Φάκελος Ναρκωτικά (28)

Συνεχίζουμε κατ’ αποκλειστικότητα από το καφενείο, την τμηματική παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μου gianniotis.gr με τίτλο:

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
"Τα …εκρηκτικά που σκοτώνουν"

Πληροφορούμε τους φίλους μας, ότι όπως μας ενημέρωσε ο συγγραφέας, το παρόν βιβλίο δεν διατίθεται προς πώληση στην ελεύθερη αγορά, καθόσον το υλικό του προορίζεται μόνο για ενήλικες αναγνώστες.


Εκδόθηκε από τον ίδιο για να καλύψει διδακτικές ανάγκες, και περιορισμένος αριθμός αντιτύπων αυτού, έχουν δοθεί σε δημοτικές βιβλιοθήκες, σχολεία, συλλόγους, ιδρύματα, πνευματικά κέντρα κ.λ.π.

ΔΙΕΘΝΩΣ ΑΠΟΔΕΚΤΟΙ ΟΡΟΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ

(Τεχνικοί - Επιστημονικοί)

(Μέρος 1ο)



Φάρμακο ή ναρκωτικό:

Κατά τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας (1973) είναι κάθε ουσία, η οποία όταν εισαχθεί σ' ένα ζωντανό οργανισμό μπορεί να μεταβάλλει μία ή και περισσότερες από τις λειτουργίες του.

Επί του προκειμένου γίνεται αποδεκτή μία ευρύτατη εκδοχή, η οποία καλύπτει όχι μόνο τα φάρμακα και συναφή γενικά φαρμακευτικά προϊόντα τα προοριζόμενα κυρίως για θεραπευτικούς σκοπούς, αλλά και κάθε άλλη επίσης ουσία η οποία εμφανίζει φαρμακολογική ενέργεια.

Οι πιο πολλοί άνθρωποι όταν ακούνε για μαλακά και σκληρά ναρκωτικά, δεν γνωρίζουν για ποιες ουσίες μιλάμε.

Οι περισσότεροι από αυτούς που υποτίθεται ότι γνωρίζουν πιο πολλά για τα ναρκωτικά, τοποθετούν το χασίς στην κατηγορία των μαλακών, και την ηρωίνη σ' αυτή των σκληρών.

Αν θεωρήσουμε σαν κριτήριο τη δημοτικότητα των ουσιών ανάμεσα στους χρήστες, τότε αυτή είναι και η πραγματικότητα.

Είναι βέβαιο ότι η ηρωίνη και το χασίς, κατέχουν κυρίαρχη θέση στις προτιμήσεις των χρηστών ουσιών των δύο αυτών κατηγοριών.

Αν όμως κρίνουμε βάσει επιστημονικών, αλλά και ιστορικοπολιτισμικών κριτηρίων, τότε η εικόνα αλλάζει.

Πίσω από την ετικέτα μαλακά και σκληρά ναρκωτικά αποκαλύπτονται δύο πολύ διαφορετικές καταστάσεις, οι οποίες ωστόσο τέμνονται κατά δραματικό τρόπο, σε τρία ουσιαστικά σημεία:

Στο εμπόριο, στο νόμο περί ναρκωτικών και στην καταναλωτική μανία.

Με την τελευταία αυτή πράξη της τομής, εννοούμε τη σημερινή πραγματικότητα, τη μέχρι τοξικομανίας δηλαδή εξάρτηση εκατομμυρίων νέων από διάφορες ουσίες, φαινόμενο που εισάγει στη μανιώδη κατανάλωση αυτών των ουσιών, παιδιά της εφηβικής, αλλά και προεφηβικής ακόμη ηλικίας.

Εκτός από τις ουσίες αυτές, πολλά άγνωστα ναρκωτικά φυτά χρησιμοποιήθηκαν στην ιατρική πριν από 2-3 χιλιάδες χρόνια π. Χ. σαν παυσίπονα και για καθαρά θεραπευτικούς σκοπούς.

