Γράφει ο: gianniotis.grΕπόμενο ήταν, αυτή η αντίληψη να περάσει και σε υπεροπτικό μάλιστα στυλ, σε όλη την δημόσια διοίκηση, μηδέ εξαιρουμένου και του ένστολου προσωπικού των ένοπλων σωμάτων.
Ιδίως σ’ αυτό.!!!
Μη φανταστείτε ότι είμαι και συμμαθητής της Ακρόπολης.
Μισό αιώνα ζωής έχω και κάτι ψιλά.
Ελάχιστα ψιλά.
Αυτός ο ένστολος λοιπόν, αρκετά μεγαλύτερος από μένα, μετά από αρκετές προσπάθειες – βλέπετε δεν υπήρχαν και τα κατάλληλα ιατρικά μέσα τότε – κατάφερε τελικά να φέρει με την σύζυγό του στη ζωή, ένα θήλυ τέκνο.
Χαρές και πανηγύρια.!!!
Οι σχέσεις μας ήταν πολύ αραιές, ωστόσο δεν έπαψαν να είναι φιλικές, όσο το επέτρεπε και η κάποια διαφορά της ηλικίας μας.
Στοιχειώδης σεβασμός γαρ.
Θα την μεγαλώσω την κόρη μου με …αρχές, μου έλεγε συνέχεια.
Καμία αντίρρηση εγώ. Πολύ καλά θα κάνεις, του έλεγα.
Και όταν η κόρη άρχισε να μεγαλώνει, ο πατέρας της παράλληλα με το σχολείο, της έκανε την δική του …"διδασκαλία":
"…Μαράκι μου, ευχή και κατάρα σου δίνω. Μακριά από Κρητικό και από κομμουνιστή…"
Αυτό ήταν το καθημερινό του τροπάριο.
Μου έλεγε ότι το Μαράκι, τελικά την εμπέδωσε αυτή την επιθυμία του.
Μάταια προσπαθούσα δια της πλαγίας οδού, να του πω ότι ήταν παρατραβηγμένη η αντίληψή του αυτή, αλλά αυτή η διαφορά ηλικίας βλέπετε, δεν μου άφηνε και πολλά περιθώρια να τον …συμβουλέψω.
Για ένα πολύ μεγάλο διάστημα χαθήκαμε, χωρίς ωστόσο να έχουμε καμία επικοινωνία.
Συναντηθήκαμε τυχαία, μετά από αρκετά χρόνια, στο πανηγύρι της Πρωτομαγιάς στη Νέα Φιλαδέλφεια,.
Με αγκαλιές και φιλιά καθήσαμε να πιούμε έναν καφέ, και να πούμε και τα παλιά μας.
Το θυμάσαι το Μαράκι; Μου είπε, και το χαμόγελό του είχε φτάσει μέχρι τα αυτά.
Ε βέβαια το θυμάμαι αλίμονο.!!! Του απάντησα.
Παντρεύτηκε. Μου είπε μέσα στην τρελή χαρά του.
Αφού του ευχήθηκα, μαζί με την παρατήρησή μου γιατί δεν με κάλεσε στο γάμο της, και μετά από πολλές κουβέντες, μου έριξε και την … "κατραπακιά".
Ξέρεις ο γαμπρός μου…!!!
Ε, τι ο γαμπρός σου;
Είναι και Κρητικός και …κομμουνιστής. Αλλά είναι καλόοοοο παιδί…!!!
Κάγκελο ο Γιαννιώτης.