογράφους: «προτιμώ να κλαίω διαρκώς από απελπισία μέσα σε μια ρολς ρόϊς παρά να είμαι διαρκώς ευτυχισμένη πάνω σε ένα ποδήλατο»! Η κυρία αυτή δεν ήταν αλληλέγγυα ούτε με τον ίδιο τον εαυτό της πόσο μάλλον με τους άλλους. Σαν την κυρία αυτή υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί.
Πολλά από τα δεινά της ανθρωπότητας οφείλονται σε τέτοιες συμπεριφορές, στην αδιαφορία για τον διπλανό μας και στο έλλειμμα αλληλεγγύης. Ακόμη και το μεταναστευτικό σχετίζεται άμεσα με αυτά. Όταν σου είναι αδιάφορο αν πεινάνε σε άλλα μέρη του κόσμου ή αν ο στρατός σου, απρόσκλητα, βομβαρδίζει σπίτια στο Ιρακ και αλλού, αναπόφευκτα, κάποιοι από αυτούς θα έρθουν να μείνουν στο δικό σου σπίτι, επίσης απρόσκλητοι. Η Αλληλεγγύη λοιπόν δεν είναι θέμα ηθικής αλλά ευφυίας και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην αριστερά και στη δεξιά. Οι αριστεροί δεν είναι καλύτεροι άνθρωποι από τους δεξιούς.