Σ' αυτά ανήκουν ένα πλήθος τέτοιων φυτών τα σπουδαιότερα των οποίων είναι:

Το άρμαλο, το πήγανο, ο εχινόκακτος, το πιπέρι (μεθυστικό), η νικοτιανή, η μαχόρκα, ο αμανίτης, ο μυοκτόνος κ.ά.

Όλα αυτά ήταν διαδεδομένα κυρίως στις τροπικές περιοχές της βορείου και νοτίου Αμερικής, στις Αντίλλες, καθώς και στην κεντρική Ασία.

Στο σύγχρονο κόσμο κάνουν αρχικά την εμφάνισή τους στους χώρους της λογοτεχνικής και καλλιτεχνικής παραγωγής, στα μέσα του 19ου αιώνα περίπου.

Πριν παρασκευασθεί εργαστηριακά η πλέον γνωστή αλλά και τόσο επικίνδυνη ψυχοτρόπα ναρκωτική ουσία το L.S.D. (1943), ήταν ήδη διαδεδομένα το χασίς, η μεσκαλίνη, τα μανιτάρια, ο μανδραγόρας1, το στραμώνιο2 (ντατούρα), ο υοσκύαμος ο μέλας3 (δαιμοναριά) κ.ά., σε όλους τους πολιτισμούς εδώ και χιλιάδες χρόνια με τη διπλή τους ιδιότητα:

Αυτή του μαγικού φαρμάκου και σαν φυσική πηγή παρασκευής ψυχοτρόπων ουσιών.

Οι ουσίες που κυριαρχούν και ευθύνονται σχεδόν αποκλειστικά για την αρρώστια της τοξικομανίας εκατομμυρίων νέων και που πολύ σωστά ονομάσθηκαν "σακατιλίκια" είναι η ηρωίνη, η κοκαϊνη και το κρακ.

Κοινό χαρακτηριστικό τους η ταχύτατη διείσδυση του δηλητηρίου στον υποθάλαμο του εγκεφάλου, με άμεση συνέπεια την ψυχική και φυσική καταστροφή του ατόμου που είχε την περιέργεια να δοκιμάσει.

Πολλές φορές αρκεί να δοκιμάσει κανείς μία φορά για να αρχίσει να εξαρτάται από το φοβερό αυτό δηλητήριο.

Η ιδιότητά τους αυτή δικαιολογεί απόλυτα τον χαρακτηρισμό σαν σκληρών ναρκωτικών και προδίδει την απόσταση που τα χωρίζει από τις άλλες ουσίες.

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος, που οι ουσίες αυτές προτιμώνται από τους εμπόρους.

Φτιάχνουν δηλαδή πελάτες σε χρόνο μηδέν και το κυριότερο, αφήνουν τεράστια κέρδη.

Ένα άλλο ζήτημα του οποίου δεν πρέπει να υποτιμάται η σημασία, είναι η διαδικασία και το τελετουργικό εξεύρεσης των ουσιών.

Καθώς οι ναρκωτικές ουσίες είναι απαγορευμένες, η διαδικασία εξεύρεσής τους έχει αναχθεί σ' ένα μυθιστορηματικό τρόπο ζωής, με ιδιαίτερους κανόνες συμπεριφοράς, αξίες αλλά και ξεχωριστή γλώσσα επικοινωνίας.

Αυτή η διαδικασία λοιπόν στα μάτια μιας μερίδας των νέων, φαντάζει σαν συνταρακτικό γεγονός που ασκεί έλξη και γοητεία, τη λεγόμενη γοητεία του λούμπεν4.

Βέβαια, αυτός ο τρόπος ζωής κρύβει πίσω του τη φρίκη, την εξαθλίωση, το θάνατο.

Φαρμακοεξάρτηση:

Είναι η φυσική και μερικές φορές εξ' ίσου ψυχική κατάσταση, η οποία προκύπτει από την αντίδραση που προκαλεί ένα φάρμακο σ' ένα ζωντανό οργανισμό. Βασικά χαρακτηριστικά, της μεταβολής στη διαγωγή και τη γενική συμπεριφορά του ατόμου, παράλληλα με άλλες αντιδράσεις στις οποίες περιλαμβάνεται πάντοτε η τάση της συνεχούς ή και περιοδικής λήψης του φαρμάκου, είναι η επανεύρεση των φυσικών και λειτουργικών ενεργειών του οργανισμού και μερικές φορές η αποφυγή της ανησυχίας από τη στέρηση, (να επανέλθει δηλαδή το άτομο σε μία φυσιολογική κατάσταση).

