Γράφει ο ΠαρατηρητήςΕπειδή αυτή η ιστορία με τον Χριστοφοράκο, την Δικαιοσύνη και τους λοιπούς εμπλεκόμενους στην υπόθεση Siemens τείνει να εξελιχθεί σε κακόγουστο θέατρο Σκιών, θα διηγηθώ μια «φανταστική» ιστορία, μπας και μπορέσω να συμβάλλω στην απομυθοποίηση του θέματος.
Ήταν που λέτε κάποιος καρδιοπαθής ο οποίος έχριζε άμεσης χειρουργικής επέμβασης και επειδή βάσης λίστας θα έπρεπε να περιμένει περισσότερο από όσο θα άντεχε η καρδιά του, ενέδωσε στις απαιτήσεις του γιατρού και συμφώνησε μαζί του να του δώσει το γνωστό παχυλό «φακελάκι», ώστε να παρακάμψει την λίστα.
Κανονίστηκε το ραντεβού και την ώρα που έδινε τα χρήματα στον γιατρό, μπουκάρουν στο ιατρείο αστυνομικοί και αφού ζητάνε συγνώμη από τον γιατρό για την ενόχληση, τσουβαλιάζουν τον ασθενή και τον οδηγούν στο τμήμα με την κατηγορία της δωροδοκίας....
Κάπως έτσι αγαπητοί μου είναι το επιχειρηματικό πλαίσιο στην Ελλάδα. Αν δεν πληρώσεις δεν παίρνεις δουλειές, κι αν σε πιάσουν σε χώνουν και μέσα για δωροδοκία. Οι δε κρατικοί αξιωματούχοι είτε μέσα από ατέρμονες έρευνες (π.χ περίπτωση πυραύλων TOR), είτε από συναδελφική αλληλοκάλυψη (π.χ περίπτωση Παυλίδη), την βγάζουν σχεδόν πάντα καθαρή.
Δυστυχώς γι αυτούς το πράγμα στράβωσε με την περίπτωση Siemens. Η εταιρία, όπως και πολλές άλλες, χρηματοδοτούσαν τα ελληνικά κόμματα με ή με λιγότερο νόμιμους τρόπους. Όλα αυτά τα χρόνια το σύστημα δούλευε ρολόι. Η Siemens (και όχι μόνο) πλήρωνε τα κόμματα αλλά και τα πρόσωπα, κι ο χορός καλά κρατούσε. Ούτε υπουργός, ούτε βουλευτής, ούτε κρατικός λειτουργός και κανένα βέβαια κόμμα δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καταγγείλει αυτήν την πρακτική που οι ίδιοι επέβαλαν. Όλοι το ήξεραν και τους βόλευε, άσχετα αν τώρα κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν (Γ. Παπανδρέου), πως δεν τους αφορά (Κ. Καραμανλής), ή «διαρρηγνύουν» με αποστροφή τα ιμάτια τους (λοιπά κόμματα).
Όλα ξεκίνησαν από την ομολογία του τέως στελέχους της Siemens R.Siekaczek, ενώπιον της γερμανικής Δικαιοσύνης. Τότε ο εν λόγω κύριος, για να σώσει το .......
τομάρι του, άρχισε να περιγράφει πρόσωπα και πράγματα σχετικά με τις πληρωμές που εγένοντο και που αφορούσαν μεταξύ άλλων και την Ελλάδα. Έσπασε λοιπόν ο κρίκος και το ντόμινο ξεκίνησε. Την συνέχεια λίγο πολύ την γνωρίζουμε. Με απίστευτη καθυστέρηση η ελληνική Δικαιοσύνη έφτασε μετά από δύο και πλέον χρόνια, κάποιους να προφυλακίσει, άλλους να τους αφήσει ελεύθερους με εγγύηση, ενώ τα μεγάλα «ψάρια» πήραν την άγουσα για την ξενιτιά...
