Γράφει ο Δημήτρης ΒασιλείουΑγαπητοί κύριοι/κυρίες,
Σας στέλνω ένα κείμενο, που γράψαμε με τον Νικόλα τον Ηρειώτη, τον Αναπληρωτή Καθηγητή Λογιστικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και περιέχει τις προτάσεις μας για τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν, έτσι ώστε η ελληνική οικονομία να βγει από την δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί στέλνουμε το κείμενο αυτό σε εσάς και μάλιστα μέσω της συγκεκριμένης λίστας και επομένως σας καταναλώνουμε τον πολύτιμο χρόνο σας. Η απάντηση είναι απλή και θα την δώσετε οι ίδιοι αν αναρωτηθείτε τα εξής: Είστε ικανοποιημένοι από ότι βλέπετε γύρω σας; Αυτήν την Ελλάδα ονειρευόσασταν στα νεανικά σας χρόνια; Ποια Ελλάδα θα αφήσετε στα παιδιά σας; Και το σημαντικότερο, τι θα πείτε στα παιδιά σας, όταν θα σας ρωτήσουν αύριο, για το τι κάνατε εσείς για να διορθώσετε την κατάσταση;
Εμείς αποφασίσαμε να σηκωθούμε από τις καρέκλες μας, να βγούμε στο προσκήνιο και να τσαλακώσουμε την εικόνα μας. Γνωρίζουμε ότι κάποιοι συμπατριώτες μας θα προτιμήσουν να μας επιτεθούν αντί να μας συνδράμουν. Είναι γνωστό ότι είναι πολύ πιο εύκολη η κριτική παρά η δημιουργία. Αλλά αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Εμείς δεν σκοπεύουμε να αλλάξουμε τους συμπατριώτες μας, ούτε να ανοίξουμε αλληλογραφία μέσω του διαδικτύου. Επιπλέον, δεν καταθέτουμε συνολική πρόταση για δράση. Ένα απλό κείμενο συντάξαμε με ιδέες για το πως θα βγει η ελληνική οικονομία από την δύσκολη ...........θέση της. Εμείς είμαστε οικονομολόγοι, αυτό μπορούμε να κάνουμε και αυτό κάναμε. Θέτουμε ένα κείμενο για προβληματισμό και κριτική σκέψη και ζητάμε από όλους μας να σκεφτούμε να κάνουμε κάτι για τον τόπο μας και τα παιδιά μας. Σήμερα όμως, αύριο μπορεί να είναι αργά. Όσες κοινωνίες δεν προσέξουν θα πάθουν ότι τους αξίζει για την απροσεξία τους αυτή.
Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε όλοι με το επισυναπτόμενο κείμενο. Το κείμενο όμως αυτό μπορεί να αποτελέσει την αρχή, επάνω στην οποία να οικοδομήσουμε μια συνολική πρόταση και στην συνέχεια να απαιτήσουμε να εφαρμοστεί. Μπορεί οι προτάσεις μας να πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ. Μπορεί να μην έχουμε την δύναμη πια να ακουστεί η φωνή μας. Στο παρελθόν οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, οι φιλόσοφοι, οι καθηγητές πανεπιστημίων και γενικά οι πνευματικοί άνθρωποι είχαν την δύναμη να παρεμβαίνουν, έτσι ώστε, με τις διαφορετικές προτάσεις, τις απόψεις και τις ιδέες τους, να κατευθύνουν τον τόπο σε ανάπτυξη και πρόοδο. Σήμερα, κάτι τέτοιο για την ελληνική κοινωνία μπορεί να θεωρηθεί ουτοπικό. Μπορεί να είμαστε αφελείς ή αιθεροβάμονες, αλλά εμείς θα μπορούμε αύριο να πούμε ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.
Αγαπητοί συμπατριώτες, σας εύχομαι καλό καλοκαίρι και ελπίζω η προσπάθειά μας αυτή να βρει θετική ανταπόκριση.
Φιλικά,
Δημήτρης Βασιλείου
Καθηγητής Τραπεζικής Διοίκησης
Ακαδημαϊκός Υπεύθυνος Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών Τραπεζικής και Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΜΒΑ)
Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου
ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
των
Δημήτρη Βασιλείου
Καθηγητή Τραπεζικής Διοίκησης
Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου Νικόλαου Ηρειώτη
Αναπληρωτή Καθηγητή Λογιστικής
Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών
ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Με έκπληξη διαβάζουμε τον τελευταίο καιρό διάφορα κείμενα που αναφέρονται στα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για να βγει η ελληνική οικονομία από το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει. Τα περισσότερα κείμενα είναι αοριστολογίες και κοινοτοπίες, χωρίς να προσφέρουν κανένα συγκεκριμένο μέτρο. Αναφέρουν ότι θα πρέπει να παταχθεί η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή, να .εκλείψει η εισφοροαποφυγή κλπ. και ότι θα πρέπει να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου. Στις διαπιστώσεις και στην περιγραφή των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας δεν υπάρχουν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ των συγγράφων των κειμένων αυτών. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπαίνει στο κόπο να εξηγήσει, πως θα επιτευχθούν όλα αυτά. Δηλαδή να περιγράψει εκτενώς όλα τα μέτρα εκείνα τα οποία θα πρέπει να ληφθούν έτσι ώστε να εκλείψουν ή τουλάχιστον να μειωθούν τα προβλήματα αυτά.
Επιπλέον, πολλοί αναρωτιούνται γιατί οι συγγραφείς, οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, οι φιλόσοφοι, οι καθηγητές πανεπιστημίων και γενικά οι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου δεν παρεμβαίνουν, έτσι ώστε με τις διαφορετικές προτάσεις, τις απόψεις και τις ιδέες τους να κατευθύνουν τον τόπο σε ανάπτυξη και πρόοδο. Η απάντηση είναι απλή. Δυστυχώς το ελληνικό κράτος δεν αγαπά την διανόηση. Για την ακρίβεια την μισεί. Την έχει καταπονήσει – σχεδόν εξοντώσει – με το να της παρέχει αμοιβές πείνας. Πολλοί λίγοι γνωρίζουν ότι ο μέσος υπάλληλος μιας ΔΕΚΟ εισπράττει υψηλότερες καθαρές αμοιβές από τον καθηγητή πανεπιστημίου. Κατά συνέπεια, ο τελευταίος αναγκάζεται να ασκεί 2-3 παράπλευρα επαγγέλματα για να μπορέσει να ζήσει την οικογένεια του. Η πρακτική αυτή του δημοσίου (δηλαδή να ζητά έμμεσα να πληρώσουν άλλοι αυτά που πρέπει να πληρώσει εκείνο) δεν ισχύει μόνο για τους καθηγητές πανεπιστημίων αλλά και για όλους σχεδόν τους επιστήμονες (όπως, για παράδειγμα, τους γιατρούς). Εάν η πρακτική αυτή δεν σταματήσει, τότε ουδείς θα ξοδέψει τον ελεύθερο χρόνο – που δεν έχει – σκεπτόμενος και προβληματιζόμενος για να καταθέσει ιδέες και προτάσεις για το καλό του τόπου.