Αυτή η κατάσταση είναι δυνατόν να συνοδεύεται και από ανοχή.

Το ίδιο μάλιστα άτομο μπορεί να έχει εξάρτηση από ένα ή και περισσότερα φάρμακα ταυτόχρονα.

Τρεις είναι οι παράγοντες οι οποίοι επιδρούν στο κατά πόσο ένα άτομο θα έχει εξάρτηση από μία ή άλλη ουσία και σε πιο βαθμό μάλιστα:

α. Η ιδιοσυγκρασία, καθώς και η προηγούμενη διαγωγή του ατόμου.

β. Η φύση και τα ιδιαίτερα γενικά χαρακτηριστικά του κοινωνικομορφωτικού του περιβάλλοντος, σε ευρεία και στενή έννοια, (ατομικό – κοινωνικό).

γ. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τοξικότητας της ουσίας, σε συνδυασμό όμως με:

Την καταναλωθείσα ποσότητα.

Τη συχνότητα λήψης.

Τον τρόπο λήψης της ουσίας π.χ. από το στόμα, με εισπνοή, με ένεση, με μάσηση, με κάπνισμα κ.λ.π.


1. α. Ώσπερ γαρ μανδραγόρας ταις αμπέλοις παραφυόμενος και διαδιδούς την δύναμιν εις τον οίνον, μαλακωτέραν ποιεί την καταφοράν τοις πίνουσιν.

β. Καθεύδεις υπό μανδραγόραν…

2. Ονομάζεται και Ντάτουλο το βρομόχορτο.

Πρόκειται για ένα κοινό φυτό, το οποίο ευδοκιμεί σε πολλά μέρη της Ελλάδος. Είναι μονοετές με ύψος που φθάνει και τα 80 εκατ. με πολύ έντονη μυρωδιά. Προκαλεί ναυτία και έχει πικρή γεύση. Πρόκειται για καθαρά Ινδιάνικο φυτό, η καλλιέργεια του οποίου δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες δυσκολίες. Σπέρνεται την άνοιξη και τα φύλλα του μαζεύονται κατά την άνθηση και ξεραίνονται όπως ακριβώς και ο καπνός. Καλλιεργήθηκε για καθαρά επιστημονικούς και γεωπονικούς σκοπούς στην Αθήνα προ πολλών ετών, με πολύ καλά αποτελέσματα.

3. Πρόκειται για πολύτιμο, αλλά και πολύ επικίνδυνο φυτό.

Είναι γνωστό και με τα ονόματα: γέρος, γιατρός, πελελές, γλυκύαμος.

Έχει βελούδινη όψη με μακρουλά και ωοειδή φύλλα, μονοετές ή διετές και το ύψος του φθάνει μέχρι τα 60 εκατ. Γίνεται χρήση τόσο των σπόρων, όσο και των φύλλων του. Έχει ισχυρές υπνωτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες και λαμβάνεται σε περιπτώσεις σπασμών, τρεμούλας και εγκεφαλικών παθήσεων.

4 Όρος παρμένος από την γερμανική γλώσσα, όπου Lumpen σημαίνει "κουρέλι". Κατά την ορολογία της γλώσσας πρόκειται για ξεπεσμένα στρώματα στην ανταγωνιστική κοινωνία (αλήτες, ναρκομανείς, ζητιάνοι, λωποδύτες, πόρνες κλπ). Πρόκειται για άτομα με χαρακτηριστική ανικανότητα προσαρμογής στα κοινωνικά δρώμενα με πλήρη αστάθεια γνώμης και συμπεριφοράς, ροπή προς τον τυχοδιωκτισμό, ξεχωριστές ιδιορρυθμίες και με έντονες τις τάσεις απομονωτισμού και περιθωριοποίησης.

Συνεχίζεται…

Προηγούμενες 20 αναρτήσεις, 21, 22, 23, 24 25,26,27