Γράφει ο Τριαντάφυλλος Καρατράντος
Στο υιό μου αφήνω: τη μεζονέτα στην Εκάλη, το διαμέρισμα στο Κολωνάκι, τη βίλα στην Κερατέα, τη BMW, 3000 μετοχές της ΑΓΕΤ, ένα ιδιωτικό ελικοδρόμιο, την βουλευτική μου έδρα και τα ζώα μου τους ψηφοφόρους. Αυτή η αποστροφή διαθήκης μπορεί κατά το 1/3 (βουλευτική έδρα, ψηφοφόροι) να είναι φαντασιακή, είναι όμως εξ ολοκλήρου εφαρμόσιμη και λογική. Άλλωστε, στην Ελλάδα ζούμε. Αλλά λέμε, άλλα γράφουμε, άλλα εννοούμε και άλλα πράττουμε.
Δούκες, Μαρκήσιοι, Βαρόνοι, Κόντηδες, Πρίγκιπες. Τι ωραίες οι παλιές οι εποχές, οι εποχές οι πλουμιστές, των ραγιάδων πάντα οι πληρωμές, οι εποχές των κληρονομικών τίτλων ευγενείας. Οι κληρονομικοί τίτλοι ευγενείας διαιωνίζονταν από γενιά σε γενιά. Έτσι είχαμε τα περίφημα γενεαλογικά δέντρα ευγενείας, την τάξη των ευγενών και τους γαλαζοαίματους. Όλοι αυτοί απολάμβαναν προνόμια και ασκούσαν διοικητικά, στρατιωτικά ή ιερατικά καθήκοντα. Μπορούσαν πάλι απλώς να ήταν κτηματίες και να ασχολούνταν με την ευζωία τους. Κοινή συνισταμένη, τα έξοδα τους τα επιμερίζονταν ο λαός. Αυτά ήταν σε άλλες εποχές, στις εποχές της Βασιλείας, της Φεουδαρχίας και της πάσης φύσεως εξουσίας.
Ξαφνικά, με ένα μεγάλο μπαμ προέκυψε η εποχή της δημοκρατίας. Ήταν τότε που γινόταν πράξη η αμφισβήτηση του Βολταίρου στην ελέω θεού μοναρχία. Δημοκρατία, λοιπόν. Τέλος στους .....τίτλους ευγενείας, συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων, ισότητα απέναντι στους νόμους, κατάργηση της δουλείας, κατάργηση των προνομίων των ευγενών και πάνω από όλα αξιοκρατία και όχι οικογενειοκρατία. Τι ωραία, έτσι ξεκίνησε και η Γαλλική Επανάσταση, αποκαθήλωσε τους Λουδοβίκους και ενθρόνισε το Ναπολέοντα. Τα καλά της δημοκρατίας.
Μπορείτε να μου πείτε τι σχέση έχουν με τη δημοκρατία, ειδικά στην άμεση κλασική Ελληνική μορφή της, η βουλευτική ασυλία, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών, τα ειδικά προνόμια για την αγορά αυτοκινήτων μετά τη συνταξιοδότηση, η συνταξιοδότηση με μία τετραετία, οι μικροί στρατοί μετακλητών υπαλλήλων και επιστημονικών συνεργατών, τα bonus και τα δωρεάν τηλεφωνήματα; Και εγώ που νόμιζα πως η πολιτική είναι ευγενής ενασχόληση και εθελοντική προσφορά στον τόπο σου. Άντε καλέ, επάγγελμα είναι, βόλεμα, τίτλος βιοποριστικός.
Αυτό καταφέραμε στην Ελλάδα, να δημιουργήσουμε νέα τζάκια, τζάκια δημοκρατικά, οικογενειοκρατία, κληρονομική διαδοχή και κοινοβουλευτόαιματοι, αυτοί είναι καμαρώστε τους. Οι Πατρίκιοι μπορεί να άλλαξαν τίτλο, λέγονται πλέον βουλευτές, και εκλέγονται, σε παρακαλώ πολύ, αλλά δεν άλλαξαν συνήθειες. Συνήθειες όμως, δεν άλλαξε και ο λαός τους πληρώνει, τον εξαπατούν, τους στηρίζει τον περιφρονούν.
Όλα αυτά τα μικρά κομματικά ανθρωπάκια, που εμείς τα αντιμετωπίζουμε ως ορθολογικούς ψηφοφόρους. Ποιος ορθολογικός ψηφοφόρος, πολιτικοποιημένος μαθέ, μέλος κομματικής οργάνωσης, σε ερώτηση για φέρελπι υιό, επίδοξο πολιτευτή, εάν τον γνωρίζουν αυτόν στην επαρχία θα απαντούσε: γνωρίζουν τον πατέρα του. Αυτή τη δημοκρατία να τη χαιρόμαστε. Να τη χαιρόμαστε κάθε φορά που κάποιος θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική και θα βρίσκει μπροστά του υιούς, μπατζανάκηδες, κουμπάρους, νύφες, ανιψιές, βαφτιστικούς και ερωμένες.
Τουλάχιστον οι παλιοί ευγενείς ήξεραν από καλούς τρόπους και σου θώπευαν τα οπίσθια με κάποιο τακτ, οι σημερινοί σαλτιμπάγκοι κληρονόμοι ξεδιάντροπα μας ζητούν να πληρώσουμε τις βουλευτικές τους εισφορές.
Εμπρός λοιπόν κάντε και μία βαθιά, υπόκλιση, βγαλμένη από τα παλιά, και ας λείπουν τα καπέλα, στο διάνο που ήρθε στο χωριό, μύρισαν εκλογές σύντροφοι προλετάριοι.