Παρόλα αυτά, στο κείμενο που ακολουθεί προσφέρουμε τριάντα τρεις (33) προτάσεις για να μπορέσει η ελληνική οικονομία να σταθεί στα πόδια της. Οι προτάσεις μας αποτελούν ένα οδηγό επιβίωσης της ελληνικής οικονομίας στο δύσκολο περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιείται και αναπτύσσεται και κατά συνέπεια ένα οδηγό επιβίωσης του σημερινού έλληνα πρωθυπουργού και των επίδοξων διαδόχων του. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να τονιστεί, ότι δεν διεκδικούμε την πατρότητα των προτάσεων αυτών, αλλά μόνο της σύνθεσής τους. Οι προτάσεις αυτές βασίζονται σε δύο υποθέσεις:
1. Το μεγάλο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας είναι ο δημόσιος τομέας. Εάν μπορέσουμε να συρρικνώσουμε τον δημόσιο τομέα, να τον εκσυγχρονίσουμε και να τον κάνουμε να εργαστεί πιο αποτελεσματικά, ο ιδιωτικός τομέας μπορεί να αναπτυχθεί με ιδιαίτερα γρήγορους ρυθμούς. Η ελληνική οικονομία έχει μεγάλες δυνατότητες και μπορεί σε σύντομο χρονικό διάστημα να συναγωνιστεί τις άλλες ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες, εάν εξαλειφθούν τα βαρίδια και τα αρπακτικά που χρόνια τώρα λυμαίνονται τον πλούτο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού. Όλα αυτά συνδέονται με τον δημόσιο τομέα καθώς διαφθορά και ατιμωρησία ενδημούν στη Δημόσια Διοίκηση (βλέπε, για παράδειγμα, την έκθεση του Σώματος Ελεγκτών και Επιθεωρητών Δημόσιας Διοίκησης).
2. Ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένους ρυθμιστικούς κανόνες, οι οποίοι θα πρέπει να είναι σταθεροί διαχρονικά. Επιπλέον, ο ιδιωτικός τομέας θα πρέπει να ελέγχεται συστηματικά και επισταμένως. Διαφορετικά, οι έλληνες επιχειρηματίες, όπως φυσικά και οι ξένοι, έχουν μια ιδιαίτερη ροπή προς την παρανομία.
Ειδικότερα, οι 33 προτάσεις μας μπορούν να ταξινομηθούν σε 18 άμεσα μέτρα, σε 10 βραχυπρόθεσμα μέτρα (δηλαδή μέτρα τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν εντός ενός έτους) και σε 5 μεσοπρόθεσμα μέτρα (δηλαδή μέτρα, τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν σε χρονικό διάστημα 2 - 3 ετών). Τα άμεσα μέτρα έχουν να κάνουν κυρίως με την αύξηση των εσόδων του δημοσίου, ενώ η μείωση των δαπανών του δημοσίου υπάγεται περισσότερο στα βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα μέτρα. Και αυτό γιατί δεν είναι εύκολο να μειωθούν οι δαπάνες του δημοσίου (κυρίως όταν πρόκειται για μισθούς) σε σύντομο χρονικό διάστημα, εκτός φυσικά από τις σπατάλες στις οποίες επιδίδεται το δημόσιο και τις διάφορες υπερτιμολογήσεις που αναγκάζεται να καταβάλλει. Είναι παράλογο να ανακοινώνεται από το Υπουργείο Οικονομίας (όπως έγινε πρόσφατα) ότι το 2008 μόλις 18.000 άτομα δήλωσαν ετήσιο εισόδημα άνω των 150.000 ευρώ και μόλις 128.000 άτομα δήλωσαν ετήσιο εισόδημα άνω των 60.000 ευρώ και να μην αντιδρά κανείς. Τόσοι λίγοι είναι αυτοί που κυκλοφορούν με πολυτελή αυτοκίνητα, που διαθέτουν ιδιωτικά σκάφη, ιδιωτικά αεροπλάνα, πισίνες και τεράστιες ιδιοκτησίες; Προφανώς όχι. Πρόσφατα ανακοινώθηκε από τον Οργανισμό για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) ότι τα έσοδα του κράτους από την φορολογία εισοδήματος και κερδών το 2007 ανέρχονται στην Ελλάδα στο 7,5% του ΑΕΠ (από 9,3% που ήταν το 2000), ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος το 2007 στον ΟΟΣΑ είναι 13% (από 13,3% που ήταν το 2000) [πηγή: http://ocde.p4.siteinternet.com/publications/doifiles/302009011P1G141.xls]. Επιπλέον, τα συνολικά φορολογικά έσοδα το 2007 ανέρχονται στην Ελλάδα στο 31,3% του ΑΕΠ (από 34,1% που ήταν το 2000), ενώ ο αντίστοιχος μέσος όρος το 2007 στον ΟΟΣΑ είναι 35,9% (από 36,1% που ήταν το 2000) [πηγή: http://ocde.p4.siteinternet.com/publications/doifiles/302009011P1G140.xls]. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν ένδειξη της μεγάλης φοροδιαφυγής που υπάρχει στην χώρα μας. Τέλος, οι φόροι και οι ασφαλιστικές και εργοδοτικές εισφορές το 2007 αντιστοιχούν στην Ελλάδα στο 42,3% του συνολικού μισθολογικού κόστους (από 38,5% που ήταν το 2000), ενώ το αντίστοιχο μέσο ποσοστό στον ΟΟΣΑ ανέρχεται το 2007 σε 37,7% (από 37,8% που ήταν το 2000) [πηγή: http://ocde.p4.siteinternet.com/publications/doifiles/302009011P1G143.xls]. Τα στοιχεία αυτά αποτελούν ένδειξη ότι οι ασφαλιστικές και εργοδοτικές εισφορές στην χώρα μας, παρόλα τα γνωστά προβλήματα που έχουν τα ασφαλιστικά ταμεία, είναι δυσανάλογα μεγάλες σε σχέση με τις άλλες χώρες. Από τα ανωτέρω και ανεξάρτητα από τους λόγους για τους οποίους εμφανίζονται τα μεγέθη αυτά να είναι χειρότερα από τα αντίστοιχα μεγέθη των άλλων ανεπτυγμένων κρατών, γίνεται φανερό ότι θα πρέπει να ληφθούν επειγόντως κάποια μέτρα. Τα μέτρα που προτείνουμε εμείς είναι οι εξής:
