Iσλανδοί κατέλαβαν χθες την Κεντρική Τράπεζα διαμαρτυρόμενοι για την κρίση, την οποία χρεώνουν αποκλειστικά στην κυβέρνησή τους
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
Σε περιόδους κρίσης, κάποιοι αυξάνουν τους μισθούς ή τουλάχιστον δεν τους μειώνουν και παράλληλα περιορίζουν τα κέρδη τους. Δεν το κάνουν από αλτρουισμό αλλά διότι γνωρίζουν καλά τους νόμους του αγοραίου-καπιταλιστικού συστήματος. Γνωρίζουν ότι δίχως καταναλωτές καλύτερα να το κλείσουν το μαγαζί.
Κάποιοι άλλοι, της λογικής του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω και ότι αρπάξουμε», κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Μειώνουν όσο γίνεται τις δαπάνες απολύοντας κόσμο, κοιτάνε να αρπάξουν όσο γίνεται περισσότερα από τους εναπομείναντες που τα έχουν, χτίζουν γύρω τους τείχη και περιμένουν να περάσει η μπόρα, όπως ο Νώε, δίχως να τους ενδιαφέρει τι θα βρουν έξω, όταν κοπάσει η καταιγίδα.
Ο Henry Ford, ο στυγνός επιχειρηματίας, που δεν επέτρεπε στους εργαζόμενούς του να οργανωθούν στα συνδικάτα, στις 5 Ιανουαρίου του 1914, μέσα σε μια ημέρα, αύξησε το μεροκάματο από τα 2,34 δολάρια στα 5, λέγοντας «αν δεν έχουν λεφτά οι εργαζόμενοι, ποιος θα αγοράσει τα χιλιάδες των αυτοκινήτων που παράγω». Σίγουρα δεν το έκανε από αγάπη προς τους εργαζόμενούς του. Η ενέργειά του είχε προκαλέσει μάλιστα την οργή του αμερικανικού συνδέσμου βιομηχάνων.
Ο γερμανικός σύνδεσμος εμπόρων λιανικού εμπορίου, σε μια έρευνά του, διαπίστωσε την πρόθεση των γερμανών να μειώσουν τις αγορές τους για τις γιορτές των Χριστουγέννων και ανακοίνωσε αμέσως μείωση των τιμών. Οικονομικοί αναλυτές, βλέποντας την πτώση του πληθωρισμού στη Γερμανία, ανακοίνωσαν ότι για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια, οι πραγματικοί μισθοί θα σημειώσουν αύξηση, αφού ο πληθωρισμός θα είναι χαμηλότερος από την αύξηση των μισθών. Σε αυτό το κλίμα ενίσχυσης του ανταγωνισμού και της αγοραστικής δύναμης, χθες, η Γερμανική Επιτροπή Ανταγωνισμού ανάγκασε 29 εταιρείες φυσικού αερίου να επιστρέψουν 127 εκατομμύρια ευρώ στα 3,5 εκατομμύρια πελατών τους για υπερβολικές αυξήσεις στα τιμολόγια κατά τα έτη 2007 και 2008. Μπορεί το ποσό να μην είναι σημαντικό για τους καταναλωτές αλλά είναι τσουχτερό για τις εταιρείες.
Αυτές είναι καλές ειδήσεις αλλά δυστυχώς, δεν μας αφορούν. Χθες, άκουγα στις ειδήσεις τον εκπρόσωπο ενός συλλόγου εμπόρων λιανικής πώλησης που διαμαρτυρόταν για το κλίμα απαισιοδοξίας που καλλιεργούν τα ΜΜΕ κάνοντας έκκληση στους καταναλωτές να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται όπως και πέρυσι διότι οι τιμές είναι το ίδιο καλές. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου αν προτίθενται να περιορίσουν κι εκείνοι τα κέρδη τους, ώστε να μοιραστούν οι ζημιές και να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της κρίσης και για τους εργαζόμενους-καταναλωτές, ο εκπρόσωπος δεν απάντησε. Οι μέχρι τώρα προθέσεις δεν προοιωνίζουν κάτι καλό. Ακούγεται μάλιστα στην αγορά πως πολλοί δεν θα πληρώσουν ούτε το χριστουγεννιάτικο δώρο. Ελπίζω να μην ζήσουμε του χρόνου τέτοια εποχή συνθήκες Ισλανδίας.