Στην Γερμανία βέβαια που η Δικαιοσύνη λειτουργεί διαφορετικά, έβαλαν σαν στόχο να αποκαλυφτεί σε βάθος το σκάνδαλο και όχι να τιμωρήσουν 2-3 στελέχη και να κουκουλωθεί η υπόθεση. Εγγυήθηκαν στον R.Siekaczek ότι θα του επιβληθεί μία χαμηλή ποινή, οπότε αυτός σίγουρος ων ότι δεν θα είναι ο «μουτζούρης» της υπόθεσης, άρχισε να «κελαιδάει». Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε ως εδώ.
Εάν η ελληνική Δικαιοσύνη είναι πραγματικά ανεξάρτητη και την ενδιαφέρει όντως να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγείου» (βλέπε ελληνικά κόμματα), οφείλει να πράξει το ίδιο που έκαναν και οι Γερμανοί. Να θεσπίσει κάτι σαν αμνηστία σ’ αυτόν ή αυτούς που θα ομολογήσουν το τι πραγματικά συνέβη. Το να πάνε στην φυλακή κάποιοι δεν πρόκειται να λύση το πρόβλημα. Αυτοί σε λίγο καιρό, που όλα θα έχουν ξεχαστεί, θα είναι ήδη έξω, ενώ τα κόμματα και το όλο σύστημα θα πίνουν στην υγεία των κορόιδων.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Σε ένα ανίκανο και διεφθαρμένο κράτος, η Δικαιοσύνη δεν μπορεί (μολονότι όφειλε) να αποτελεί εξαίρεση. Ήδη έχει λάβει τις σχετικές άνωθεν οδηγίες και πράττει αναλόγως
Ήδη με τα αστεία εντάλματα σύλληψης εναντίον του Μ. Χριστοφοράκου (αφού προηγουμένως έκανε ότι μπορούσε για να μην εμποδίσει την φυγή του), απεδείχθη ότι κάποιοι λειτουργοί της είτε είναι ανεπαρκείς. είτε απέχουν από το να χαρακτηρίζονται αδέκαστοι. Σε κάθε όμως περίπτωση θεωρούνται ακατάλληλοι.
Υ.Γ
Σε πρόσφατη συνέντευξη του ο «θυμόσοφος» βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θ. Πάγκαλος, διακατεχόμενος από μία χαλαρή συνειδησιακή μέθη, ομολόγησε ότι όντως πολλοί κομματικοί «φίλοι» του περνούσαν κατά καιρούς από το γραφείο του και του ακουμπούσαν 5-10 χιλιάρικα έκαστος. Αυτός όμως ως έντιμο τέκνο της Σοσιαλιστικής πρακτικής, τα εναπόθετε στο κομματικό ταμείο, παραμένοντας ένας πτωχός μεν, τίμιος δε υπηρέτης του Κινήματος.
Επειδή δεν μπορώ να πιστέψω ότι μόνο ο Θ. Πάγκαλος ετύγχανε αυτής της προνομιακής οικονομικής μεταχείρισης εκ μέρους των «φίλων» του κόμματος, θα είχε ενδιαφέρον αν ο κ. Γ. Παπανδρέου μας έδινε περισσότερα στοιχεία γι’ αυτού του είδους τις γενναιοδωρίες. Εκτός κι αν δεν ασχολείται ο ίδιος με τέτοια μικροποσά. Αλλά και με τα μεγάλα (Τσουκάτος) πάλι δεν τον βλέπω «ζεστό» να κάνει κάτι....
Αλλά ας μην απογοητευόμαστε τόσο εύκολα. Ήδη από πληροφορίες, μη δεχόμενες αμφισβήτηση, η Εισαγγελία ετοιμάζει επιχείρηση «σκούπα», όχι βέβαια με στόχο να συλλάβει λαθρομετανάστες, αλλά να κάνει φύλο και φτερό τα μαύρα και μή βιβλία των κομμάτων.
Προφανώς ήταν το αστείο της ημέρας...