Άμεσα Μέτρα:
1. Απολύονται όλοι οι σύμβουλοι υπουργών, υφυπουργών κλπ. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι άτομα νεαρής ηλικίας (25-30 περίπου ετών), που διαθέτουν ένα πτυχίο ή ένα μάστερ (σε άσχετο συνήθως γνωστικό αντικείμενο) και που διαθέτουν μικρή ή μηδενική εργασιακή εμπειρία (γιατί συνήθως υπήρξαν αφισοκολλητές των κομμάτων). Οι σύμβουλοι αυτοί είναι συνήθως άσχετοι με το αντικείμενο που καλούνται να συμβουλεύσουν και συνήθως προσφέρουν κακές συμβουλές (καθώς ουδείς θα τους προσλάμβανε στην επιχείρησή του δίνοντας τους περισσότερο από 1.000 ευρώ το μήνα). Εκτός από τους άσχετους συμβούλους, υπάρχει και μια κατηγορία συμβούλων που δεν είναι άσχετοι αλλά προσπαθούν να αυξήσουν τα εισοδήματά τους με όχι θεμιτά μέσα. Αυτό οφείλεται στο ότι ο χρόνος παραμονής τους στις θέσεις αυτές είναι εξαιρετικά σύντομος και συνήθως δεν παρέχει την δυνατότητα μελλοντικής επαγγελματικής ανόδου. Και οι σύμβουλοι αυτοί παρέχουν συνήθως κακές συμβουλές και επιδίδονται σε κάκιστες πρακτικές. Έχει παρατηρηθεί ότι οι μόνοι που επιτυγχάνουν επαγγελματικά από αυτούς είναι όσοι μετακινούνται γρήγορα, προτού εκδιωχθεί ο φίλα προσκείμενος προς αυτούς υπουργός, σε θέσεις διεθνών οργανισμών (προτεινόμενοι από τους φιλικούς προς αυτούς υπουργούς), ή σε θέσεις διευθυνόντων συμβούλων και προέδρων μεγάλων επιχειρήσεων και οργανισμών (που ελέγχονται από τους φιλικούς προς αυτούς υπουργούς).
2. Προσλαμβάνονται πολλοί ειδικοί σύμβουλοι με ιδιαίτερα μεγάλη εμπειρία και ικανότητες για να στελεχώσουν το πρωθυπουργικό γραφείο. Ο μόνος που πρέπει να έχει πολλούς ειδικούς συμβούλους, με ιδιαίτερα μεγάλη εμπειρία και ικανότητες είναι ο Πρωθυπουργός. Το γραφείο του πρωθυπουργού θα πρέπει να είναι σε θέση να ελέγχει όλα τα υπουργεία και να αναλύει τα αποτελέσματα των πολιτικών που εφαρμόζουν. Το γραφείο αυτό (η γραμματεία της κυβέρνησης ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε) θα εντοπίζει τυχόν προβλήματα στη λειτουργία της κυβέρνησης και θα προτείνει λύσεις. Δυστυχώς όμως, τις περισσότερες φορές, ο Πρωθυπουργός έχει ελάχιστους συμβούλους και αυτοί οι λίγοι διαθέτουν μικρή εμπειρία του αντικειμένου που συμβουλεύουν ή περιορισμένες ικανότητες. Πως αποδεικνύεται αυτό; Από το απογοητευτικό αποτέλεσμα.
3. Όλα τα εισοδήματα φυσικών προσώπων μέχρι του ύψους των 100.000 ευρώ φορολογούνται στην πηγή με φορολογικό συντελεστή 25%. Πέραν του εισοδήματος αυτού, ο φορολογικός συντελεστής ανέρχεται σε 80%. Με τον τρόπο αυτό όλα τα εισοδήματα των golden boys, αλλά και των άλλων αρπακτικών του δημόσιου τομέα, που με νομιμοφανή μέσα εισπράττουν παχυλούς μισθούς περιορίζονται. Το ίδιο περιορίζονται και τα εισοδήματα των «εχόντων και κατεχόντων». Μελλοντικά και εφόσον έχει ξεπεραστεί η κρίση, ο φορολογικός συντελεστής 80% θα πρέπει να υποχωρήσει σταδιακά σε κατώτερα επίπεδα (όπως, για παράδειγμα, 40%).
4. Όλα τα έσοδα των επιχειρήσεων φορολογούνται με φορολογικό συντελεστή 25%. Τα bonus που δεν είναι σε χρήμα (δηλαδή η παροχή αυτοκινήτου με leasing ή μη, η παροχή χρήσης κατοικίας, κλπ.) και τα stock options αποτιμώνται σε χρήμα και φορολογούνται ανάλογα στο όνομα αυτού που τα χρησιμοποιεί (και όχι στην εταιρεία που έχει φορολογικό συντελεστή 25%). Όλες οι απολαβές των εργαζομένων φορολογούνται με τους ανωτέρω συντελεστές. Τα έσοδα από μερίσματα, τόκους, τοκομερίδια κλπ. ενσωματώνονται στο εισόδημα των φυσικών προσώπων και φορολογούνται με τους προαναφερθέντες συντελεστές φορολογίας εισοδήματος φυσικών προσώπων.
