η γλυκιά γοητεία της νόμιμης παρανομίας
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Φεύγοντας το 1973 για τη συνέχιση σπουδών στο εξωτερικό πέρασα από την κλινική «Μητέρα» να δω ένα γιατρό φίλο και μακρινό συγγενή του πατέρα μου. Ετσι βρέθηκα για λίγο με μια παρέα μαιευτήρων. Το θέμα της συζήτησης ήταν η ενδεχόμενη νομιμοποίηση των αμβλώσεων. Ολοι τους συμφώνησαν, πως αν νομιμοποιηθούν οι αμβλώσεις θα είναι μια οικονομική καταστροφή για τον κλάδο. Τότε κατάλαβα για πρώτη φορά, πως, τα πολλά λεφτά σε τούτη τη χώρα των μεταπρατών και των αεριτζήδων κερδίζονται μόνο μέσα στην παρανομία.
Αυτός είναι ένας από τους σοβαρότερους λόγους της πολυνομίας των απαγορεύσεων στη χώρα μας. Οσο περισσότερες απαγορεύσεις τόσο περισσότεροι τρόποι λαδώματος και παράνομου, μαύρου χρήματος.
Μπορείτε να φανταστείτε πόσοι από τους λεγόμενους ταγούς της εξουσίας, τους φύλακες του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης θα έχαναν μεγάλο μέρος των μαύρων-άδηλων εισοδημάτων τους αν είχαμε, με όρους βέβαια, νομιμοποιήσει τα ναρκωτικά όπως σε άλλες χώρες; Η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ δημιούργησε τη Μαφία και τη διαπλοκή της με την πολιτική την αστυνομία και τη δικαιοσύνη.
Οσο τα κόμματα θα έχουν ανάγκη από.......... μεγάλα ποσά χρηματοδότησης για να λειτουργήσουν σωστά και αυτά δεν θα μπορούν να τα εισπράξουν νόμιμα, αυτό θα βολεύει τους πάντες εκτός από το λαό και την ουσία της πολιτικής. Αυτό θα βολεύει τους κάθε λογής νταβατζήδες καθώς και τα λεγόμενα « λαμόγια» της πολιτικής που θα ιδιοποιούνται μέρος του μαύρου χρήματος για τον εαυτό τους, αφού νομικά δεν μπορεί να αποδειχθεί κάτι που δεν επιτρέπεται να υπάρχει.
Στην κρατικοδίαιτη Ελλάδα του πακτωλού των κοινοτικών και άλλων πόρων, το πολύ και βρώμικο-μαύρο χρήμα βρίσκεται μόνο στη νόμιμη παρανομία.Το τραγικό είναι ότι η διαφθορά και η σκανδαλολογία έχουν επισκιάσει την πολιτική ζωή στη χώρα μας. Στην Ελλάδα, εδώ και δύο τουλάχιστον δεκαετίες, μόνο πολιτική δεν παράγεται. Το χειρότερο από όλα είναι το γεγονός ότι έχουμε εθιστεί τόσο πολύ σαν κοινωνία στα σκάνδαλα, που δεν μπορούμε πλέον να ζήσουμε δίχως αυτά. Πολλοί νέοι δε που μπαίνουν στην πολιτική και οργανώνονται κυρίως στα δύο μεγάλα κόμματα έχουν κατά νου να γευτούν κάποτε αυτή τη γλυκιά γοητεία της πολιτικής παρανομίας, που πέρα από του να σου βγει το παρατσούκλι του λαμόγιου, δεν ενέχει κανένα άλλο ρίσκο. Ο Παλαιοκώστας λήστεψε δύο-τρεις τράπεζες και ένα βιομήχανο και αυτή τη στιγμή τον κυνηγάει όλος ο κρατικός μηχανισμός που όλοι εμείς πληρώνουμε. Υπάρχουν πολιτικοί και νταβατζήδες που έχουν ληστέψει έναν ολόκληρο λαό και όμως αυτοί προστατεύονται και φρουρούνται μην τους συμβεί τίποτα. Υπάρχει αλήθεια πιο ιδανικό επάγγελμα για τη χώρα μας από αυτό του πολιτικού; Γιατί νομίζετε ότι εδώ και μερικές δεκαετίες όλα σχεδόν τα παιδιά των πολιτικών, στην Ελλάδα, το τονίζω στην Ελλάδα, ακολουθούν το επάγγελμα του μπαμπά ή της μαμάς. Κάτι παραπάνω ξέρουν οι άνθρωποι. Πιστεύει κανείς ότι θα βγει τίποτα από τη σκανδαλολογία πέρα από το να σιχαθούμε ακόμη περισσότερο την πολιτική και τους πολιτικούς; Oύτε καν αυτό τους νοιάζει διότι είναι σίγουροι πως ότι και αν κάνουν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα στις συμπεριφορές της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων, οι οποίοι ονειρεύονται να μπορούσαν κι εκείνοι να γίνουν πολιτικοί-λαμόγια.