Λίγο κάποιες αναρτήσεις, λίγο το απίθανο «πόθεν έσχες» των αρχόντων μας, λίγο η επίδραση του αυγουστιάτικου ήλιου, λίγο οι ελληνικοί δρόμοι[1] που με την καλοκαιρινή κίνηση γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνοι, έ !!! δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος να . . . λαλήσει, να μπερδευτεί και να βγάλει στην επιφάνεια . . . κρυφά ταλέντα. Ναι είμαι μπερδεμένος. Το παραδέχομαι! Δεν ξέρω που βρίσκομαι.
Ζω σε ένα απέραντο Φρενοκομείο ή σε ένα απέραντο Διαφθορείο;
Να σκεφτείτε οτι χθες ξανάγραψα εκείνο το παλιό γνωστό ποίημα κάνοντας και μια μικρή αλλαγή στον τίτλο.
Διαφθοκομείο[2] η Ελλάς
Ξέρεις την χώραν που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα
οι αρχόντοι εκεί δεν κυβερνούν μα κλέβουν θαρραλέα,
που πρασινίζει η σταφυλή και θάλλει η ελαία
για την κουτάλα οι άρχοντες τρώγονται λυσσαλέα,
μα αν το συμφέρον τους καλεί, γίνονται μια παρέα
και ύμνους αναπέμπουνε εις τον διαφθορέα;[3]
Ξέρεις την χώραν που ενώ την έχουν ξεγραμμένη
αυτή στέκει περήφανη και . . . καταχρεωμένη;
Στη χώρα αυτή το κλέψιμο είναι αρχαία συνήθεια
και μη μου πεις πως αγνοείς αυτή τη μαύρη αλήθεια
Στη χώρα αυτή οι άρχοντες δεν κλέβουν ως συνήθως
Τα σκάνδαλα στη χώρα αυτή, έγιναν πλέον . . . μύθος.
Οι άρχοντες στη χώρα αυτή ειν’ άντρες με τη βούλα
μα κυβερνάει δυστυχώς η . . . κάθε Δημητρούλα [4]
Κι αν κάποτε τη χώρα αυτή την κατοικούσαν άντρες
τώρα μένουν ζωντόβολα φτηνιάρικα σαν χάντρες
Κι εκεί που ψάχνεις για ταγούς, να σου ένας λακές
Γι’ αυτό πανηγυρίζουνε . . . οι πολυεθνικές.
Αν εννοείς τη χώρα αυτή που κυβερνούν οι μίζες
που η μπόχα και η διαφθορά έχουν βαθιές τις ρίζες,
που τα εθνικά συμφέροντα . . . έπονται του παρά [5]
γι’ αυτό οι αγύρτες πάντοτε τα βρίσκουν μια χαρά
. . . Την ξέρω φίλε μου καλά, τη γνώρισα, την είδα
Και δυστυχώς για όλους μας, την έχουμε πατρίδα
* * * * * * *
[1] Πιστεύω ότι η ποιότητα των δρόμων μιας χώρας είναι ανάλογη του ήθους των αρχόντων αλλά και της νοημοσύνης των πολιτών που ανέχονται αυτούς τους άρχοντες.
[2] Οι μεγάλοι . . . λογοτέχνες έχουν το δικαίωμα να παράγουν καινούριες λέξεις.
Και για να προλάβω τις κακές γλώσσες (έτοιμος είναι ο καφετζής), ήδη παραδέχτηκα την επίδραση του αυγουστιάτικου ήλιου.
[3] Πιστεύω επίσης απόλυτα ότι:
«Η Ελλάδα μοιάζει με βιβλιοθήκη.
Πάντα στα πιο ψηλά ράφια βάζουμε τα πιο άχρηστα βιβλία»
Γι’ αυτό και η απόδοση τιμών ή η απονομή αξιωμάτων και τίτλων στην Ελλάδα, για κάποιον που θέλει να διατηρήσει την αξιοπρέπειά του και κυρίως την ανεξαρτησία του, ισοδυναμεί με προσβολή.
(εδώ δε φταίει ο αυγουστιάτικος ήλιος αλλά οι . . . σκιές της πολιτικής ζωής)
[4] Ένα ακόμη μπέρδεμα! Εδώ τι γράφεις;
Κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική ή . . . δεν είναι συμπτωματική;
[5] παράς (Πληθ.. οι παράδες) = το χρήμα, ο πλούτος
(τουρκική λέξη, η μικρότερη νομισματική υποδιαίρεση. Ένα γρόσι = 24 παράδες)
Δεν πιάνει έναν παρά = δεν αξίζει, ασήμαντος, άχρηστος
παραδόπιστος = αυτός που λατρεύει το χρήμα
Ευθύλογος