Η ιστορία είναι ψυχρή και αμείλικτη. Χωρίς συναισθηματισμούς και επίπλαστες φιοριτούρες. Ακόμα και για μας που ήμασταν μικρά παιδάκια, που έρχονταν οι ασφαλίτες και έπιαναν τους γονείς μας, και μετά ψάχναμε για μέρες να δούμε που τους είχαν στείλει, τα δεδομένα είναι συγκεκριμένα και αποκαλυπτικά. Να δούμε τι ακριβώς έγινε τότε.
Ανάμεσα στο «Εγχειρίδιον δια τα στελέχη της Εθνικής Προπαγάνδας» του συνταγματάρχη Κ. Βρυώνη που συνιστούσε την «ακατάπαυστον δογματικήν επανάληψιν της εθνικής ιδέας, γνώμης ή απόψεως εις τον τύπον υπό μορφήν συνθήματος…το ‘Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών’… ώστε ο λαός την συνηθίζει και στο τέλος η εθνική ιδέα καθίσταται πίστις του», της αλήστου μνήμης «Πολιτική Αγωγή» του Υπουργού Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου που έγραφε ότι «ο παντελώς αδιαφώτιστος ελληνικός λαός έπρεπε να εκπαιδευθεί πολιτικώς εις τας ιδεολογικάς αρχάς της Επαναστάσεως»… και εντρυφώντας στις μπουρδολογίες του σοβιετολόγου Γιώργου Γεωργαλά που ισχυριζόταν ότι «η Επανάστασις υπήρξεν αντιδικτατορική και αντιολοκληρωτική» και ότι όσοι την πολεμούν είναι «αντεπαναστάτες, η αντίδρασις που εμποδίζει εμάς τους Έλληνες να γίνουμε για μια ακόμα φορά η πρωτοπορία του κόσμου» τα μόνα ΜΜΕ που αυτοφιμώθηκαν ή και φιμώθηκαν ήταν η « Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου που έφυγε στο Λονδίνο και αργότερα η «Βραδυνή» του Αθανασιάδη που την έκλεισαν. Οι υπόλοιπες εφημερίδες λειτούργησαν κανονικά. Καθεστωτικά θα λέγαμε. Ειδικά εκείνα τα συγκροτήματα που θα επιθυμούσαν πολύ να χαρακτηρίζονται συγκροτήματα της κεντροαριστεράς. Το ότι δεν υπέστησαν το παραμικρό σημαίνει ότι συμβιβάστηκαν και έγιναν φιλοκυβερνητικές και χουντολάγνες εφημερίδες. Ήταν του πολιτικά ορθού για την εποχή. Να μην ξεχνάμε μάλιστα ότι λίγο πριν τη δικτατορία, είχαν προκαλέσει τη μήνη των δημοκρατικών πολιτών, που είχαν πολιορκήσει τα γραφεία τους, διαμαρτυρόμενοι για πολιτικά παιχνίδια. Αυτά τα ολίγα για το ρόλο κεντροαριστερών δημοσιογραφικών συγκροτημάτων την εποχή της χούντας των συνταγματαρχών, ενώ βασανίζονταν και πέθαιναν Έλληνες πολίτες. Για να πάνε οι κατεργάρηδες στον πάγκο τους.
ΙΔΕΟΓΡΑΜΜΑ