Γράφει ο Πάνος Μπόζος
Τους βλέπουμε συχνά στις οθόνες των τηλεοράσεων με κραυγές να επιζητούν τη προσοχή μας. Τις περισσότερες φορές φαίνεται πως είναι άνθρωποι μεροκαματιάρηδες, άνθρωποι του μόχθου, άνθρωποι βασανισμένοι από τη ζωή. Δεν ζητούν ελεημοσύνη, δεν επαιτούν τη συμπόνια μας, αλλά διεκδικούν το δικαίωμα τους για δουλειά.! Δουλειά που είχαν και έχασαν, όχι γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, αλλά γιατί κάποιοι δεν τους … χρειάζονται πλέον. Είναι οι εργαζόμενοι με διάφορους τύπους συμβάσεων στους Δήμους, σε βάρος των οποίων παίζεται το πιο άθλιο και ανήθικο παιγνίδι.
Τι γίνεται με λίγα λόγια .
Τις παραμονές των εκλογών οι Δήμαρχοι ανακαλύπτουν ότι έχουν ανάγκη σε προσωπικό (συνήθως εργατοτεχνίτες) και κάνουν αθρόες προσλήψεις. Τους κλείνουν πονηρά το μάτι ότι αυτοί δήθεν θα γίνουν μόνιμοι υπάλληλοι, τους μετατρέπουν σε φανατικούς ψηφοφόρους (και τις οικογένειές τους εννοείται) και μετά τις εκλογές διαπιστώνουν με λύπη τους ότι δεν υπάρχουν κονδύλια για να πληρωθούν και τους απολύουν !!
Είναι εκπληκτικό το είδος των συμβάσεων που τους επιβάλλουν να υπογράψουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανένα δικαίωμα !!
Τους εμφανίζουν ως ελεύθερους επαγγελματίες που υπογράφουν εξάμηνες η ετήσιες συμβάσεις έργου, πληρώνουν ΤΕΒΕ, ΦΠΑ, δεν έχουν άδειες, δώρα, δεν καλύπτονται σε περίπτωση ατυχήματος, δεν υπάρχουν στις καταστάσεις προσωπικού του Δήμου !! Τους προσλαμβάνουν για εργασία 4 ωρών την ημέρα με αποτέλεσμα να έχουν μισό μεροκάματο, μισή αμοιβή, μισή ζωή …
Άλλη πληγή είναι τα προγράμματα STΑGΕ που ενώ ο......
βασικός στόχος είναι η επιμόρφωση των νέων, μετατράπηκαν (παράνομα) σε θέσεις εργασίας. Ακόμα και ένα σάντουιτς που δικαιούνται τους το παρακρατούν…
Στην απελπισία τους πέφτουν στα νύχια των «εργατολόγων»… Εκεί ξεκινά άλλος κύκλος εκμετάλλευσης. Πληρώνουν τεράστια ποσά για μάχες που είναι χαμένες εκ των προτέρων αφού οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της κάθε μορφής εξουσίας.
Αυτή η ανάλγητη συμπεριφορά των Δημοτικών Αρχόντων, αυτός ο εργασιακός Μεσαίωνας, αυτή η τακτική της «στημένης λεμονόκουπας», αυτή η εξαπάτηση είναι που πνίγει τους συμβασιούχους.
Τους πνίγει και τους οδηγεί σε ακραίες εκδηλώσεις, που δυστυχώς θα βλέπουμε όλο και πιο συχνά από εδώ και πέρα γιατί τα πράγματα «ζορίζουν» για όλους …