Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Το ΠΑΣΟΚ και ο Γ, Παπανδρέου πέτυχαν την πρώτη τους νίκη ύστερα από εννέα χρόνια και η ΝΔ με το ισχυρό της όπλο τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή την πρώτη ήττα και την γνώρισαν την αρχή του τέλους της πολιτικής ηγεμονίας τους. Όλα αυτά σε μία κάλπη , την οποία περιφρόνησε το 50% των ψηφοφόρων. Οι ευρωεκλογές αποτέλεσαν τελικά δημοψήφισμα , αφού η ατζέντα τους ήταν ολωσδιόλου εθνικού ενδιαφέροντος και ουσιαστικά επιβεβαίωσαν στην κάλπη τις δημοσκοπήσεις και την τάση που αυτές έδειχναν πριν την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Πάντως το αποτέλεσμα της χθεσινής Κυριακής αφήνει περιθώρια τόσο στον πρωθυπουργό όσο και στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τις επιλογές και την στρατηγική των επιτελείων τους, να δημιουργήσουν ευνοϊκές συνθήκες για το κόμμα τους στις εθνικές εκλογές , αλλά και να επιχειρήσουν την ανατροπή των αρνητικών δεδομένων που καταγράφηκαν στην ευρωκάλπη.......Ο πρωθυπουργός έχει μπροστά του μια σειρά από προκλήσεις να αντιμετωπίσει. Τόσο στο επίπεδο της διακυβέρνησης μέχρι τον Μάρτιο του 2010 , που σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ θα προκληθούν εθνικές εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όσο και σε αυτό της αλλαγής των συσχετισμών που θα επιτρέψουν στην ΝΔ αλλά και στον ίδιο πιθανότητες για μια τρίτη τετραετία.
Σε μια πρώτη φάση ο κ. Καραμανλής μπορεί μέσα στις επόμενες μέρες να προχωρήσει σε δομικό ανασχηματισμό τόσο στην κυβέρνηση όσο και στη διοίκηση του Κράτους. Είναι μια εξέλιξη που προεξοφλούν τα επιτελεία του Μαξίμου και της Ρηγίλλης πριν τις ευρωεκλογές και αν συμβεί θα αλλάξει τα δεδομένα που αφήνουν πίσω τους οι ευρωεκλογές. Ο ανασχηματισμός αυτός θα πρέπει να έχει ουσία και περιεχόμενο για να καταστεί ενδιαφέρον και σημαντικός. Θα πρέπει να αλλάξει η δομή των υπουργείων και να περιοριστεί σημαντικά ο αριθμός τους. Κρίσιμο ζήτημα η μετακίνηση της Ντόρας Μπακογιάννη από το υπουργείο Εξωτερικών ύστερα από τους χειρισμούς στην υπόθεση Καραβέλα και την προσωπική της σύγκρουση με τους διπλωμάτες συλλογικά, που δημιουργεί σοβαρά ζητήματα στην λειτουργία της ελληνικής εξωτερική και διεθνούς πολιτικής. Πέραν του ειδικού αυτού ζητήματος ο πρωθυπουργός θα πρέπει να επιλέξει μια τέτοια κυβέρνηση , από πρόσωπα εντός και εκτός Κοινοβουλίου, που να δημιουργεί προσδοκίες στην αγορά και την κοινωνία ότι είναι εφικτή η δημιουργική διαχείριση των προβλημάτων στην οικονομία, την εσωτερική ασφάλεια και την διπλωματία για το επόμενο 8μηνο. Ενόψει μάλιστα ενός ολωσδιόλου δυσχερούς προϋπολογισμού όπως αυτού του 2010. Αλλαγή μπορεί να επιχειρήσει ο κ. Καραμανλής και στην κορυφή της κομματικής ιεραρχίας, μεταθέτοντας τον Γραμματέα κ. Ζαγορίτη και διορίζοντας στην θέση του ένα άλλο πρόσωπο, με κυρίαρχο τον σημερινό υπουργό Άμυνας κ. Μειμαράκη. Στην συνέχεια ο κ. Καραμανλής, όπως πολύ έντονα συζητείται στη Ρηγίλλης μπορεί εντός μηνός να επιχειρήσει συνέδριο του κόμματος , με στόχο την επιβεβαίωση της ενότητας του κόμματος και της δικής του εσωκομματικής πλέον ηγεμονίας παρά τις αλλαγές σε κυβέρνηση και κόμμα που θα έχει προωθήσει.