5. Όποιος συλλαμβάνεται να φοροδιαφεύγει τιμωρείται με εξοντωτικές ποινές (όπως, για παράδειγμα, με το δεκαπλάσιο του ποσού που φοροδιέφυγε). Για να έχει δε δικαίωμα να προσφύγει στις δικαστικές αρχές, θα πρέπει να προπληρώσει το 80% της ποινής. [Μία ενδιαφέρουσα σκέψη είναι το ποσό του προστίμου να το λαμβάνει το ελληνικό δημόσιο, είτε με χρήμα είτε, στην περίπτωση εταιριών, με την μορφή μετοχικού κεφαλαίου (δηλαδή να γίνεται δημόσια περιουσία), το οποίο να μπορεί να πωληθεί σε τρίτους.] Με τα δύο αυτά μέτρα παύει να υπάρχει λόγος φοροδιαφυγής για τις επιχειρήσεις. Αφού δεν έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα να δημιουργήσουμε ένα αξιόπιστο μηχανισμό για να συλλάβουμε την φοροδιαφυγή, τουλάχιστον να την κάνουμε ασύμφορη εφαρμόζοντας τρία μέτρα.
o Το πρώτο μέτρο είναι ο μικρός φορολογικός συντελεστής που σημαίνει ότι ο φοροφυγάς εάν επιτύχει τον σκοπό του θα έχει σχετικά πολύ μικρή ωφέλεια.
o Το δεύτερο μέτρο είναι ότι εάν συλληφθεί θα έχει δυσβάστακτη ποινή.
o Το τρίτο μέτρο είναι ότι κάνουμε ασύμφορη την συνδιαλλαγή μεταξύ φοροφυγά και εφοριακών καθώς ουδείς θα πληρώσει ένα ποσό ίσο με 10% στους εφοριακούς εάν ο συνολικός φόρος είναι 25%.
6. Καταργείται η αυτοτελής φορολόγηση εισοδημάτων, καθώς όλα τα εισοδήματα υπάγονται στην ανωτέρω κλίμακα φορολογίας εισοδήματος. Κατά συνέπεια, ουδείς έλληνας πολίτης έχει διαφορετική φορολογική μεταχείριση, από αυτήν που περιγράφεται ανωτέρω. Άρα, καταργούνται οι ειδικές φορολογικές διατάξεις για αθλητές, βουλευτές, δικαστικούς, πιλότους, μέλη Διοικητικών Συμβουλίων, κλπ.
7. Απλοποιούμε όλα τα φορολογικά έγγραφα, όπως προτείναμε για την φορολογική νομοθεσία. Τα φορολογικά έγγραφα είναι σκοπίμως δυσνόητα, καθώς προτείνονται από τους διάφορους υπηρεσιακούς παράγοντες για να μπορούν να αυξάνουν τα εισοδήματά τους είτε με νόμιμα μέσα (όπως, για παράδειγμα, να συμπληρώνουν αυτοί τις φορολογικές δηλώσεις) είτε με παράνομα μέσα (όπως, για παράδειγμα, να μπορούν να χρησιμοποιούν μια δαιδαλώδη νομοθεσία που όλα σχεδόν επιτρέπονται και όλα σχεδόν απαγορεύονται ανάλογα με τι διατάξεις που θα επιλέξει κανείς).
8. Ο χαμηλός φορολογικός συντελεστής και η απλή διαδικασία επιτρέπουν στους εφοριακούς να μην ασχολούνται με το 90% των φορολογουμένων, που δηλώνουν μικρά εισοδήματα ή εισοδήματα που διασταυρώνονται εύκολα (όπως, για παράδειγμα, μισθωτοί, συνταξιούχοι κλπ.) και να χρησιμοποιούν όλο τους το χρόνο και τις ικανότητες στο 10% των φορολογουμένων, που έχουν υψηλά εισοδήματα. Η εξονυχιστική εξέταση των φορολογικών στοιχείων όσων έχουν υψηλά εισοδήματα θα επιτρέψει τη σύλληψη αυτών που είναι πιθανόν να φοροδιαφεύγουν και η πιθανή σύλληψη τους θα έχει σημαντικές επιπτώσεις στα έσοδα του κράτους.
9. Καλούνται στις ΔΟΥ όλοι οι φορολογούμενοι, οι οποίοι χρησιμοποιούν πολυτελή αυτοκίνητα (όπως, για παράδειγμα, αυτοκίνητα εργοστασιακής αξίας άνω των 100.000 ευρώ), διαμένουν σε πολυτελείς κατοικίες (κυρίως με πισίνες), χρησιμοποιούν για τις μετακινήσεις τους ιδιωτικά σκάφη, αεροπλάνα κλπ, να εξηγήσουν στον έφορο τον τρόπο με τον οποίο χρηματοδοτούν τις δαπάνες τους αυτές. Εάν δεν δηλώνουν εισοδήματα, που να δικαιολογούν τις δαπάνες αυτές, θεωρούνται φοροφυγάδες και τους επιβάλλονται ανάλογες κυρώσεις. Η αξία των παλαιότερων αυτοκινήτων (για παράδειγμα, μέχρι 5ετίας) μπορεί να βρεθεί από τις ασφαλιστικές εταιρίες που τα έχουν ασφαλίσει έναντι κλοπής.
10. Καταργούνται με ένα μόνο νόμο όλοι οι φόροι και τα τέλη υπέρ τρίτων, απελευθερώνονται όλα τα «κλειστά επαγγέλματα» (όπως, για παράδειγμα, οι συμβολαιογράφοι, οι ιδιοκτήτες φορτηγών Δ.Χ., οι αρτοποιοί, οι οδηγοί ταξί, οι οδηγοί φορτηγών, υπεραστικών λεωφορείων κλπ) και καταργούνται οι προκαθορισμένες από το κράτος ελάχιστες χρεώσεις ή εναρμονισμένες πρακτικές τιμολόγησης (που χρεώνουν, για παράδειγμα, οι δικηγόροι, οι συμβολαιογράφοι, οι οδοντίατροι, οι μηχανικοί, οι αρχιτέκτονες, οι λογιστές, οι φορτοεκφορτωτές στις κεντρικές λαχαναγορές Αθήνας και Θεσσαλονίκης, κλπ). Δεν είναι δυνατόν ασφαλιστικά ταμεία να επιβιώνουν εισπράττοντας από τους πολίτες χρήματα, όπως για παράδειγμα το ταμείο νομικών, (βαφτίζοντας τα χρήματα αυτά ανταποδοτικά τέλη) ή να υπάρχουν, για παράδειγμα, συμβολαιογράφοι οι οποίοι να δηλώνουν ετήσιο εισόδημα 600.000 ευρώ. Η κάθε επαγγελματική ομάδα θα πληρώνει για τον εαυτό της (και στο τέλος το κράτος θα επιδοτεί τις κατηγορίες πολιτών που θεωρεί δίκαιο, στο πλαίσιο της κοινωνικής του πολιτικής, αφού φυσικά εξετάσει το δίκαιο ή μη του αιτήματος). Από την άλλη πλευρά ο κάθε πολίτης θα αναζητά τον φθηνότερο και καλύτερο προμηθευτή του αγαθού ή της υπηρεσίας που επιθυμεί (όπως, για παράδειγμα, συμβολαιογράφο), γνωρίζοντας φυσικά ότι υπάρχει αυτή η δυνατότητα (την οποία σήμερα στερείται).
