Γράφει ο Ευγένιος ΑνδρικόπουλοςΠλημμύρισε η Ελλάδα από μετανοούσες Μαγδαληνές! Προηγουμένως ωστόσο και με την εις διπλούν ψήφο τους προκάλεσαν τον πολιτικό μας βιασμό φλερτάροντας με τους βιαστές.. Του έθνους μας. Των αξιών μας. Της νοημοσύνης μας. Της ακεραιότητάς μας. Μάλιστα ελάχιστα πριν από τις τελευταίες εκλογές πήραν μια γεύση από φαρμάκι. Κι όμως. Παρατηρούσαν απαθείς τους δολοφόνους να επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος, την πυρπολημένη Ηλεία, και ενδεδυμένοι της υπουργικής ρομφαίας να μας εξοργίζουν κοστολογώντας την ανθρώπινη ζωή αντί δέκα χιλιάδων ευρώ!. Και που.. Πλάι στα απανθρακωμένα σώματα εβδομήντα συμπατριωτών μας από τα οποία το ένα τρίτο μόλις έξορμα στην ζωή! Για να προσέλθουν στις κάλπες μερικές ημέρες μετά και να επανεκλέξουν τους βιαστές. Κάτι που από την νομική επιστήμη χαρακτηρίζεται ως κακούργημα το οποίο φέρει την κωδικοποιημένη ονομασία ηθική αυτουργία!
Αυτή η μετακινούμενη εκλογική άμμος όπλισε νομοθετικά και πάλι τους βιαστές μας. Είναι ή ίδια που κανοναρχεί την ζωή μας σε τέτοιο βαθμό ώστε να διερωτώμαι αν ο Στάλιν είχε δίκιο όταν διατύπωνε την άποψη πως δεν έχουν δικαίωμα ψήφου όλοι. Επειδή εμφανίστηκε παγκοσμίως μία χώρα, η Ελλάδα, να επιβραβεύει δια της ψήφου της το ειδεχθές έγκλημα, προκαλώντας στο χαώδες από την έκπληξη στόμα της ανθρωπότητας ένα τεράστιο ερωτηματικό. Πως; Οι απόγονοι εκείνων; Εκείνων που στάλαξαν πανανθρώπινες αξίες στις καρδιές μας;
Ε, ναι λοιπόν εμείς. Εμείς που δια της φρεγάτας Έλλης σαλπάραμε εκστρατευτικά κατά του Ιράκ στην λογική ενός αμερικανού αξιωματικού ο οποίος δημοσίως δήλωσε κυνικά πως πολεμά για να γεμίσει το ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων του Ιλινόϊς με βενζίνη. Εμείς που επιτρέψαμε στους Αμερικανούς να στήσουν ένα κράτος βάση επεξεργασίας και εμπορίας ναρκωτικών στα βόρεια σύνορά μας και με την κ. Μπακογιάννη δια της παρουσίας της να το νομιμοποιεί. Το Κόσοβο. Εμείς που από τον καναπέ και με μάτια έντρομα παρακολουθούσαμε ως ταινία τρόμου τον βομβαρδισμό συνετισμού της Σερβίας για να συνδιαλεγόμαστε τώρα δίπλα, δίπλα στα Ευρωπαϊκά τραπέζια με τους αυτουργούς. Εμείς που αφού αποδεχτήκαμε στην πράξη τον διαμελισμό της Κύπρου απολαμβάνουμε σήμερα τον στρατιωτικό βιασμό των ανατολικών μας συνόρων στην νεοταξική θέση του εθνικά εφικτού. Εμείς που δεν αφιερώσαμε ούτε μία ώρα από την μίζερη ζωή μας για να συνδράμουμε τους καθημαγμένους Παλαιστίνιους καταφεύγοντας σε τηλεμαραθώνιες επαιτίες. Εμείς που για την διεθνή εξιλέωσή μας περιμένουμε την αντίδραση κάποιων "χυδαίων" μειοψηφιών. Έτσι για την τιμή των όπλων. Εμείς, εμείς, εμείς…
Μήπως είμαστε εμείς ο καθρέφτης των εξουσιαστών μας και όχι εκείνοι ο δικός μας;
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.gr