Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Για πολλά χρόνια, αριστερός ήταν αυτός που ήθελε να αλλάξει τον κόσμο, αυτός που ονειρευόταν έναν διαφορετικό κόσμο, μία διαφορετική κοινωνία, και δεν την ονειρευόταν απλώς, ήθελε να δώσει όλο του το είναι για να την δει να ανατέλλει. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η αριστερά, ως σύνολο και ως κομματικές μορφές, έχει καταθέσει το λάβαρο του ονείρου για μία διαφορετική κοινωνία, έχει συμβιβαστεί με την επιβολή του καπιταλιστικού προτύπου, και το μόνο που κάνει είναι να το καταγγέλλει, να διαμαρτύρεται.
Εάν εστιάσουμε στην Ελλάδα, στην οργανωμένη κομματική αριστερά, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Κάποτε ήταν τιμητικό να είσαι αριστερός, σήμερα είναι αδιάφορο. Έχετε σκεφτεί αν κάναμε μία μεγάλη δημοσκόπηση, πόσοι Έλληνες θα δήλωναν ανένταχτοι αριστεροί; Η συντριπτική πλειονότητα των νέων, των κριτικών ή των παραδοσιακών αριστερών βρίσκεται έξω και πέρα από τα κόμματα στην Ελλάδα. Στρέφει το βλέμμα της για να αναζητήσει μία πραγματική, προοδευτική, ριζοσπαστική αλλά και εφικτή πρόταση άλλης διακυβέρνησης και δεν τη συναντά.
Τη συναντά όμως; Ένα ΚΚΕ απολογητή της χειρότερης περιόδου του υπαρκτού σοσιαλισμού, του Σταλινισμού, ένα ΣΥΡΙΖΑ με σύνδρομα μικρομεγαλισμού, επανάστασης για την επανάσταση, ελλειμματικής κυβερνητικής πρότασης και ανταγωνιζόμενων φατριών. Δύο κόμματα με μοναδικό ενδιαφέρον ποιο θα κάνει την πιο σκληρή αντιπολίτευση στα κόμματα εξουσίας, δεν τους ενδιαφέρει να διατυπώσουν μια σαφή και ρεαλιστική πρόταση διακυβέρνησης, παρά ζητούν από το λαό να τους στηρίξει. Γιατί; Του έχουν εξηγήσει πως θα κυβερνήσουν; Όταν μιλούν για αποχώρηση από την ΕΕ διατυπώνουν τον .........
εναλλακτικό δρόμο; Ποιος είναι; Η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση και η δικτατορία του προλεταριάτου;
Το ΚΚΕ απαξιώνει μετ’ επιτάσεως τις εκλογές, γιατί υποστηρίζει ότι δεν θα αλλάξει τίποτα. Θεωρούν ότι ο λαός δεν είναι αρκετά ώριμος για την επανάσταση; Μπορεί να είναι και έτσι, σίγουρα υπάρχει η προπαγάνδα από τα ΜΜΕ, όμως έχει να προτείνει το ΚΚΕ, έστω και στη λογική της επανάστασης, μία ρεαλιστική πρόταση, το διακύβευμα, τον άλλο δρόμο βρε αδερφέ. Αν δεν τον προτείνεις πως ξέρεις ότι ο Ελληνικός λαός δεν τον επικροτεί.
Αντιμετωπίζουν την διακυβέρνηση ως ηλεκτρικό ρεύμα που θα τους προκαλέσει θάνατο. Προτείνουν στον Ελληνικό λαό να μην ψηφίσει τα μεγάλα κόμματα, αλλά δεν ζητούν προγραμματικά και διακυβερνητικά τα ίδια την ψήφο του, του συστήνουν να αποδυναμώσει το δικομματισμό, ναι, και πολύ σωστά, αλλά το άλλο σενάριο είναι ο πολυκομματισμός, δηλαδή οι κυβερνητικές και προγραμματικές συνεργασίες. Δηλώνουν, όμως ότι δεν επιθυμούν να συνεργαστούν, τότε; Η χώρα πως θα κυβερνηθεί;
Είμαι σίγουρος ότι δεν είχε αυτό στο μυαλό του ο Λένιν όταν μιλούσε για οργανωμένες μειοψηφίες. Τους Μπολσεβίκους δεν τους φόβιζε η προοπτική της διακυβέρνησης, αντιθέτως ήταν το καύσιμο στα όνειρα τους, ήταν η άλλη πολιτεία που ήθελαν να τη δουν να υπάρχει και όχι απλά να την αναπολούν . Ο σοσιαλισμός είναι μια συνεχής εξελικτική πορεία για την αναζήτηση και τη δημιουργία της άλλης κοινωνίας, δεν είναι η τελεολογική παραδοχή της επικράτησης του καπιταλιστικού προτύπου και η φοβική κριτική άνευ αντιπροτάσεως.
Η κομματική αριστερά στην Ελλάδα φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την τελμάτωση του πολιτικού συστήματος και τον στείρο δικομματισμό διαγκωνισμό για την εξουσία. Από το 1989 και μετά έχει σταματήσει να ονειρεύεται, έχει σταματήσει να αναδεικνύει την άλλη Ελλάδα. Φοβική, βολεύεται στην περιχαρακωμένη θυματοποιημένη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, μίας κοινωνίας που θα μπορούσε να ήταν αλλιώς. Γιατί σταματήσατε να την αναδεικνύετε; Γιατί σταματήσατε να την πιστεύετε; Γιατί θέλετε απλώς να υπάρχετε για να διαμαρτύρεστε;
Ώρες, ώρες θεωρώ ότι η Αριστερά στην Ελλάδα ζει για να δει τη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, αν αναλύσεις τον πολιτικό τους λόγο θεωρείς ότι θέλουν, ως οι απαισιόδοξοι του Popper, να δικαιωθούν για την ιστορία που γράφτηκε αλλιώς, και όχι ως οι αισιόδοξοι που την άλλαξαν.
Κάποτε η αριστερά χαρακτηριζόταν από τις πλατιές λαϊκές μάζες, σήμερα θυμίζει το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη: «είμαστε δύο, είμαστε τρεις», που πήγαν οι 1013; Και όμως αυτή η διαφορετική αριστερή σκέψη υπάρχει στην Ελλάδα, και είναι κρίμα να μην αναδεικνύετε, να μην προβάλετε ως η εναλλακτική λύση, είναι κρίμα να μην ονειρεύονται τον άλλο κόσμο οι αριστεροί στην Ελλάδα και να μεμψιμοιρούν για αυτόν που υπάρχει και δεν τους αρέσει.