11. Επαναφέρεται το μέτρο μείωσης του φορολογητέου εισοδήματος με την χρήση αποδείξεων. Σήμερα ουδείς ζητά απόδειξη, διότι δεν έχει κανένα όφελος. Αντιθέτως οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν δίνουν αποδείξεις (ή για να δώσουν ζητούν να λάβουν το ΦΠΑ, δηλαδή ζητούν επιπλέον 19%). Το νέο μέτρο θα εφαρμοστεί όχι σε αγαθά ένδυσης και υπόδησης (όπου όλοι σχεδόν δίνουν αποδείξεις), αλλά για όλους τους άλλους (όπως, για παράδειγμα, γιατρούς, υδραυλικούς, μπογιατζήδες, ταξί, πρατήρια βενζίνης, κλπ). Ακόμη και εάν υποχρεωθούν οι πολίτες να καταβάλουν πρόσθετα 19%, θα ωφεληθούν τουλάχιστον 25% που θα είναι ο ελάχιστος φορολογικός συντελεστής. Με τον τρόπο αυτό τα διάφορα επαγγέλματα που φοροδιαφεύγουν θα υποχρεωθούν να δηλώσουν τα εισοδήματά τους. Εννοείται ότι όλοι θα υποχρεωθούν να βάλουν ταμειακές μηχανές (από ταξί έως πρατήρια βενζίνης). Η ποινή για μη συμμόρφωση θα είναι η ανάκληση της άδειας τους (την οποία το κράτος τους χορήγησε και σήμερα αποτιμάται στην αγορά αρκετές χιλιάδες ευρώ) και η ταυτόχρονη χορήγηση της άδειας αυτής σε πολύτεκνες οικογένειες. Άρα θα την χάνουν μια για πάντα. Όποιου δεν του αρέσει, να αλλάξει επάγγελμα.
12. Καταργούνται όλα τα επιδόματα, οι υπερωρίες, οι αμοιβές για συμμετοχή σε συμβούλια, κλπ. στο δημόσιο τομέα, τις ΔΕΚΟ και όλες τις επιχειρήσεις που ελέγχονται από το κράτος. Γενικά, οι υπερωρίες στο δημόσιο τομέα δεν προσφέρουν πρόσθετες αμοιβές. Το μέτρο αυτό θα μειώσει και την ανεργία, αφού θα υποχρεωθεί το δημόσιο να προσλάβει πρόσθετο προσωπικό εκεί ακριβώς που το χρειάζεται.
13. Όλοι οι εργαζόμενοι στις δημόσιες υπηρεσίες και τις ΔΕΚΟ εργάζονται από τις 9 πμ έως τις 5 μμ. Ουδείς δημόσιος υπάλληλος εργάζεται σε διαφορετικό ωράριο. Η δεύτερη απασχόληση των δημοσίων υπαλλήλων απαγορεύεται. Δημόσιος υπάλληλος που συλλαμβάνεται να κάνει και δεύτερη απασχόληση απολύεται. Με τον τρόπο αυτό θα υποχρεώσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους να εργάζονται και όχι να «λουφάρουν» (στο μέτρο του δυνατού). Εκτός φυσικά από το μαστίγιο χρειάζεται όμως και το καρότο. Δηλαδή θα πρέπει να θεσπιστούν και σημαντικά οικονομικά και ηθικά κίνητρα για αυτούς που δουλεύουν, μαζί με την δημιουργία των ποινών για τους φυγόπονους.
14. Μειώνονται οι συνολικές μηνιαίες αποδοχές όλων των υψηλόβαθμων στελεχών που εργάζονται σε δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ και σε όσες επιχειρήσεις το δημόσιο έχει σημαντικό ποσοστό (όπως, για παράδειγμα, τράπεζες, ΟΠΑΠ, κλπ) στο επίπεδο των αποδοχών του γενικού γραμματέα υπουργείου (περίπου 6.000 ευρώ τον μήνα μικτά). Όποιου δεν του αρέσει να αλλάξει επάγγελμα. Άλλωστε οι περισσότεροι από αυτούς είναι κομματικά στελέχη, που στον ιδιωτικό τομέα είναι εξαιρετικά αμφίβολο είναι θα εισέπρατταν ανάλογες αμοιβές.
15. Επανέρχεται η φορολόγηση της κληρονομιάς, και μετατρέπεται η έκδοση πλαστών τιμολογίων από φορολογικό αδίκημα σε ποινικό. Οι κινήσεις που έγιναν ήταν προς την λανθασμένη κατεύθυνση.
16. Όλες οι επιχειρήσεις, που πωλούν αγαθά στην Ελλάδα, υποχρεώνονται ανά τακτά διαστήματα (όπως, για παράδειγμα, μία φορά το χρόνο) να δηλώνουν εγγράφως στο Υπουργείο Οικονομίας, ότι δεν πωλούν τα προϊόντα τους αυτά ή παρεμφερή (δηλαδή με άλλες συσκευασίες) σε χαμηλότερες τιμές σε χώρα της ευρωπαϊκής ένωσης ή εάν το κάνουν να εξηγήσουν διεξοδικά (δηλαδή με στοιχεία) γιατί το κάνουν αυτό. Η υπεύθυνη δήλωση θα υπογράφεται από τον Διευθύνοντα Σύμβουλο ή τον Γενικό Διευθυντή της επιχείρησης. Σε περίπτωση που αρνηθούν να δώσουν τα στοιχεία ή δεν κριθούν ικανοποιητικές οι εξηγήσεις τους, θα τιμωρούνται με βαριά, σχεδόν εξοντωτικά, πρόστιμα. (Υπενθυμίζουμε ότι για να έχουν το δικαίωμα να απευθυνθούν στα δικαστήρια θα πρέπει να καταβάλουν το 80% του προστίμου). Επιπλέον, θα πρέπει να διαλυθούν τα διάφορα καρτέλ που υπάρχουν στην ελληνική οικονομία. Είναι γνωστό ότι στην Ελλάδα 2-3 επιχειρήσεις κατέχουν το 80% της εμπορίας και διακίνησης του κάθε αγαθού. Εάν δεν θέλουμε να τις διαλύσουμε (για να έχουν το μέγεθος που είναι απαραίτητο για να ανταγωνίζονται τους ξένους – επιχείρημα μάλλον αμφιλεγόμενο), να ελέγξουμε τη δράση τους (δηλαδή να μην χρεώνουν υπερβολικά τους έλληνες καταναλωτές).