Ένα διαφορετικό κρίσιμο ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει ο Πρωθυπουργός είναι η σχέση με το σαφώς ενισχυμένο από την ευρωκάλπη ΛΑΟΣ και τους συσχετισμούς περί πολυκατοικίας που συνεχίζει να προβάλει ο κ. Γ. Καρατζαφέρης. Στην λογική μια παράταξη , δύο κόμματα ο Κ. Καραμανλής μπορεί να επιχειρήσει μέσα στους καλοκαιρινούς μήνες μία σύγκλιση με το ΛΑΟΣ, εντός κοινοβουλίου που θα του λύσει το πρόβλημα πλειοψηφίας που έχει με τους 150 βουλευτές συν τον Αρ. Παυλίδη. Σημειωτέον ότι το ΛΑΟΣ διαθέτει στο εθνικό κοινοβούλιο επαρκέστατο αριθμό βουλευτών για να υπάρξει πολιτική σταθερότητα, ενώ και επικοινωνιακά θα συντείνει στην δεξιά στροφή , που κατά πάσα βεβαιότητα θα επιχειρήσει το επόμενο χρονικό διάστημα η ΝΔ, αλλά και στην ακύρωση των δεδομένων των ευρωεκλογών υπέρ του ΠΑΣΟΚ αφού στις επόμενες εθνικές εκλογές θα ισχύσει σε πρώτη φάση ο νόμος Σκανδαλίδη που επιτρέπει τις προεκλογικές συμμαχίες κομμάτων ενώ ταυτόχρονα ποσοτικά η σύμπραξη ΝΔ και ΛΑΟΣ δίνει στην κεντροδεξιά αφετηρία της τάξης του 40% και ευχέρεια πόλωσης μεταξύ Καραμανλή και Παπανδρέου, που κατά παράδοση και σύμφωνα με τους επιτελείς της Ρηγίλλης καταλήγει υπέρ του πρώτου. Φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο ο Κ. Καραμανλής να μην επιχειρήσει τίποτα από τα παραπάνω και να αφήσει τα πράγματα να σέρνονται μέσα σε κλίμα αδράνειας και παρακμής μέχρι τις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν αυτές, με πιθανότερο αποτέλεσμα το ΠΑΣΟΚ να διπλασιάσει την διαφορά του από την ΝΔ στην εθνική κάλπη, πετυχαίνοντας αυτοδυναμία και με τον εκλογικό νόμο Σκανδαλίδη.
Στο αντίπαλο πολιτικό στρατόπεδο του ΠΑΣΟΚ το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών προσέδωσε αισιοδοξία, αυτοπεποίθηση και ενίσχυσε το κλίμα ενότητας και συνεργασίας. Τα ζητούμενα για το ΠΑΣΟΚ σε αντίθεση με την ΝΔ είναι πολύ συγκεκριμένα. Πρώτον να αποκτήσει "ρεύμα νίκης" που δεν καταγράφηκε στις ευρωεκλογηές , παρά την καθαρή νίκη που πέτυχε. Δεύτερον να συνεχίσει την προσέγγιση με την ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ , που όλους τους τελευταίους μήνες επιχειρεί ο Γ. Παπανδρέου. Ταυτόχρονα να ενσωματώσει δυνάμεις των οικολόγων , με δεδομένο μάλιστα ότι σχεδόν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο το ΠΑΣΟΚ πρώτο προέβαλε το μοντέλο της Πράσινης Ανάπτυξης. Τρίτον να ασκήσει πιο δημιουργική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, ώστε να διαχωρίσει την θέση του από το κλίμα παρακμής που χαρακτηρίζει το πολιτικό σύστημα και εκφράσθηκε μέσα από τα πρωτόγνωρα ποσοστά αποχής στην ευρωκάλπη. Ταυτόχρονα το ΠΑΣΟΚ έχει την χρονική ευχέρεια να αναπτύξει και να πείσει για το πρόγραμμα διακυβέρνησης που υιοθετεί, αλλά και να ακολουθήσει μια στρατηγική πολυπρόσωπης παρουσίας από το στελεχιακό του δυναμικό, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της "κυβερνησιμότητας" του. Από την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ πετύχει την διεύρυνση του προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους έχει ήδη πετύχει να έχει ποσοτικά αφετηρία το αναγκαίο ποσοστό της αυτοδυναμίας, σύμφωνα και με τον εκλογικό νόμο Σκανδαλίδη, ενώ θα έχει δημιουργήσει ή υπερβεί το ισοδύναμο τετελεσμένο με την ΝΔ, ακόμη και αν η τελευταία συγκλίνει με το ΛΑΟΣ. Κρίσιμο ζήτημα για το ΠΑΣΟΚ παραμένει στρατηγικά ο χρόνος των εκλογών. Το κατά πόσον δηλαδή αυτές θα προγραμματισθούν για τον Μάρτιο του 2010 ή νωρίτερα. Σε κάθε περίπτωση ο χρόνος δουλεύει υπέρ της αντιπολίτευσης αφού την φθορά το πλέον πιθανό είναι να την έχει μονοδιάστατα η κυβέρνηση , ιδιαίτερα στον πολύ δύσκολο χειμώνα που έρχεται.