Ένα κακόγουστο θέατρο παραλόγου, με πρωταγωνίστρια την υποκρισία και θέμα την κατ' ευφημισμόν «παιδεία», ζει η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια.Στο θεατρικό έργο που ζούμε, ακατάλληλο για νοήμονες ανθρώπους, παρακολουθούμε τον άγριο βιασμό του αυτονόητου, από την πρωταγωνίστρια υποκρισία. Μια υποκρισία, που κάνει τους πολιτικούς, πού όλοι σχεδόν σπούδασαν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού και όλοι σίγουρα σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, να υπερασπίζονται δήθεν τη δημόσια παιδεία (για τους άλλους – αυτούς προσωπικά δεν τους αφορά).
Μια υποκρισία που κάνει τους δημοσιογράφους να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ενώ ταυτόχρονα, οι ίδιοι, εμφανίζονται περήφανοι, να παραδίδουν μαθήματα σε ιδιωτικές σχολές –άγρια ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα- που δημιούργησαν οι καναλάρχες εργοδότες τους (σχολές δημοσιογραφίας ΑΝΤ1 κ.λ.π.).
Μια υποκρισία από τους γονείς, που επειδή ανήκουν σε κόμματα, τα οποία αυτοί νομίζουν ότι εναντιώνονται στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, σε ένδειξη κομματικής πειθαρχίας, υποκρίνονται κι αυτοί τον πολέμιο, όταν σε πρώτη ευκαιρία, «χώνουν», όσα τους ζητηθούν στον δημόσιο υπάλληλο καθηγητή, που διδάσκει στα παιδιά τους στο Λύκειο. Πληρώνουν χιλιάδες ευρώ, σε ένα σαρκοφάγο ανταγωνιστικό πλαίσιο, για να περάσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά σε ένα πανεπιστήμιο, στο οποίο γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν θα «μάθουν», αλλά θα πάρουν το «χαρτί», που θα αυξήσει τις πιθανότητες για διορισμό στο δημόσιο. Αυτός είναι ο καημός κάθε Έλληνα. Ας αφήσουμε τις υποκρισίες. Κανείς δε στέλνει το παιδί του στο πανεπιστήμιο, για να «μάθει γράμματα». Ποιος γονιός αν είχε να διαλέξει μεταξύ:Α. «Το παιδί σου θα αποκτήσει τεράστια μόρφωση, αλλά βαθμό πτυχίου 6 επειδή η σχολή μας είναι πολύ αυστηρή».Β. «Θα κάνουμε τα στραβά μάτια, το παιδί σας θα απουσιάζει συνεχώς, δε χρειάζεται να διαβάζει καθόλου, ας τα σπάει και κάπου-κάπου (παιδί είναι), θα αποφοιτήσει πιο κουμπούρας, από ότι μπήκε, αλλά θα του δώσουμε πτυχίο με βαθμό 10»Θα διάλεγε το Α;
Οι ίδιοι οι φοιτητές, που επιθυμούν τη μόρφωση, από την πρώτη τους επαφή με το πανεπιστήμιο, ξεχνούν γιατί μπήκαν!. Η όλη διαδικασία ξεφεύγει από τον εκπαιδευτικό στίβο και μεταφέρεται στα πολιτικά, κομματικά, συνδικαλιστικά παιγνίδια. Το 80% του χρόνου των φοιτητών ξοδεύεται σε συνελεύσεις, πορείες, εκλογές και το υπόλοιπο 20% σε αγχώδης εξετάσεις, με αντίπαλο όχι την αμάθεια, αλλά το συμφοιτητή, από τον οποίο πρέπει να πάρεις καλύτερο βαθμό, για να έχεις «μόρια στον ΑΣΕΠ».Οι φοιτητές βολεύονται σε αυτήν την κατάσταση, καθώς το διάβασμα είναι κουραστικό, τους πιπιλίζουν οι «ωτοχαϊδευτές», τύπου Λαζόπουλου, ότι «η εκπαιδευτική διαδικασία είναι στείρα…μπλα,μπλα,μπλα…και κάνει το πανεπιστήμιο αποκρουστικό…μπλα,μπλα,μπλα, τα «παιδιά» είναι στο περιθώριο, μπλα, μπλα, μπλα…η οργή ξεχειλίζει ενάντια στο κατεστημένο…(μα εσύ Λάκη, είσαι ο καλύτερος υπηρέτης του κατεστημένου. Του φέρνεις ποσοστά, διαφημίσεις, χρήμα!).» και προτιμούν την επαναστατική γυμναστική, που και πιο εύκολη είναι και πιο χαριτωμένη. Αν μάλιστα διακριθείς σε αυτή, το μέλλον ανοίγεται λαμπρό μπροστά σου, να γίνεις βουλευτής, κομματάρχης, εξουσιαστής, ώστε να τσαλακώνεις πιο εύκολα, αυτά που κατήγγειλες ως νέος.Οι λίγοι φοιτητές, που θέλουν να μορφωθούν, να διαβάσουν, που έχουν όρεξη για παιδεία, που το γουστάρουν ρε αδερφέ, αντιμετωπίζονται –έντεχνα-ως σπασίκλες, απεργοσπάστες, «συντηρητικοί .......