17. Εξαλείφουμε ή μειώνουμε τους «ενδιάμεσους» στη διακίνηση και εμπορία των ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Αυτό μπορεί να γίνει με την «εξυγίανση» των υπαρχόντων αγροτικών συνεταιρισμών ή με την δημιουργία κρατικών δομών, που θα ανταγωνίζονται τους ιδιώτες ενδιάμεσους. Στην περίπτωση αυτή η «επανίδρυση» και ενίσχυση του ΚΕΠΕ μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο. Το ΚΕΠΕ απαξιώθηκε γιατί οι περισσότεροι υπουργοί ήθελαν να δίνουν τις μελέτες τους στους «φίλους τους», που βρίσκονται στην Ελλάδα ή το εξωτερικό. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι στην χώρα μας υπάρχουν 6.376 αγροτικοί συνεταιρισμοί από τους οποίους μόνο το 1/6 λειτουργεί ή έχει οποιαδήποτε οικονομική δραστηριότητα. Όλοι οι άλλοι είναι απλές σφραγίδες που διαχειρίζονται όμως εκατομμύρια ευρώ (κοινοτικών και εθνικών πόρων). Οι συνεταιρισμοί απαρτίζουν 112 Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, από τις οποίες προέρχονται οι εκπρόσωποι (περίπου 400) που κάθε έτος εκλέγουν το ΔΣ της τριτοβάθμιας συνεταιριστικής οργάνωσης, της ΠΑΣΕΓΕΣ. Το θέμα όμως των αγροτικών συνεταιρισμών και της δημιουργίας Ολοκληρωμένου Συστήματος Διαχείρισης και Ελέγχου Κοινοτικών Επιδοτήσεων (ΟΣΔΕ) θα πρέπει να μελετηθεί σε βάθος, έτσι ώστε να διαπιστωθεί ο λόγος για τον οποίο οι υπάρχοντες συνεταιρισμοί δεν βοήθησαν το αγροτικό τομέα, έτσι ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη (άλλη μια έρευνα που μπορεί να ανατεθεί στο ΚΕΠΕ). Μια ενδιαφέρουσα πρόταση για άμεσα αποτελέσματα, όσον αφορά την διάθεση των αγροτικών προϊόντων, είναι η δημιουργία «Αγορών Αγροτών». Οι Αγορές Αγροτών είναι χώροι στα αστικά κέντρα (που προσφέρονται από τις δημοτικές αρχές ή το κράτος), όπου οι παραγωγοί που βρίσκονται σε κοντινές περιοχές (και μόνο οι παραγωγοί) μπορούν να πωλούν τα προϊόντα τους κατευθείαν στους καταναλωτές. Η απευθείας επαφή των αγροτών με τους καταναλωτές θα βοηθήσει τους αγρότες να αντιληφθούν τις προτιμήσεις των καταναλωτών και θα τους κάνει λιγότερο ευάλωτους στους ενδιάμεσους εμπόρους. Στην περίπτωση αυτή θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και να αποφευχθούν τα προβλήματα τα λαϊκών αγορών. Μελλοντικά (δηλαδή μακροπρόθεσμα) θα εξετάσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα του υψηλού αγροτικού κόστους παραγωγής στην χώρα μας, που οφείλεται κυρίως στο μικρό μέγεθος της αγροτικής εκμετάλλευσης, τον πολυκερματισμό της γεωργικής γης και στις δυσκολίες οργάνωσης και λειτουργίας της μεταφοράς και διάθεσης αγροτικών προϊόντων.
18. Συρρικνώνουμε τον δημόσιο τομέα. Θα μείνουν μόνο οι επιχειρήσεις και οι οργανισμοί, οι οποίοι θεωρούνται από το κράτος ως στρατηγικής σημασίας. Θα πρέπει όμως να εξηγηθεί στον ελληνικό λαό, με αντίστοιχη μελέτη (που θα γίνει, για παράδειγμα, από το ΚΕΠΕ), γιατί οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις και οι οργανισμοί θεωρούνται στρατηγικής σημασίας. Η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα μπορεί να δρομολογηθεί ως εξής: Υποχρεούνται όλοι οι οργανισμοί, επιχειρήσεις, αμειβόμενες επιτροπές και υπηρεσίες που υπάγονται στο δημόσιο και τους δήμους να υποβάλλουν εντός ενός μηνός μια έκθεση που να αναφέρουν το συγκεκριμένο έργο που προσέφεραν στο δημόσιο (όχι γενικόλογα και αοριστολογίες) το περασμένο έτος. Όποιος οργανισμός κλπ. δεν καταθέσει την σχετική έκθεση καταργείται αυτοδίκαια. Στην συνέχεια καταργούνται όλοι οι οργανισμοί, επιχειρήσεις, αμειβόμενες επιτροπές και υπηρεσίες που υπάγονται στο δημόσιο και τους δήμους και παρουσίασαν μηδενικό έργο και δημιουργήθηκαν ουσιαστικά για να προσφέρουν αμοιβές στους διοικούντες και τους υπαλλήλους τους.