Μια υποκρισία που κάνει τους δημοσιογράφους να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, ενώ ταυτόχρονα, οι ίδιοι, εμφανίζονται περήφανοι, να παραδίδουν μαθήματα σε ιδιωτικές σχολές –άγρια ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα- που δημιούργησαν οι καναλάρχες εργοδότες τους (σχολές δημοσιογραφίας ΑΝΤ1 κ.λ.π.).
Μια υποκρισία από τους γονείς, που επειδή ανήκουν σε κόμματα, τα οποία αυτοί νομίζουν ότι εναντιώνονται στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, σε ένδειξη κομματικής πειθαρχίας, υποκρίνονται κι αυτοί τον πολέμιο, όταν σε πρώτη ευκαιρία, «χώνουν», όσα τους ζητηθούν στον δημόσιο υπάλληλο καθηγητή, που διδάσκει στα παιδιά τους στο Λύκειο. Πληρώνουν χιλιάδες ευρώ, σε ένα σαρκοφάγο ανταγωνιστικό πλαίσιο, για να περάσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά σε ένα πανεπιστήμιο, στο οποίο γνωρίζουν πολύ καλά, ότι δεν θα «μάθουν», αλλά θα πάρουν το «χαρτί», που θα αυξήσει τις πιθανότητες για διορισμό στο δημόσιο. Αυτός είναι ο καημός κάθε Έλληνα. Ας αφήσουμε τις υποκρισίες. Κανείς δε στέλνει το παιδί του στο πανεπιστήμιο, για να «μάθει γράμματα». Ποιος γονιός αν είχε να διαλέξει μεταξύ:Α. «Το παιδί σου θα αποκτήσει τεράστια μόρφωση, αλλά βαθμό πτυχίου 6 επειδή η σχολή μας είναι πολύ αυστηρή».Β. «Θα κάνουμε τα στραβά μάτια, το παιδί σας θα απουσιάζει συνεχώς, δε χρειάζεται να διαβάζει καθόλου, ας τα σπάει και κάπου-κάπου (παιδί είναι), θα αποφοιτήσει πιο κουμπούρας, από ότι μπήκε, αλλά θα του δώσουμε πτυχίο με βαθμό 10»Θα διάλεγε το Α;
Οι ίδιοι οι φοιτητές, που επιθυμούν τη μόρφωση, από την πρώτη τους επαφή με το πανεπιστήμιο, ξεχνούν γιατί μπήκαν!. Η όλη διαδικασία ξεφεύγει από τον εκπαιδευτικό στίβο και μεταφέρεται στα πολιτικά, κομματικά, συνδικαλιστικά παιγνίδια. Το 80% του χρόνου των φοιτητών ξοδεύεται σε συνελεύσεις, πορείες, εκλογές και το υπόλοιπο 20% σε αγχώδης εξετάσεις, με αντίπαλο όχι την αμάθεια, αλλά το συμφοιτητή, από τον οποίο πρέπει να πάρεις καλύτερο βαθμό, για να έχεις «μόρια στον ΑΣΕΠ».Οι φοιτητές βολεύονται σε αυτήν την κατάσταση, καθώς το διάβασμα είναι κουραστικό, τους πιπιλίζουν οι «ωτοχαϊδευτές», τύπου Λαζόπουλου, ότι «η εκπαιδευτική διαδικασία είναι στείρα…μπλα,μπλα,μπλα…και κάνει το πανεπιστήμιο αποκρουστικό…μπλα,μπλα,μπλα, τα «παιδιά» είναι στο περιθώριο, μπλα, μπλα, μπλα…η οργή ξεχειλίζει ενάντια στο κατεστημένο…(μα εσύ Λάκη, είσαι ο καλύτερος υπηρέτης του κατεστημένου. Του φέρνεις ποσοστά, διαφημίσεις, χρήμα!).» και προτιμούν την επαναστατική γυμναστική, που και πιο εύκολη είναι και πιο χαριτωμένη. Αν μάλιστα διακριθείς σε αυτή, το μέλλον ανοίγεται λαμπρό μπροστά σου, να γίνεις βουλευτής, κομματάρχης, εξουσιαστής, ώστε να τσαλακώνεις πιο εύκολα, αυτά που κατήγγειλες ως νέος.Οι λίγοι φοιτητές, που θέλουν να μορφωθούν, να διαβάσουν, που έχουν όρεξη για παιδεία, που το γουστάρουν ρε αδερφέ, αντιμετωπίζονται –έντεχνα-ως σπασίκλες, απεργοσπάστες, «συντηρητικοί .......
Αναρτήθηκε στο taxalia