Βραχυπρόθεσμα Μέτρα (δηλαδή μέτρα, τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν εντός ενός έτους):
1. Καταργούνται όλες οι μισθολογικές ανισότητες στο δημόσιο τομέα. Τέρμα τα διάφορα επιδόματα (όπως το ΔΙΒΕΕΤ και τα ΔΕΤΕ του Υπουργείου Οικονομίας, τα εξωδιδακτικά του Υπουργείου Παιδείας, τα νοσοκομειακά του Υπουργείου Υγείας, κλπ.) που ορισμένα από αυτά είναι τάχα ανταποδοτικά τέλη ή ποσά που πληρώνονται από την ευρωπαϊκή ένωση, ενώ στην πραγματικότητα είναι χρήματα του έλληνα φορολογούμενου. Προφανώς, η εξομοίωση γίνεται προς τα επάνω, γιατί μία εξομοίωση προς τα κάτω θα επέφερε μεγάλες αντιδράσεις. Δεν είναι δυνατόν οι δικαστικοί με ένα μόνο πτυχίο να έχουν μικτές μηνιαίες αποδοχές 7.000 – 9.500 ευρώ (που είναι οι αποδοχές του προέδρου του Αρείου Πάγου), ενώ οι καθηγητές πανεπιστημίου με τριπλάσια προσόντα και πλήρως ανταγωνιστική εξέλιξη (από τους οποίους ζητάμε να είναι το ίδιο ανταγωνιστικοί με τους συναδέλφους τους στα διεθνώς αναγνωρισμένα πανεπιστήμια MIT, Harvard, Columbia, Yale, Stanford, Oxford, Cambridge κλπ.) να έχουν καθαρές μηνιαίες αποδοχές 1.500 – 2.500 ευρώ. Ούτε είναι δυνατόν ο κλητήρας του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας να έχει μεγαλύτερο συνολικό μηνιαίο εισόδημα από τον διευθυντή του Υπουργείου Παιδείας. Για τον λόγο αυτό προτείνεται ένα ενιαίο μισθολόγιο (για τον δημόσιο τομέα, τις ΔΕΚΟ, και τις επιχειρήσεις και οργανισμούς που ελέγχει το Δημόσιο), το οποίο θα κυμαίνεται ανάλογα του επιπέδου ακαδημαϊκών γνώσεων του υπαλλήλου. Κατά συνέπεια, δεν θα υπάρχουν διαφορές στις αμοιβές από υπουργείο σε υπουργείο, ούτε από ΔΕΚΟ σε ΔΕΚΟ κλπ. Το προτεινόμενο μισθολόγιο είναι το εξής:
Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν μόρφωση μέχρι απολυτήριο Λυκείου: 1.500 €/μήνα.
Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι με πτυχίο πανεπιστημίου: 2.500 €/μήνα.
Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι με μεταπτυχιακό δίπλωμα (Μάστερ): 3.000 €/μήνα.
Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι με διδακτορικό δίπλωμα: 5.000 €/μήνα.
Τα ανωτέρω ποσά είναι μικτά, δεν υπάρχουν επιδόματα, υπολογίζονται με 12 μισθούς το έτος, και υπάρχει μόνο χρονοεπίδομα και επίδομα οικογενειακών βαρών (για παράδειγμα, 3% το έτος). Με το μισθολόγιο αυτό αμείβονται αυτοί, που έχουν προσόντα και όχι αυτοί που έχουν μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη ή κολλητούς.
2. Δημιουργείται ειδικό μισθολόγιο για επικίνδυνα στρατιωτικά επαγγέλματα (όπως, για παράδειγμα, τις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας). Ουδείς ένστολος συνταξιοδοτείται λόγω του συστήματος προαγωγών. Όλοι συνταξιοδοτούνται στα 65 έτη.
3. Ουδείς μισθωτός (άνδρας ή γυναίκα) συνταξιοδοτείται πριν τα 65 έτη.
4. Ορίζονται εξαιρετικά αυστηρές ποινές για όλα τα αδικήματα των δημοσίων υπαλλήλων.
5. Δημιουργούνται δικλείδες ασφαλείας για την αποφυγή άδικων κατηγοριών στους δημοσίους υπαλλήλους.
6. Παρέχονται κίνητρα σε πλούσιους έλληνες του εξωτερικού (όπως, για παράδειγμα, εφοπλιστές) να επενδύσουν στην Ελλάδα. Δημιουργείται μια υπηρεσία στο Υπουργείο Οικονομίας η οποία θα αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει όλα τα απαιτούμενα έγγραφα και τις διαδικασίες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (δηλαδή, ιδρύεται ένα «one stop shop», κάτι σαν τα ΚΕΠ για τις επιχειρήσεις), όταν πρόκειται για μεγάλη επένδυση. Στην υπηρεσία αυτή θα δοθεί η δυνατότητα να υπερβαίνει όλους τους γραφειοκρατικούς περιορισμούς που θέτει η ελληνική δημόσια διοίκηση (και τις αντίστοιχες μίζες). Όποιος δημόσιος υπάλληλος κωλυσιεργεί (για να πάρει μίζα), απολύεται (και ας πάει στα δικαστήρια να βρει το δίκιο του). Φυσικά παρόμοια διαδικασία μπορεί να ισχύσει και για μικρές επενδύσεις, μόνο που στην περίπτωση αυτή η υπηρεσία αυτή μπορεί να προσφέρεται από τα ΚΕΠ (σε ειδικό εξουσιοδοτημένο τμήμα).
7. Η Ελλάδα, όπως και όλα τα κράτη, έχει περιορισμένους οικονομικούς πόρους. Για αυτό θα πρέπει να χρηματοδοτήσει τομείς, στους οποίους έχει συγκριτικό πλεονέκτημα. Αλλά θα πρέπει να αναζητηθούν οι τομείς αυτοί (μια έρευνα που μπορεί να ανατεθεί στο ΚΕΠΕ). Τέτοιοι τομείς μπορεί να είναι η ναυτιλία, ο τουρισμός, η ανάπτυξη λογισμικού και γενικά οι υπηρεσίες και οι υποδομές (λιμάνια, δρόμοι κλπ). Άρα, στοχευμένη χρηματοδότηση και όχι χρηματοδότηση από λίγο σε όλους τους τομείς και όλους τους αιτούντες. Στην Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ βαριά βιομηχανία και είναι πολύ αργά για να την δημιουργήσουμε τώρα. Βιομηχανίες και βιοτεχνίες εντάσεως εργασίας (πχ. κλωστοϋφαντουργία, κλπ) είναι δύσκολο να επιβιώσουν σήμερα.
8. Το ίδιο στοχευμένη θα πρέπει να είναι και η χρηματοδότηση της έρευνας στην Ελλάδα. Θα πρέπει να χρηματοδοτείται η έρευνα στα πανεπιστήμια (αφού δημιουργηθούν φυσικά ερευνητικές ομάδες, που θα χρηματοδοτούνται συνεχώς και ικανοποιητικά – όχι με ψίχουλα για να λέμε ότι χρηματοδοτούμε την έρευνα), η οποία θα βοηθά την ανάπτυξη των τομέων στους οποίους η χώρα έχει το συγκριτικό πλεονέκτημα.
9. Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να έχει μία τράπεζα «κρατική». Αυτή μπορεί να είναι η Αγροτική (αφού συνενωθεί με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο). Αυτή η τράπεζα θα ασκεί την πολιτική του δημοσίου και δεν θα ενδιαφέρεται για να αποκομίσει κέρδος.
10. Εκδιώκονται από την Ελλάδα όλοι οι παράνομοι οικονομικοί μετανάστες. Με τον τρόπο αυτό μεγάλες περιοχές της χώρας (αλλά και της Αθήνας και των άλλων αστικών κέντρων) θα «αδειάσουν» και τα μεροκάματα θα αυξηθούν λόγω της μικρότερης προσφοράς εργασίας. Τις εργασίες των παράνομων οικονομικών μεταναστών, που ουδείς τους κάλεσε να έλθουν στην Ελλάδα, θα αναλάβουν έλληνες πολίτες ή νόμιμοι μετανάστες. Οι διάφοροι επαίτες και παράνομοι μικροπωλητές θα εκλείψουν. Η χώρα μας αδυνατεί να θρέψει τόσες πολλές χιλιάδες μετανάστες σε περίοδο χαλεπών καιρών. Το ελληνικό κράτος θα πρέπει να βοηθήσει τους έλληνες πολίτες του και δευτερευόντως και εφόσον επαρκούν οι πόροι τους πολίτες άλλων κρατών. Εάν χρειαζόμαστε «εργατικά χέρια», τότε θα εισάγουμε όσους εργαζόμενους χρειαζόμαστε, τις ειδικότητες που χρειαζόμαστε και για όσο χρονικό διάστημα τους χρειαζόμαστε. Με άλλα λόγια θα πρέπει να εφαρμόσουμε μια αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική, και όχι «μπάτε σκύλοι αλέστε» που εφαρμόζουμε σήμερα.
Μεσοπρόθεσμα Μέτρα (δηλαδή μέτρα τα οποία θα πρέπει να υλοποιηθούν σε χρονικό διάστημα 2 - 3 ετών):
1. Μειώνεται ο αριθμός των Βουλευτών από 300 σε 200 (δεν χρειάζεται αλλαγή του Συντάγματος). Ομοίως μειώνεται και η βουλευτική αποζημίωση και προσαρμόζεται στο ανωτέρω ποσό των αποδοχών του γενικού γραμματέα υπουργείου (περίπου 6.000 ευρώ τον μήνα μικτά). Οι βουλευτές δεν έχουν άλλου είδους παροχές (όπως, για παράδειγμα, αυτοκίνητα με leasing, προσωπικό ασφαλείας, επιστημονικό προσωπικό, διοικητικό προσωπικό κλπ) πέραν της βουλευτικής τους αποζημίωσης.
2. Οι υπουργοί δεν μπορεί να είναι βουλευτές. Οι βουλευτές ελέγχουν τους υπουργούς.
3. Όλοι οι Υπουργοί είναι τουλάχιστον πτυχιούχοι, δεν είναι βουλευτές και δεν ξεπερνούν τους 15 (περιλαμβανομένων και των αναπληρωτών τους, υφυπουργών κλπ).
4. Οι Ειδικοί Γραμματείς, οι Γενικοί Γραμματείς κλπ. των Υπουργείων είναι όλοι δημόσιοι υπάλληλοι προερχόμενοι από την ιεραρχία και δεν διορίζονται από την εκάστοτε Κυβέρνηση.
5. Δημιουργία ενός συνταξιοδοτικού ταμείου για όλους τους εργαζόμενους, το οποίο θα απορροφήσει όλα τα ταμεία (ΙΚΑ, Δημόσιο, κλπ). Το ταμείο αυτό θα χορηγεί σύνταξη σε όλους τους εργαζόμενους ανάλογα με το μισθολόγιο τους και τις κρατήσεις τους. Τις συντάξεις αυτές θα τις εγγυάται το κράτος. Όλοι οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται στα 65 έτη. Παρόμοια πρόταση κατέθεσε η Εθνική Αναλογιστική Αρχή (υπογράφεται από τον Αντιπρόεδρο της Αρχής) στην Βουλή. Όποιος θέλει υψηλότερη σύνταξη ή άλλες πρόσθετες παροχές, ας ενταχθεί σε διάφορα συνταξιοδοτικά σχήματα συμπληρωματικής ασφάλισης, αναλαμβάνοντας και τον ανάλογο κίνδυνο. Τα ταμεία αυτά δεν θα έχουν σχέση με το δημόσιο.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστούν δύο βασικά σημεία:
1. Οι ανωτέρω προτάσεις αποτελούν μέτρα για να βγούμε από την σημερινή οικονομική κρίση και όχι τα μέτρα που θα εφαρμόζονται μακροπρόθεσμα (δηλαδή υπό κανονικές συνθήκες). Επομένως τα ανωτέρω προτεινόμενα μέτρα θα πρέπει να τροποποιούνται (δηλαδή να γίνονται λιγότερο επαχθή) με την πάροδο του χρόνου.
2. Οι ανωτέρω προτάσεις αποτελούν πρωταρχικές σκέψεις, και όχι τα ακριβή μέτρα που θα πρέπει να εφαρμοστούν, καθώς τα τελευταία θα τα συγκεκριμενοποιήσει αυτός που θα κληθεί να τα υλοποιήσει.
Ορισμένοι μπορεί να θεωρήσουν τα προτεινόμενα μέτρα ως αριστερά, άλλοι ως δεξιά και άλλοι ως ουτοπικά. Προτού όμως πετάξετε τα μέτρα αυτά στο καλάθι των αχρήστων σας καλώ όλους σας να αναρωτηθείτε τα εξής:
1. Ποια εναλλακτικά μέτρα μπορεί να πάρει σήμερα η ελληνική κυβέρνηση, έτσι ώστε να βγάλει την οικονομία της χώρας μας από την κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί, ανεξάρτητα από το ποιος την οδήγησε σε αυτή την θέση και για ποιους λόγους (όπως, για παράδειγμα, ανικανότητα, ανοησία κλπ.). Τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι σαφή και εφικτά και θα πρέπει να εξηγηθούν στον ελληνικό λαό.
2. Ποια χώρα θέλουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας. Ότι δεν κάνουμε εμείς, θα πρέπει να το κάνουν τα παιδιά μας και μάλιστα σε πολύ χειρότερες συνθήκες. Εάν δεν πληρώσουμε εμείς για τα λάθη μας, θα πληρώσουν τα παιδιά μας και μάλιστα πολύ πιο ακριβά. Δυστυχώς, ο χρόνος δεν περιμένει.
Αθήνα 7/7/2009
Δημήτρης Βασιλείου
Καθηγητής Τραπεζικής Διοίκησης
Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου Νικόλαος Ηρειώτης
Αναπληρωτής Καθηγητής Λογιστικής
Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών